Текст и перевод песни Social Waste - Για Να Νικήσουν

Για Να Νικήσουν

Είναι ένα θέμα που σε αφορά
Τούτος ο κόσμος δυο μάσκες φορά
Άλλη στο Νότο κι άλλη στο Βορά
Και δεν είναι όλα μια χαρά
Γι' αυτό δε μπορώ τους μεγάλους του κόσμου
Που προσπαθούνε να φτάσουν εντός μου
Να μου μιλήσουν και να με πείσουν
Για να νικήσουν

Πες πως γεννιέσαι και έχεις λεφτά,
Σπίτια και κότερα κι εξοχικά
Και πως ανήκεις στην κατηγορία
Εκείνη που λέμε 'καλή κοινωνία'
Πρωτόδες το φως σε κάποια κλινική,
Μα φυσικά και ιδιωτική
Πήγες στα νήπια και τα προνήπια
Και γενικά τα ξεκίνησες ήπια
Κι ύστερα ήρθε εκείνη η ώρα
Που για τα σχολεία σου λένε προχώρα
Για να λάβεις μόρφωση που να 'ναι όσια
Κι όπως θα μάντεψες όχι δημόσια
Για να στο κάνω και συγκεκριμένο
Πες ότι σου 'γραφε το πεπρωμένο
Να ζήσεις Αθήνα, Λονδίνο, Παρίσι
Και γενικότερα κάπου στη Δύση
Να πας στα καλύτερα πανεπιστήμια
Να συναναστρέφεσαι την academia
Και την ελίτ την οικονομική,
Πολιτική και καλλιτεχνική
Να 'χεις ζωής μέσο όρο 80 παρά
Να μη χρειαστεί να στηθείς στην ουρά
Να σου πάν όλα πρίμα –δε βγαίνει κι η ρίμα
Μα δε θα σου πω άλλα κλισέ για το χρήμα
Γιατί στην ουσία, για να 'χεις υγεία
Θα τρέχει για σένα ως κι η τεχνολογία
Και δε θα σε νοιάζει, γιατί να σε νοιάζει;
Τι πάει να πει το ταβάνι πως στάζει
Εσύ θα ντυθείς τα επώνυμα ρούχα,
Θα πιεις τα ακριβά τα ποτά τα αλκοολούχα
Θα αλλάξεις σελίδα στην εφημερίδα
Για νέα απ' τον κόσμο μα κι απ' την πατρίδα
Θα ανάψεις τσιγάρο και θα σχεδιάσεις
Το πώς και το πού διακοπές θα περάσεις
Θα πάρεις αμάξι, θα λες 'είμαι εντάξει'
Θα θέλεις να μπει η ζωή σου σε τάξη
Γιατί έτσι λένε σε όλους πως πρέπει
Εκείνοι που δήθεν είναι καθωσπρέπει
Και δε θα ζητήσεις να βρεις εξηγήσεις
Και ύστερα θα 'ρθει η σειρά σου να πείσεις

Είναι ένα θέμα που σε αφορά
Τούτος ο κόσμος δυο μάσκες φορά
Άλλη στο Νότο κι άλλη στο Βορά
Και δεν είναι όλα μια χαρά
Γι' αυτό δε μπορώ τους μεγάλους του κόσμου
Που προσπαθούνε να φτάσουν εντός μου
Να μου μιλήσουν και να με πείσουν
Για να νικήσουν

Και τώρα ξέχνα τα όλα και πες
Ότι γεννήθηκες στο Μαρακές
Στη Σιέρα Λεόνε και τη Λιβερία,
Τη Σενεγάλη, τη Μαυριτανία
Όχι δεν ήταν σε νοσοκομείο,
Ούτε και πήγες ποτέ σε σχολείο
Δεν πήρες παιχνίδια από πολυκατάστημα
Ούτε θα ζεις για μεγάλο διάστημα
50 χρόνια το πολύ-πολύ,
Αν η ζωή είναι μαζί σου καλή
Κι αν φυσικά δε σου τύχουν προβλήματα
Όπως εμφύλιοι και πραξικοπήματα
Αν συνηθίσεις σε βίο αυτάρκη
Κι αν δε σου τύχει να πέσεις σε νάρκη
Τότε θα είσαι απ' τους τυχερούς
Και απ' τους οργανισμούς τους γερούς
Κι ίσως να μάθεις και κολυβογράμματα,
Μπορεί –που ξέρεις- να δεις και γεράματα
Να 'χεις μισθό κάτω από δυο δολλάρια
Και συνοδεία παντού τη μαλάρια
Ίσως σε βγάλουν και φωτογραφία,
Ίσως στα Πούλιτζερ πας τα βραβεία
Θα χεις ζωή αμφιβόλου ποιότητας
Και 15 λεπτά δημοσιότητας
Ή πες πως γεννιέσαι κορίτσι πράμα
Στο Πακιστάν στη Γη των Φυλών
Να μη σε πιάνει κανένα θάμα
Μήτε ανθρώπων μήτε και θεών
Ή κάπου στην Αίγυπτο παιδί εργάτης
Στα βαμβακοχώραφα ή και στην Κίνα
Να φτιάχνεις παπούτσια, φανέλες και μπάλες
Ή να 'σαι απ' τα παιδιά εκείνα
Που μοίρα τα μοίρανε ξεχωριστή
Κι είχαν κυανόκρανο για βιαστή
Στο Πορτ-ο-Πρένς ή στη Μονρόβια
Και τους κολλήσανε στάμπα ισόβια
Γι'αυτό δε μπορώ τους μεγάλους του κόσμου
Που προσπαθούνε να φτάσουν εντός μου
Να μου μιλήσουν και να με πείσουν,
Για να νικήσουν

Είναι ένα θέμα που σε αφορά
Τούτος ο κόσμος δυο μάσκες φορά
Άλλη στο Νότο κι άλλη στο Βορά
Και δεν είναι όλα μια χαρά
Γι' αυτό δε μπορώ τους μεγάλους του κόσμου
Που προσπαθούνε να φτάσουν εντός μου
Να μου μιλήσουν και να με πείσουν
Για να νικήσουν

Чтобы победить

Это то, что касается и тебя,
Этот мир носит две маски.
Одну на Юге, другую на Севере,
И не все так уж прекрасно.
Поэтому я не выношу важных шишек,
Которые пытаются добраться до моей души,
Поговорить со мной и убедить меня,
Чтобы победить.

Представь, что ты родился с деньгами,
Домами, яхтами и дачами,
И что ты принадлежишь к той категории,
Которую мы называем "высшим обществом".
Ты увидел свет в какой-то клинике,
Конечно же, частной,
Ходил в детские сады и ясли,
И в целом, твой старт был очень мягок.
А потом настал тот час,
Когда тебе сказали идти в школу,
Чтобы получить благочестивое образование,
И, как ты уже догадался, не государственное.
Чтобы сделать это более конкретным,
Представь, что тебе суждено было
Жить в Афинах, Лондоне, Париже
И вообще где-то на Западе.
Поступать в лучшие университеты,
Общаться с научным сообществом
И элитой - экономической,
Политической и артистической.
Иметь среднюю продолжительность жизни 80 с лишним лет,
Не стоять в очередях,
Чтобы все у тебя было тип-топ - рифма не складывается,
Но я не буду говорить тебе банальности о деньгах.
Потому что, по сути, ради твоего здоровья
Будут стараться даже технологии,
И тебя это не будет волновать, зачем тебе это?
Что значит, что с потолка капает?
Ты будешь носить дизайнерскую одежду,
Пить дорогие алкогольные напитки,
Листать газету,
Читая новости из мира и своей страны.
Закуришь сигарету и будешь планировать,
Как и где проведешь отпуск.
Сядешь в машину, скажешь: "У меня все хорошо",
Ты захочешь, чтобы твоя жизнь была упорядочена,
Потому что так тебе говорят все эти,
Которые якобы знают, как надо,
И ты не станешь искать объяснений,
А потом придет твоя очередь убеждать.

Это то, что касается и тебя,
Этот мир носит две маски.
Одну на Юге, другую на Севере,
И не все так уж прекрасно.
Поэтому я не выношу важных шишек,
Которые пытаются добраться до моей души,
Поговорить со мной и убедить меня,
Чтобы победить.

А теперь забудь обо всем этом и представь,
Что ты родился в Марракеше,
В Сьерра-Леоне или Либерии,
Сенегале, Мавритании.
Нет, не в больнице,
И в школу ты никогда не ходил.
Ты не получал игрушек из универмага
И не проживешь долго.
50 лет максимум,
Если тебе повезет в жизни.
И если, конечно, у тебя не будет таких проблем,
Как гражданские войны и перевороты.
Если ты привыкнешь к самодостаточной жизни
И не подсядешь на наркотики,
То ты будешь одним из счастливчиков
С крепким здоровьем.
И, возможно, ты даже научишься писать и читать,
Может быть, кто знает, ты даже доживешь до старости.
Будешь получать зарплату меньше двух долларов
И повсюду тебя будет сопровождать малярия.
Возможно, тебя даже сфотографируют,
Может быть, ты даже получишь Пулитцеровскую премию.
У тебя будет жизнь сомнительного качества
И 15 минут славы.
Или представь, что ты родился девочкой,
В Пакистане, в Стране Племен,
Где не случается чудес,
Ни людских, ни божественных.
Или где-то в Египте, ребенком-рабочим
На хлопковых полях, или даже в Китае.
Делать обувь, футболки и мячи.
Или быть одним из тех детей,
Кому судьба уготовила особую участь,
И у которых был автомат вместо игрушки.
В Порт-о-Пренсе или Монровии,
Где им навесили пожизненный ярлык.
Поэтому я не выношу важных шишек,
Которые пытаются добраться до моей души,
Поговорить со мной и убедить меня,
Чтобы победить.

Это то, что касается и тебя,
Этот мир носит две маски.
Одну на Юге, другую на Севере,
И не все так уж прекрасно.
Поэтому я не выношу важных шишек,
Которые пытаются добраться до моей души,
Поговорить со мной и убедить меня,
Чтобы победить.