Текст и перевод песни Skálmöld - Með Jötnum

Með Jötnum

Æsist jötunn, eðliskvöt
Oss frá glötun bjargar.
Rífur göt á feld og föt,
Flensar kjöt og sargar.

Skriðjöklar gnauða og skrafa í
Myrkrinu,
Skjálfti um höfðana fer.
Koma þau skríðandi úr kafi,
Kafloðin skímslin úr hafi.
Bryðjandi grjótið og bergið og
þúfurnar,
Brestur í öllu sem er.
Stætt er þá engum á ströndum.
Storknað er blóðið á höndum.

Ver oss vökull
Vatnajökull.
Dansar dátt mey.
Dyrhólaey.

Vaknar í látunum vinur úr
Dvala
Og veður í óvinaskaut.
Hann er með konu á herðum,
Hér vinnu boginn á sverðum.
Stafnum í jörðina stingur
Hann hamrammur,
Stökkva þá dýrin á braut,
Berserkur hvikar nú hvergi.

Skelfur jörð.
Skelfur þar jörðin er skellur
Skaftið á hraunlagðar hellur.
Stendur vörð.
Stendur hann vörð þegar
Steðjar að hætta.
Hann stendur með okkur og fellur.

Falla lauf.
Falla þá laufin að foldu.
Frjósa lík saman við moldu.
Birtan dauf.
Birtan er dauf þegar bardaga
Lýkur.
Þar bíða þau tvö sem að
þoldu.

Brotnar sjór.
Brotnar þá sjórinn á bergi,
Bátarnir þoldu víst hvergi.
Hverfur mór.
Hverfur af mórinn en
Hvítslegin björgin
Víst hvíla á eldgömlum mergi.

Kólnar blær. Kólnar svo blærinn og kreppir.
Kverkunum risinn ei sleppir.
Losna klær.
Losnar um klær þegar lífið
út fjarar
Og Loki þá óvininn hreppir.

Halda bönd.
Halda þau bönd er við
Hnýttum,
Heiðrum þær stundir er
Nýttum.
Jötnahönd.
Jötna- með hönd var þar
Járnstafur reistur,
í jarðvegi lenti hann grýttum.

Sofna börn.
Sofna loks börnin er sekkur
Sólin við fjarlægar brekkur.
Bæjartjörn.
Bæjarins tjörn tekur
Blásvartan skugga
Er bergrisinn úr henni
Drekkur.

Jötnahönd, járn- með vönd.
Jökull skelfur, freyðir strönd.
Jafnan halda engin bönd.
Jötnahönd, jötnahönd.

Jötnahönd, járn- með vönd.
Jörðin opnast, sökkva lönd.
Jakar íss við sjónarrönd.
Jötnahönd, jötnahönd.

With Giants

The giant rages, primal instinct,
Saving us from ruin.
Tearing holes in clothes and skin,
Flaying flesh and wounding.

Glaciers groan and whisper in
The darkness,
Tremors shake the earth.
They come crashing from the depths,
The shadowy figures from the sea.
Crushing rock and mountain and
The sod,
Everything shatters.
No one can stand on the shore.
Blood freezes on our hands.

Watch over us,
Vatnajökull.
The maiden dances gracefully.
Dyrhólaey.

Awakens from slumber, a friend from
The past,
And joins the fray.
He stands with a woman at his side,
Bent over his sword, working.
He plunges his staff into the earth,
The hammer-wielder,
Beasts scatter before him,
The berserker will not yield.

The earth trembles.
The earth trembles where it meets
The lava-covered caves.
A warden stands.
He stands guard when
Danger approaches.
He stands with us and falls.

Leaves fall.
The leaves fall to the ground.
Frozen bodies lie with the soil.
Dim light.
The light is dim when the battle
Ends.
There, the two who
Endured, await.

Waves break.
The waves break on the rocks,
The boats could not withstand the fury.
The moor disappears.
The moor disappears, but
The white-capped mountains
Surely rest on ancient bedrock.

The wind chills. The wind chills and tightens its grip.
The giant does not release the mortals.
Claws loosen.
Claws loosen as life
Fades away,
And Loki then binds the enemy.

Bonds hold.
The bonds we
Tie,
We honor the moments we
Share.
Giant hand.
A giant's hand erected
An iron staff,
In the rocky earth it landed.

Children sleep.
Finally, the children sleep as the sun
Sets on distant hills.
Town pond.
The town pond takes on
A dark blue shadow
As the mountain giant
Drinks.

Giant hand, iron wand.
The glacier trembles, the shore foams.
No bonds can hold forever.
Giant hand, giant hand.

Giant hand, iron wand.
The earth opens, lands sink.
Ice piles up at the shoreline.
Giant hand, giant hand.