Halam Bade - Sobhan Ganji перевод на немецкий

Halam Bade

حالم بده دلم کمرم پام دستهام
انگار ایستاده کسی روی شصتهام
سی ساعته که خواب سراغم نیوده
عکسی کجم که قاب سراغم نیومده
مثل کپک جوونه زده غصه بر تنم
باور نمی کنم خودمم که خودم منم
هی فکر می کنم که چه گندی زدم مگه
اصلا خودم شبیه به حالم بدم مگه

هی آب جوش و جیش و شکرپاش و شاش و قند
دست خودم که نیست که حالم بده نخند
گریه نمی کنم فقط این بغض لعنتی
آه آه آه آه همین بغض لعنتی
مثل شلیل کرم زده مانده در گلوم
نه این تو نیستی که نشسته ست رو به روم

تو چشمهای خیرهٔ مضحک نداشتی
تو دستهای زخمی مهلک نداشتی
انگشتهای داغ تو تاول نداشتند
با شانه های یخ زده کل کل نداشتند
با تو چه دور می شدم از لحظه های شوم
نه این تو نیستی که نشسته ست رو به روم
اما ببینم این که همان خال پای توست
از تندی اش که کم بکنیم این صدای توست
تو فرق کرده ای؟ تو که... یا من عوض شدم
روراست نیستم دو سه سالی ست با خودم
هی خاطرات خوب و بدم میرن و میان
از جون ذهن نفلهٔ من باز چی می خوان
برگرد دختر زبل لب لواشکی
عمری نکرده ام که بمیرم یواشکی
حالم بده دلم کمرم پام دستهام
بسه خدا بلند شو از روی شصتهام

Mir geht es schlecht

Mir geht es schlecht, mein Herz, mein Rücken, mein Bein, meine Hände,
als ob jemand auf meinen Daumen steht.
Seit dreißig Stunden hat mich kein Schlaf heimgesucht,
ein schiefes Bild, zu dem kein Rahmen gekommen ist.
Wie Schimmel hat sich der Kummer auf meinen Körper gelegt,
ich kann nicht glauben, dass ich das bin, dass ich ich bin.
Ich denke immer wieder, was für einen Mist ich gebaut habe,
ob ich überhaupt so aussehe wie mein schlechter Zustand?

Immer wieder heißes Wasser, Pipi, Zuckerstreuer, Pisse und Zucker,
ich kann nichts dafür, dass es mir schlecht geht, lach nicht.
Ich weine nicht, nur dieser verdammte Kloß,
Ach, ach, ach, ach, dieser verdammte Kloß,
der wie eine wurmstichige Nektarine in meinem Hals steckt.
Nein, das bist nicht du, die mir gegenüber sitzt.

Du hattest keine starren, lächerlichen Augen,
du hattest keine verletzten, unheilvollen Hände.
Deine heißen Finger hatten keine Blasen,
sie haben sich nicht mit meinen eisigen Schultern gezankt.
Mit dir war ich so weit weg von den unheilvollen Momenten,
nein, das bist nicht du, die mir gegenüber sitzt.
Aber Moment mal, das ist doch das Muttermal an deinem Fuß,
wenn wir ihre Schärfe reduzieren, ist das deine Stimme.
Hast du dich verändert? Du, die... oder habe ich mich verändert?
Ich bin seit ein paar Jahren nicht ehrlich zu mir selbst.
Immer wieder kommen und gehen gute und schlechte Erinnerungen,
was wollen sie wieder von meinem verdammten Verstand?
Komm zurück, du flinkes Mädchen mit den Lippen wie Fruchtleder,
ich habe nicht gelebt, um heimlich zu sterben.
Mir geht es schlecht, mein Herz, mein Rücken, mein Bein, meine Hände,
es reicht, Gott, steh von meinen Daumen auf.