Kwiaty 3 - Skor перевод на немецкий

Kwiaty 3

Na początku wraz z tobą rodzi się krzyk, potem rodzi się świadomość, gniew i łzy - żądza krwi
I jesteś tu by płonąć aż do kresu swoich dni
Aby dotknąć nieskończoność, ja i Ty #KWIATY3

Dziary naszych wspomnień w podziemiach tego miasta
Zakwitły w nas emocje rodząc w płatkach czas nasz
Pną się coraz mocniej aż przebijają asfalt
Te kwiaty mają kolce - per aspera ad astra

Dziary naszych wspomnień w podziemiach tego miasta
Zakwitły w nas emocje rodząc w płatkach czas nasz
Pną się coraz mocniej aż przebijają asfalt
Te kwiaty mają kolce - per aspera ad astra

Jest w pół do trzeciej znów ciekną słowa
Cisza - piszę trzecie kwiaty
Wiesz czasem myślę, że pora stopować
Są rany których nie chcę zaszyć
Chyba chciałbym to zacząć od nowa
Chyba chciałbym to spisać na straty
Wszyscy mamy najebane w głowach
Jeśli tu jesteś to wiesz co to znaczy
Nie chcę tłumaczyć Ci nic
Nie pytaj czy mówię o Tobie
Tak bardzo chcę dzisiaj pić
I wiesz, że nie mówię o wodzie
Tak dawno zgubiłem nić
I nie wiem dokąd iść i nie wiem co robię
Bo są takie drogi na których sny
Szepczą do Ciebie, że pora już odejść
Zanim coś powiesz, posłuchaj
Nie mam nic oprócz paru słów
Jest w nas energia która wybucha
Niosąc na przemian radość i ból
Są takie łzy które jak sól
Nadają smaku lub krzywdzą bardziej
Są koszmary które pragną strachu
W środku nocy z ściśniętym gardłem
Wszystko jest początkiem pragnień
Upstory napisał szaleniec
Bo są takie wersy które zrozumiesz
Tylko Ty jeśli naprawdę istniejesz
Bo jesteś moim natchnieniem
Moim początkiem, moim końcem
Moim zwycięstwem, moim sądem
Echem które powraca do mnie

Dziary naszych wspomnień w podziemiach tego miasta
Zakwitły w nas emocje rodząc w płatkach czas nasz
Pną się coraz mocniej aż przebijają asfalt
Te kwiaty mają kolce - per aspera ad astra

Dziary naszych wspomnień w podziemiach tego miasta
Zakwitły w nas emocje rodząc w płatkach czas nasz
Pną się coraz mocniej aż przebijają asfalt
Te kwiaty mają kolce - per aspera ad astra

Prawie piąta, ja nie chcę przestać
Są noce które nie dają snu
Myślę o nas jak to przetrwać
Insomnia wprawia pióro w ruch
Znowu uczy mnie czuć
Bo znowu zabija mnie obojętność
I znowu kurwa brakuje mi słów
I siedzę tu sam przed pusta butelką
Proszę wlej we mnie sedno
Bo wargi są suche, a oczy przekrwione
Proszę nie mów wszystko jedno
Bo są takie myśli których się boję
I są takie stany które są chore
I nadal jestem ich więźniem
Nadal zabija to we mnie szczęście
Nadal kurwa chcę tego więcej
Czasu sekwencje rytmika chwil
Szata nie wraca na końcu intencje ja i Ty
Granice których się nie przekracza
Z tych chwil na haca, płynna praca
Szósta trzydzieści
Ile jeszcze napiszę części
Zanim Moira zapragnie zemsty
Proszę nie miej pretensji
Są labirynty w których błądzę
A moje blizny tracą sens gdy
Budzą sie w nas nieszczere żądzę
I znowu się plączę w amoku słońce
Odpływa za horyzontem
I znowu czuję tych pokus oddech
Choć chyba to nie rozsądne

Dziary naszych wspomnień w podziemiach tego miasta
Zakwitły w nas emocje rodząc w płatkach czas nasz
Pną się coraz mocniej aż przebijają asfalt
Te kwiaty mają kolce - per aspera ad astra

Dziary naszych wspomnień w podziemiach tego miasta
Zakwitły w nas emocje rodząc w płatkach czas nasz
Pną się coraz mocniej aż przebijają asfalt
Te kwiaty mają kolce - per aspera ad astra

Blumen 3

Am Anfang wird mit dir ein Schrei geboren, dann werden Bewusstsein, Zorn und Tränen geboren - Blutdurst
Und du bist hier, um zu brennen bis ans Ende deiner Tage
Um die Unendlichkeit zu berühren, ich und Du #BLUMEN3

Tattoos unserer Erinnerungen in den Kellern dieser Stadt
In uns blühten Emotionen auf, die in Blütenblättern unsere Zeit gebaren
Sie ranken immer stärker, bis sie den Asphalt durchbrechen
Diese Blumen haben Dornen - per aspera ad astra

Tattoos unserer Erinnerungen in den Kellern dieser Stadt
In uns blühten Emotionen auf, die in Blütenblättern unsere Zeit gebaren
Sie ranken immer stärker, bis sie den Asphalt durchbrechen
Diese Blumen haben Dornen - per aspera ad astra

Es ist halb drei, wieder fließen die Worte
Stille - ich schreibe die dritten Blumen
Weißt du, manchmal denke ich, es ist Zeit aufzuhören
Es gibt Wunden, die ich nicht nähen will
Ich glaube, ich möchte es von vorne beginnen
Ich glaube, ich möchte es als Verlust abschreiben
Wir haben alle einen Knall im Kopf
Wenn du hier bist, dann weißt du, was das bedeutet
Ich will Dir nichts erklären
Frag nicht, ob ich von Dir spreche
Ich will heute so sehr trinken
Und du weißt, ich spreche nicht von Wasser
Ich habe den Faden schon lange verloren
Und ich weiß nicht, wohin ich gehen soll und ich weiß nicht, was ich tue
Denn es gibt solche Wege, auf denen Träume
Dir zuflüstern, dass es Zeit ist zu gehen
Bevor du etwas sagst, hör zu
Ich habe nichts außer ein paar Worten
In uns ist eine Energie, die explodiert
Abwechselnd Freude und Schmerz bringend
Es gibt solche Tränen, die wie Salz
Geschmack geben oder mehr verletzen
Es gibt Albträume, die nach Angst dürsten
Mitten in der Nacht mit zugeschnürter Kehle
Alles ist der Anfang von Begierden
Die Upstory hat ein Wahnsinniger geschrieben
Denn es gibt solche Verse, die du verstehen wirst
Nur Du, wenn du wirklich existierst
Denn du bist meine Inspiration
Mein Anfang, mein Ende
Mein Sieg, mein Urteil
Ein Echo, das zu mir zurückkehrt

Tattoos unserer Erinnerungen in den Kellern dieser Stadt
In uns blühten Emotionen auf, die in Blütenblättern unsere Zeit gebaren
Sie ranken immer stärker, bis sie den Asphalt durchbrechen
Diese Blumen haben Dornen - per aspera ad astra

Tattoos unserer Erinnerungen in den Kellern dieser Stadt
In uns blühten Emotionen auf, die in Blütenblättern unsere Zeit gebaren
Sie ranken immer stärker, bis sie den Asphalt durchbrechen
Diese Blumen haben Dornen - per aspera ad astra

Fast fünf, ich will nicht aufhören
Es gibt Nächte, die keinen Schlaf geben
Ich denke an uns, wie wir das überstehen
Schlaflosigkeit setzt die Feder in Bewegung
Wieder lehrt sie mich zu fühlen
Denn wieder tötet mich die Gleichgültigkeit
Und wieder, verdammt, fehlen mir die Worte
Und ich sitze hier allein vor einer leeren Flasche
Bitte gieß den Kern in mich hinein
Denn die Lippen sind trocken und die Augen blutunterlaufen
Bitte sag nicht, es ist alles egal
Denn es gibt solche Gedanken, vor denen ich mich fürchte
Und es gibt solche Zustände, die krank sind
Und ich bin immer noch ihr Gefangener
Immer noch tötet es das Glück in mir
Immer noch, verdammt, will ich mehr davon
Sequenzen der Zeit, Rhythmus der Momente
Das Gewand kehrt nicht zurück, am Ende die Absichten, ich und Du
Grenzen, die man nicht überschreitet
Aus diesen Momenten auf den Haken, fließende Arbeit
Sechs Uhr dreißig
Wie viele Teile werde ich noch schreiben
Bevor Moira nach Rache verlangt
Bitte habe keine Vorwürfe
Es gibt Labyrinthe, in denen ich umherirre
Und meine Narben verlieren ihren Sinn, wenn
Unaufrichtige Begierden in uns erwachen
Und wieder verirre ich mich im Amok, die Sonne
zieht hinter dem Horizont davon
Und wieder spüre ich den Atem dieser Versuchungen
Obwohl das wohl nicht vernünftig ist

Tattoos unserer Erinnerungen in den Kellern dieser Stadt
In uns blühten Emotionen auf, die in Blütenblättern unsere Zeit gebaren
Sie ranken immer stärker, bis sie den Asphalt durchbrechen
Diese Blumen haben Dornen - per aspera ad astra

Tattoos unserer Erinnerungen in den Kellern dieser Stadt
In uns blühten Emotionen auf, die in Blütenblättern unsere Zeit gebaren
Sie ranken immer stärker, bis sie den Asphalt durchbrechen
Diese Blumen haben Dornen - per aspera ad astra