Текст и перевод песни Social Waste - Του Χρόνη

Του Χρόνη

Τα αστέρια λένε τα ψαρεύεις πυροφάνι
Και το κλειδί θα είναι κάτω απ' το γεράνι
Η επανάσταση μονάχα έχει ουσία
Όσο κρατάει μέχρι να γίνει εξουσία
Κι εσύ που έφυγες νωρίς που να γυρίζεις
Ποιους μαχαλάδες και ποια πέλαγα αρμενίζεις
Κι όποτε οι μπάτσοι ένα χαμόγελο ζητάνε
Τους λες υπάρχει και ζεμπέκικο ρουφιάνε!

Στα Ποταμούδια στην Καβάλα πάλι τα κεραμίδια στάζουν
Και οι κυράδες στους μαχαλάδες πιάνουν την παρασιά και ετοιμάζουν
Έτσι σε πείσμα του καιρού οι γειτόνισσες μαζευτήκανε πάλι
Απ' έξω βροχή και κοκοσάλι κι αυτές τριγύρω απ' το μαγκάλι
Και πιάσανε την ψιλή κουβέντα και λένε για τα περασμένα
Για τα παλικάρια του μαχαλά και κάπου εκεί θυμηθήκαν κι εσένα
Δεκατετράχρονο παιδί, ούτε καν χνούδι δε θα 'χε βγάλει
Και πήγε αντάρτης στο βουνό, διηγείται η μια και συμφωνεί η άλλη
Και ύστερα θυμηθήκανε και τους καπνεργάτες απ' τη Θάσο
Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς αλλά εγώ πώς να ξεχάσω
Την παρανομία και την απεργία, την απομόνωση κι ακόμα
Εκείνα τα λόγια τα απλά του Νικόλα τότε που μπήκαμε στο Κόμμα
Ότι είναι οι πλούσιοι από τη μια κι εμείς οι φτωχοί από την άλλη
Και να τα μοιράσουμε όλα στα ίσα
Να πάψουν να υπάρχουν μικροί και μεγάλοι
Και κάτι χρονάκια πιο μετά ο Χρόνης γυρνάει στη Σαλονίκη
Στο Δημοκρατικό Στρατό μα είχε πετάξει πια η νίκη
Τονε συλλάβαν το '47, λένε οι γειτόνισσες βουρκωμένες
Κάτι φασίστες στρατιωτικοί κάτι κυβερνήσεις πουλημένες
Και τονε ρίξαν στο κελί η βία και η εξουσία
Και ύστερα πιάσανε οι νικητές να γράψουνε την ιστορία.

Τα αστέρια λένε τα ψαρεύεις πυροφάνι
Και το κλειδί θα είναι κάτω απ' το γεράνι
Η επανάσταση μονάχα έχει ουσία
Όσο κρατάει μέχρι να γίνει εξουσία
Κι εσύ που έφυγες νωρίς που να γυρίζεις
Ποιους μαχαλάδες και ποια πέλαγα αρμενίζεις
Κι όποτε οι μπάτσοι ένα χαμόγελο ζητάνε
Τους λες υπάρχει και ζεμπέκικο ρουφιάνε!

Η ιστορία είναι τα ίχνη στου χρόνου το χώμα που περπατάτε
Κάτι ορνιθοσκαλίσματα που λέει κι ο Marcos o Subcomandante
Τη γράφουνε στο τέλος οι νικητές κι οι ανυποψίαστοι την πιστεύουν
Μα τη ζωντανεύουν οι δίχως φωνή κι εκείνοι που γράμματα δεν κατέχουν
Εκείνοι που γνώρισαν τη φυλακή, τα βασανιστήρια, την εξορία
Σε Μακρονήσι, Ανάφη, και Γυάρο, Άγιο Ευστράτιο, και Ικαρία
Αυτοί που κοιτούσαν το βασανιστή μέσα στα μάτια και του 'λεγαν βάρα
Κι αχτινοβολούσαν στο απόσπασμα μπρος κάτι απ'το πείσμα του Guevarra
Και κάθε που πίνω στο ταβερνάκι μια κούπα στο χώμα εβίβα και γεια μας
Για τους νεκρούς μας τους αγωνιστές, για τα κουτσαβάκια τα δικά μας
Καμιά φορά πάλι τους γράφω τραγούδια
Μην τους ξεχνάμε και μένουνε μόνοι
Κάτι στιχάκια, κουπλέ, και ρεφρέν, ένα του Άρη κι ένα του Χρόνη
Τι να σου πω πια και τι να μου πεις
Έφυγες νωρίς κι εγώ εδώ είμαι ακόμα
Έγινε εξουσία κι η αριστερά, κι είναι ιεραρχικό το κόμμα
Γραφειοκράτες μας ποδηγετούν, και προπαγάνδα μας ρίχνουν ντουμάνι
Όμως δεν ξέρουνε πως το κλειδί θα 'ναι πάντα κάτω από το γεράνι...

Τα αστέρια λένε τα ψαρεύεις πυροφάνι
Και το κλειδί θα είναι κάτω απ' το γεράνι
Η επανάσταση μονάχα έχει ουσία
Όσο κρατάει μέχρι να γίνει εξουσία
Κι εσύ που έφυγες νωρίς που να γυρίζεις
Ποιους μαχαλάδες και ποια πέλαγα αρμενίζεις
Κι όποτε οι μπάτσοι ένα χαμόγελο ζητάνε
Τους λες υπάρχει και ζεμπέκικο ρουφιάνε!

Of Chronis

The stars say you fish them with a flare
And the key will be under the geranium
The revolution only has substance
As long as it lasts until it becomes power
And you who left early, where do you return?
Which neighborhoods and which seas do you sail?
And whenever the cops ask for a smile
You tell them there is even a Zeibekiko of the ruffian!

In Potamudia in Kavala, the tiles are dripping again
And the ladies in the neighborhoods take the parasia and prepare
So in defiance of the weather, the neighbors gathered again
Rain and hail outside and they are around the brazier
And they start chatting and talking about the past
About the lads of the neighborhood and somewhere there they remembered you too
A fourteen-year-old boy, he wouldn't even have grown a beard
And he went as a guerilla to the mountain, one tells and the other agrees
And then they remembered the tobacco workers from Thassos
Well, you were killed early, but how can I forget
The illegality and the strike, the isolation and even
Those simple words of Nikolas when we entered the Party
That the rich are on one side and we the poor on the other
And to share everything equally
For small and large to cease to exist
And a few years later Chronis returns to Thessaloniki
In the Democratic Army but the victory had flown away
They arrested him in '47, say the tearful neighbors
Some fascist soldiers some sold-out governments
And they threw him in the cell, violence and power
And then the victors took to write history.

The stars say you fish them with a flare
And the key will be under the geranium
The revolution only has substance
As long as it lasts until it becomes power
And you who left early, where do you return?
Which neighborhoods and which seas do you sail?
And whenever the cops ask for a smile
You tell them there is even a Zeibekiko of the ruffian!

History is the footsteps in the dust of time you walk
Some bird droppings as Marcos the Subcomandante says
It is written in the end by the victors and the unsuspecting believe it
But it is brought to life by the voiceless and those who do not know letters
Those who knew prison, torture, exile
In Makronisos, Anafi, and Gyaros, Agios Efstratios, and Ikaria
Those who looked the torturer in the eye and told him go for it
And they shone in the firing squad before something of the spite of Guevara
And every time I drink a cup in the tavern I salute the soil and cheers
For our dead fighters, for our ponies
Sometimes again I write them songs
Let's not forget them and they are left alone
Some verses, couplets, and refrains, one of Aris and one of Chronis
What can I tell you anymore and what can you tell me
You left early and I am still here
The left became power, and the party is hierarchical
Bureaucrats lead us, and they propaganda us with smoke
But they don't know that the key will always be under the geranium...

The stars say you fish them with a flare
And the key will be under the geranium
The revolution only has substance
As long as it lasts until it becomes power
And you who left early, where do you return?
Which neighborhoods and which seas do you sail?
And whenever the cops ask for a smile
You tell them there is even a Zeibekiko of the ruffian!