Текст и перевод песни Skor - Kwiaty 3

Kwiaty 3

Na początku wraz z tobą rodzi się krzyk, potem rodzi się świadomość, gniew i łzy - żądza krwi
I jesteś tu by płonąć aż do kresu swoich dni
Aby dotknąć nieskończoność, ja i Ty #KWIATY3

Dziary naszych wspomnień w podziemiach tego miasta
Zakwitły w nas emocje rodząc w płatkach czas nasz
Pną się coraz mocniej aż przebijają asfalt
Te kwiaty mają kolce - per aspera ad astra

Dziary naszych wspomnień w podziemiach tego miasta
Zakwitły w nas emocje rodząc w płatkach czas nasz
Pną się coraz mocniej aż przebijają asfalt
Te kwiaty mają kolce - per aspera ad astra

Jest w pół do trzeciej znów ciekną słowa
Cisza - piszę trzecie kwiaty
Wiesz czasem myślę, że pora stopować
Są rany których nie chcę zaszyć
Chyba chciałbym to zacząć od nowa
Chyba chciałbym to spisać na straty
Wszyscy mamy najebane w głowach
Jeśli tu jesteś to wiesz co to znaczy
Nie chcę tłumaczyć Ci nic
Nie pytaj czy mówię o Tobie
Tak bardzo chcę dzisiaj pić
I wiesz, że nie mówię o wodzie
Tak dawno zgubiłem nić
I nie wiem dokąd iść i nie wiem co robię
Bo są takie drogi na których sny
Szepczą do Ciebie, że pora już odejść
Zanim coś powiesz, posłuchaj
Nie mam nic oprócz paru słów
Jest w nas energia która wybucha
Niosąc na przemian radość i ból
Są takie łzy które jak sól
Nadają smaku lub krzywdzą bardziej
Są koszmary które pragną strachu
W środku nocy z ściśniętym gardłem
Wszystko jest początkiem pragnień
Upstory napisał szaleniec
Bo są takie wersy które zrozumiesz
Tylko Ty jeśli naprawdę istniejesz
Bo jesteś moim natchnieniem
Moim początkiem, moim końcem
Moim zwycięstwem, moim sądem
Echem które powraca do mnie

Dziary naszych wspomnień w podziemiach tego miasta
Zakwitły w nas emocje rodząc w płatkach czas nasz
Pną się coraz mocniej aż przebijają asfalt
Te kwiaty mają kolce - per aspera ad astra

Dziary naszych wspomnień w podziemiach tego miasta
Zakwitły w nas emocje rodząc w płatkach czas nasz
Pną się coraz mocniej aż przebijają asfalt
Te kwiaty mają kolce - per aspera ad astra

Prawie piąta, ja nie chcę przestać
Są noce które nie dają snu
Myślę o nas jak to przetrwać
Insomnia wprawia pióro w ruch
Znowu uczy mnie czuć
Bo znowu zabija mnie obojętność
I znowu kurwa brakuje mi słów
I siedzę tu sam przed pusta butelką
Proszę wlej we mnie sedno
Bo wargi są suche, a oczy przekrwione
Proszę nie mów wszystko jedno
Bo są takie myśli których się boję
I są takie stany które są chore
I nadal jestem ich więźniem
Nadal zabija to we mnie szczęście
Nadal kurwa chcę tego więcej
Czasu sekwencje rytmika chwil
Szata nie wraca na końcu intencje ja i Ty
Granice których się nie przekracza
Z tych chwil na haca, płynna praca
Szósta trzydzieści
Ile jeszcze napiszę części
Zanim Moira zapragnie zemsty
Proszę nie miej pretensji
Są labirynty w których błądzę
A moje blizny tracą sens gdy
Budzą sie w nas nieszczere żądzę
I znowu się plączę w amoku słońce
Odpływa za horyzontem
I znowu czuję tych pokus oddech
Choć chyba to nie rozsądne

Dziary naszych wspomnień w podziemiach tego miasta
Zakwitły w nas emocje rodząc w płatkach czas nasz
Pną się coraz mocniej aż przebijają asfalt
Te kwiaty mają kolce - per aspera ad astra

Dziary naszych wspomnień w podziemiach tego miasta
Zakwitły w nas emocje rodząc w płatkach czas nasz
Pną się coraz mocniej aż przebijają asfalt
Te kwiaty mają kolce - per aspera ad astra

Fleurs 3

Au commencement, avec toi, naît un cri, puis naît la conscience, la colère et les larmes - la soif de sang
Et tu es là pour brûler jusqu'à la fin de tes jours
Pour toucher l'infini, toi et moi #FLEURS3

Les tatouages de nos souvenirs dans les entrailles de cette ville
Les émotions ont fleuri en nous, donnant naissance à notre temps dans les pétales
Ils grimpent de plus en plus haut jusqu'à percer l'asphalte
Ces fleurs ont des épines - per aspera ad astra

Les tatouages de nos souvenirs dans les entrailles de cette ville
Les émotions ont fleuri en nous, donnant naissance à notre temps dans les pétales
Ils grimpent de plus en plus haut jusqu'à percer l'asphalte
Ces fleurs ont des épines - per aspera ad astra

Il est deux heures et demie, les mots coulent à nouveau
Silence - j'écris les troisièmes fleurs
Tu sais, parfois je pense qu'il est temps d'arrêter
Il y a des blessures que je ne veux pas recoudre
J'aimerais pouvoir tout recommencer
J'aimerais pouvoir passer à autre chose
On a tous des problèmes dans la tête
Si tu es là, tu sais ce que ça veut dire
Je ne veux pas avoir à t'expliquer
Ne me demande pas si je parle de toi
J'ai tellement envie de boire ce soir
Et tu sais que je ne parle pas d'eau
J'ai perdu le fil il y a si longtemps
Je ne sais pas où aller ni ce que je fais
Car il y a des chemins sur lesquels les rêves
Te murmurent qu'il est temps de partir
Avant de dire quoi que ce soit, écoute
Je n'ai rien d'autre que quelques mots
Il y a en nous une énergie qui explose
Apportant tour à tour joie et douleur
Il y a des larmes qui, comme le sel
Donnent du goût ou font plus mal
Il y a des cauchemars qui aspirent à la peur
Au milieu de la nuit, la gorge serrée
Tout est le début des désirs
Upstory a été écrit par un fou
Car il y a des vers que tu comprendras
Seulement toi, si tu existes vraiment
Car tu es mon inspiration
Mon commencement, ma fin
Ma victoire, mon jugement
L'écho qui me revient

Les tatouages de nos souvenirs dans les entrailles de cette ville
Les émotions ont fleuri en nous, donnant naissance à notre temps dans les pétales
Ils grimpent de plus en plus haut jusqu'à percer l'asphalte
Ces fleurs ont des épines - per aspera ad astra

Les tatouages de nos souvenirs dans les entrailles de cette ville
Les émotions ont fleuri en nous, donnant naissance à notre temps dans les pétales
Ils grimpent de plus en plus haut jusqu'à percer l'asphalte
Ces fleurs ont des épines - per aspera ad astra

Il est presque cinq heures, je ne veux pas m'arrêter
Il y a des nuits où l'on ne trouve pas le sommeil
Je pense à nous, comment survivre
L'insomnie met mon stylo en mouvement
Elle me fait ressentir à nouveau
Car l'indifférence me tue à nouveau
Et putain, les mots me manquent encore
Je suis assis là, seul, devant une bouteille vide
S'il te plaît, verse-moi l'essentiel
Car mes lèvres sont sèches et mes yeux injectés de sang
S'il te plaît, ne dis pas que tout est pareil
Car il y a des pensées qui me font peur
Et il y a des états qui sont malsains
Et j'en suis toujours prisonnier
Cela tue toujours le bonheur en moi
Putain, j'en veux encore plus
Séquences de temps, rythme des instants
Le vêtement ne revient pas, à la fin les intentions, toi et moi
Des limites que l'on ne franchit pas
De ces moments furtifs, un travail fluide
Six heures trente
Combien de parties vais-je encore écrire
Avant que Moira ne veuille se venger
S'il te plaît, ne m'en veux pas
Il y a des labyrinthes dans lesquels je me perds
Et mes cicatrices perdent leur sens quand
Des désirs malhonnêtes s'éveillent en nous
Et je pleure à nouveau dans un soleil dément
Qui disparaît à l'horizon
Et je sens à nouveau le souffle de ces tentations
Bien que ce ne soit probablement pas raisonnable

Les tatouages de nos souvenirs dans les entrailles de cette ville
Les émotions ont fleuri en nous, donnant naissance à notre temps dans les pétales
Ils grimpent de plus en plus haut jusqu'à percer l'asphalte
Ces fleurs ont des épines - per aspera ad astra

Les tatouages de nos souvenirs dans les entrailles de cette ville
Les émotions ont fleuri en nous, donnant naissance à notre temps dans les pétales
Ils grimpent de plus en plus haut jusqu'à percer l'asphalte
Ces fleurs ont des épines - per aspera ad astra