Текст и перевод песни Social Waste feat. DJ Magnum & Κωσταντής Παπακωνσταντίνου - Ποτοσί

Ποτοσί

Την Κυριακή είδα ένα όνειρο παράξενο
Ήμουνα λέει στο παλιό το Ποτοσί
Κάπου στα 4000 μέτρα υψόμετρο
Τι άραγε να γύρευα πες μου κι εσύ
Μες το παλιό virreinato του Περού
Πριν γίνει η σημερινή η Βολιβία
Mamitas και papachos του παλιού καιρού
Σκυφτοί κι αμίλητοι δε σήκωναν αστεία
Και κάτω από του Cerro Rico τη σκιά
Παίζοντας κείνο το παιχνίδι με τις χάντρες
Σε δρόμους από ασήμι κι άφωτα κελιά
Λέγαν για το βουνό που έτρωγε τους άντρες
Κρύβει στα σπλάχνα του ψιθύριζαν το διάβολο
Που εμείς εδώ οι ιθαγενείς τον λέμε Τίο
Κι απ' τον παράδεισο των ισπανών των άβολο
Καλύτερα στην κόλαση και στο ορυχείο
Κονκισταδόρες φεουδάρχες και αρτίστες
Στις εκκλησίες ιερείς πιστοί και ικέτες
Ασήμι, πόρνες, τυχοδιώκτες αριβίστες
Στις λέσχες παίζαν τη ζωή τους χαρτοπαίχτες

Κι ύστερα λέει σα να βρέθηκα στο σύγχρονο
Το Ποτοσί της φτώχειας μα και της δυσχέρειας
Muchacho εδώ "ya, no hay plata" μου φωνάζανε
Στου θανατά τα ορυχεία και της μιζέριας
Στην άλλοτε μεγάλη πόλη ξεθωριάσανε
Οι δόξες και τα πλούτη που είχε ζήσει πριν
Και μόνο κάτι gringos τώρα πια θαυμάζανε
Τους πίνακες του Melchor Pérez Holguín
Οι τυχοδιώκτες τώρα πια την κοπανήσανε
Μα ακόμα στα ορυχεία πεθαίνουνε νωρίς
Οι πόρνες κι οι αρχιερείς αποδημήσανε
Και ούτε κόκκο ασήμι εκεί πια δε θα βρεις
Μα όλη αυτή η ιστορία σα να μου θύμισε
Κάτι απ'τη μοίρα του ασημιού και του χρυσού
Και του Καθεδρικού η καμπάνα όταν ήχησε
Έμοιαζε με της εκκλησίας της Ιερισσού
Παράξενο παιχνίδι μου 'παιξε το όνειρο
Στο ορκίζομαι δεν ξαναπίνω Κυριακή
Με κάποιο κόλπο μαγικό μα και παμπόνηρο
Κοιμήθηκα στο Ποτοσί και ξύπνησα Χαλκιδική

Potosi

On Sunday I had a strange dream, you see
I was in the old Potosi
At about 4000 meters above sea level
What on earth was I looking for, tell me
In the old viceroyalty of Peru
Before it became today's Bolivia
Mamitas and papachos from the old days
Hunched over and silent, they didn't raise a laugh
And under the shade of Cerro Rico
Playing that game with the beads
On streets of silver and unlit cells
They talked about the mountain that ate the men
They whispered that it hid the devil in its depths
We, the natives here, call him Tio
And from the paradise of the Spanish, the devil
Better in hell and in the mine
Conquistadors, feudal lords, and artists
In the churches, faithful priests and petitioners
Silver, whores, adventurer upstarts
In the clubs they played their lives as card players

And then, as if I found myself in the modern
Potosi of poverty but also of hardship
Muchacho here "ya, no hay plata" they shouted at me
In the deadly mines and misery
In the once great city they faded
The glories and riches she had lived before
And only some gringos now admired
The paintings of Melchor Pérez Holguín
The adventurers now have taken flight
But still in the mines they die early
The whores and the archbishops have passed away
And you won't find a single grain of silver there anymore
But all this story seemed to remind me
Something of the fate of silver and gold
And when the bell of the Cathedral rang
It sounded like the church of Ierissos
My dream played a strange game on me
I swear to you, I will never drink again on Sunday
With some magical and rogue trick
I fell asleep in Potosi and woke up in Halkidiki