Текст и перевод песни Shima - Serpihan Berkaca

Serpihan Berkaca

Tersilapkah aku mengaturi langkah
Ataupun terlalu gentar memulakan
Hingga kesempatan yang hampir digenggam
Kini jatuh berserakan

Terlewatkan aku melafazkan kata
Sehingga pergimu meninggalkan makna
Di dalam termanggu mencari jawapan
Masih belum ketentuan

Mengapakah hatiku sering keliru
Membezakan kaca dan permata
Terlalu lamakah mengambil masa
Hingga waktu berlalu terpisahlah aku
Dalam kebuntuan resah rindu
Mimpi-mimpi semalam masih tersimpan

Jadi serpihan yang berkaca
Amat tajam dan menyiksa
Seribu kesalan mengisi ruang
Sepanjang jalan

Di mana silap perhitungan
Hingga ku jadi kempunan
Pada sebuah pertemuan
Tak kesampaian

Terlewatkah aku melafazkan kata
Sehingga pergimu meninggalkan makna
Hingga kesempatan
Tidak lagi di genggaman

Mengapakah hatiku sering keliru
Membezakan kaca dan permata
Terlalu lamakah mengambil masa
Hingga waktu berlalu terpisahlah aku
Dalam kebuntuan resah rindu
Mimpi-mimpi semalam masih tersimpan

Jadi serpihan yang berkaca
Amat tajam dan menyiksa
Seribu kesalan mengisi ruang
Sepanjang jalan

Dimana silap perhitungan
Hingga ku jadi kempunan
Pada sebuah pertemuan
Tak kesampaian

Terlewatkah aku melafazkan kata
Sehingga pergimu meninggalkan makna
Hingga kesempatan tidak lagi di genggaman
Ouh

Осколки стекла

Ошиблась ли я, сделав этот шаг,
Или слишком боялась начать,
Что шанс, почти схваченный в ладонь,
Теперь рассыпался в прах?

Опоздала я произнести слова,
И твой уход оставил свой след,
В смятении ища ответ,
Всё ещё не нашла решения.

Почему же мое сердце так часто ошибается,
Не различая стекла и алмаза,
Слишком долго ли я раздумывала,
Пока время не разлучило нас,
В тупике тоски и тревоги,
Сны вчерашние всё ещё храню.

Они стали осколками стекла,
Острыми, причиняющими боль,
Тысяча сожалений заполняет пространство,
На всем пути.

Где же я просчиталась,
Что осталась ни с чем,
Наша встреча
Не состоялась.

Опоздала ли я произнести слова,
И твой уход оставил свой след,
И этот шанс
Больше не в моих руках.

Почему же мое сердце так часто ошибается,
Не различая стекла и алмаза,
Слишком долго ли я раздумывала,
Пока время не разлучило нас,
В тупике тоски и тревоги,
Сны вчерашние всё ещё храню.

Они стали осколками стекла,
Острыми, причиняющими боль,
Тысяча сожалений заполняет пространство,
На всем пути.

Где же я просчиталась,
Что осталась ни с чем,
Наша встреча
Не состоялась.

Опоздала ли я произнести слова,
И твой уход оставил свой след,
И этот шанс больше не в моих руках.
Ох.