Текст и перевод песни Social Waste - Σα πρόκες

Σα πρόκες

Σα πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος να μην τις παίρνει
Σαν έρθει η ώρα τη μεριά σου να διαλέξεις
Κάποια απ' αυτές να σε τραβά και να σε φέρνει
Σαν τα μαχαίρια να χαράζουνε τα λόγια
Μην είναι κάστρα στην άμμο, μπαίγνιο του ανέμου
Ο στόχος είναι στο μυαλό όχι στα πόδια
Στις Πλαταιές τούτου του άνισου πολέμου

Είναι παράξενη τούτη που γράφω η πένα
Κι όσο το σκέφτομαι τόσο μοιάζει με μένα
Στα λόγια είναι φειδωλή δε λέει πολλά
Μα όταν σαλτάρει δεν την κάνω πια καλά
Μου λέει μαλάκα ώρα να κόψουμε την πλάκα
Βρες πια το θάρρος για να τους τα πεις σταράτα
-Κι αν δεν ακούσουνε; -Ν' ακούσουν δε με νοιάζει
Βάλε μπροστά τις μηχανές και πάτα γκάζι
Μας κουμαντάρουν και μας κάνουνε το μάγκα
Κάτι καριόληδες που έτυχε να' χουν φράγκα
Έχουν καράβια, εφημερίδες και κανάλια
Κι όλο μου σφίγγει τη θηλιά τούτη τη τανάλια
Κι άκου να δεις τώρα πως παίζουν το παιχνίδι
Που τους κανόνες του ίσως τους ξέρεις ήδη
Με τα κανάλια και τα ράδια ακόμη
Καθοδηγούν αυτό που λέμε κοινή γνώμη
Της λένε πως αυτά που νόμιζες καρύδια
Αποφανθήκαμε πως είναι βελανίδια
Κι αν θέλεις φίλε μου στον πόλεμο να αντέξεις
Να τους καρφώνεις μάθε με όπλο σου τις λέξεις

Σα πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος να μην τις παίρνει
Σαν έρθει η ώρα τη μεριά σου να διαλέξεις
Κάποια απ' αυτές να σε τραβά και να σε φέρνει
Σαν τα μαχαίρια να χαράζουνε τα λόγια
Μην είναι κάστρα στην άμμο, μπαίγνιο του ανέμου
Ο στόχος είναι στο μυαλό όχι στα πόδια
Στις Πλαταιές τούτου του άνισου πολέμου

Τούτοι οι καριόληδες έχουνε στην αυλή τους
Κόμματα και πολιτικούς στη δούλεψή τους
Με άρθρα και φώτα τους γυαλίζουνε τη μάπα
Ξέρουν και για τους σκελετούς μες τη ντουλάπα
Και έτσι όπως τους κρατάνε από τα αρχίδια
Σαν εκλεγούν τους κάνουν όλα τα χατίρια
Άλλοτε πάλι είναι στην ίδια τη φαμίλια
Εκεί να δεις πως γίνονται τα μύρια – χίλια
Κι εσύ θαρρείς ετούτη η τρομοκρατία
Πως είναι κάτι που το λεν δημοκρατία
Πας και περήφανα και ρίχνεις το χαρτί σου
Κι εκεί τελειώνει όλη η συμμετοχή σου
Γελάει μαζί σου κι ο πλανήτης των πιθήκων
Το δημοκρατικό σου που έκανες καθήκον
Όλα καλά μετά και πάλι μπράβο βλάκα
Τέσσερα χρόνια στην υγειά του του μαλάκα
Αρχίζει πάλι το μεγάλο φαγοπότι
Περικοπές και η χαρά του εργοδότη
Έτσι που λες και ελπίδες προς τα κει μην ψάχνεις
Τη λέξη και την άνοιξη αν δεν τις βρεις τις φτιάχνεις

Σα πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος να μην τις παίρνει
Σαν έρθει η ώρα τη μεριά σου να διαλέξεις
Κάποια απ' αυτές να σε τραβά και να σε φέρνει
Σαν τα μαχαίρια να χαράζουνε τα λόγια
Μην είναι κάστρα στην άμμο, μπαίγνιο του ανέμου
Ο στόχος είναι στο μυαλό όχι στα πόδια
Στις Πλαταιές τούτου του άνισου πολέμου

Как кнопки

Как кнопки нужно вбивать слова,
Чтобы их не унёс ветер,
Когда придёт время тебе выбирать,
Какое-то из них потянет тебя за собой.
Пусть слова режут как ножи,
Не будь замком на песке, купальней ветра.
Цель - в голове, а не в ногах,
На полях этой неравной войны.

Странная эта ручка, которой я пишу,
И чем больше я думаю об этом, тем больше она похожа на меня.
В словах она скупа, много не говорит,
Но когда она срывается, я уже не могу её успокоить.
Она говорит мне: "Придурок, хватит шутить,
Найди в себе мужество сказать им все как есть."
- А если они не услышат? - Неважно, услышат они или нет,
Заводи моторы и жми на газ.
Нами командуют, строят из себя крутых,
Какие-то придурки, которым посчастливилось иметь деньги.
У них корабли, газеты и каналы,
И эта петля все туже сжимает мне шею.
И послушай теперь, как они играют в эту игру,
Правила которой ты, возможно, уже знаешь.
С помощью каналов и радио,
Они направляют то, что мы называем общественным мнением.
Говорят тебе, что то, что ты считал орехами,
Оказалось финиками.
И если ты хочешь выжить в этой войне, друг мой,
Научись вбивать слова, как оружие.

Как кнопки нужно вбивать слова,
Чтобы их не унёс ветер,
Когда придёт время тебе выбирать,
Какое-то из них потянет тебя за собой.
Пусть слова режут как ножи,
Не будь замком на песке, купальней ветра.
Цель - в голове, а не в ногах,
На полях этой неравной войны.

У этих придурков на побегушках
Партии и политики.
Статьями и софитами они натирают им морды,
Знают все скелеты в шкафу.
И так как держат их за яйца,
Те, будучи избранными, выполняют все их прихоти.
А порой они из одной семьи,
Вот где творится беспредел.
И ты думаешь, что эта тирания
Это то, что называют демократией.
Ты гордо идёшь и бросаешь свой бюллетень,
И на этом заканчивается все твое участие.
Над тобой смеется планета обезьян,
Над твоим демократическим долгом.
Все хорошо, и снова молодец, придурок.
Четыре года во здравие этого мудака.
И снова начинается великая пирушка,
Сокращения - радость для работодателя.
Так что не жди -
Если ты не находишь слов и весны, ты создаешь их.

Как кнопки нужно вбивать слова,
Чтобы их не унёс ветер,
Когда придёт время тебе выбирать,
Какое-то из них потянет тебя за собой.
Пусть слова режут как ножи,
Не будь замком на песке, купальней ветра.
Цель - в голове, а не в ногах,
На полях этой неравной войны.