Του Κόσμου Τα Λιμάνια - Social Waste перевод на немецкий

Του Κόσμου Τα Λιμάνια

Θα αρματώσω ένα καράβι
Καράβι μεγάλο
Κι όταν ελεύθερο τον εαυτό μου αφήσω
Με Ποσειδώνα κι Αϊ Νικόλα
Θα τα βάλω
Κι όλου του κόσμου τα λιμάνια θα γυρίσω

Θα φύγω νύχτα από τη Θεσσαλονίκη
(να μην τολμήσεις να τη δεις απ' τη στεριά)
Κι ένα πουκάμισο – χρυσάφι στο μανίκι
Θα αφήσω πίσω κάπου στην Καλαμαριά

Θα βάλω πλώρη – μέσω Πειραιά – για Κρήτη
Χάνδακα, Χώρα, Κάντια, Μεγάλο Κάστρο
Και θα ρωτάω τον γερο-Αποσπερίτη
Που 'ναι κρυμμένο κείνο του Νοτιά το Άστρο

Κι ύστερα πέλαγο του Νότου Λιβυκό
Κι αφού ζητήσω με σπονδή κρασιού την άδεια
Από πλοίο φάντασμα, παλιό, πειρατικό
Θα φτάσω μέχρι την πλανεύτρα Αλεξάνδρεια

Και από κει και με ταχύτητα φωτός
Που εκπέμπεται από τον αρχαίο χαμένο Φάρο
Ψάχνοντας το άρωμα μιας κάποιας γυναικός
Για το Λιμάνι της Μαρσίλλια θα σαλπάρω

Θα πιώ σαμπάνια γαλλική, κρασί και μπύρα
Κι όταν αρχίσει η νύχτα πέπλα να απλώνει
Θα δραπετεύσω από την κοσμοπλημμύρα
Βάζοντας πλώρη Καταλούνια, Βαρκελώνη...

Θα μπω στην πόλη τροπαιοφόρος Σαντ Ζορντί
Για Ράμπλας και Μπαρσελονέτα θα κινήσω
Και με σημαία κίτρινη και πορφυρή
Στο Μοντ Ζουίκ και στο Καμπ Νου θα προσκυνήσω

Από το πέλαγο το Βαλλεαρικό
Σαν Μπαρμπερίνος πειρατής θα βγω στο Αλγέρι
Και απ' το στενό του Γιβραλτάρ ερωτικό,
Φάντο θλιμμένο, Λισσαβόνα θα με φέρει

Με το αγέρι στο Μαγκρέμπ θα ταξιδέψω
Αραβική θωριά και Βέρβερου το αίμα
Στην Καζαμπλάνκα μια βραδιά θα αλητέψω
Και στην Κασμπά μάταια θα ψάξω τη Φατέμα

Του Ατλαντικού θα διασχίσω τα νερά
Θα χαιρετίσω τη στεριά στο Κάπο Βέρντε
Και στο λιμάνι που συχνάζει η Αριστερά
Θα ρίξω άγκυρα για λίγο – Πόρτο Αλέγκρε

Γαλαζοκίτρινα θα βάψω τα πανιά
Θα καίει η φλόγα δυνατά στο σπαρματσέτο
Μπουένος Άιρες, πολύχρωμη γειτονιά
Και Boca Juniors 'es un sentimiento'

Και στων θαλασσοπόρων έπειτα τα βήματα
Γεμάτο ρούμι θα υψώσω το ποτήρι
Ιπτάμενος Ολλανδός, παλεύει αιώνια με τα κύματα
Απ' όξω απ' της Ελπίδας το ακρωτήρι

Κι εκεί στης φτώχειας τα νερά, απ' τα σκοινιά γερά κρατήσου
Μας προσμένουν Σομαλοί πειρατές στο Μογκαντίσου
Απ' το Άντεν πιο πέρα κι ίσως ανήκουν πολλοί
Στου Γουίλι, του μαύρου θερμαστή τη φυλή

Κι όλοι μαζί μετά στη Μπούρμα κι όταν φτάσουμε εκεί
Να γλιτώσουμε απ' τη χούντα την Ανγκ Σου Κιι
Κι αφού ντυθούμε πορτοκαλί βουδιστικό μανδύα
Να τραβήξουμε για Πακιστάν και Ινδία

Να σταθούμε μια στιγμή στο Καράτσι που 'χω φίλους
Να αγνοήσουμε του Ινδικού τους σκύλους
Απ' το Κολόμπο περνώντας στο Νάγκελ Χάρμπορ σινιάλο
Στην Εσκοντίδα θα βγούμε το δίχως άλλο

Θα μας φυσάει νοτιάς κι εσύ σιγά μη μας φτάσεις
Corto Maltese, μπαλάντα της αλμυρής θαλάσσης
Απ' τις σελίδες του Hugo Pratt θα' ναι σα να' χουμε βγει
Σαν τις χίλιες και μια νύχτες, το τέλος θα αργεί

Κι αφού περάσουν οι ώρες, τυφώνες, θύελλες και μπόρες
Πλώρη θα βάλουμε για ανεξερεύνητες χώρες
Σε μια γωνιά του ουρανού, θα κρυφογελά ο Καββαδίας
Όσο μακραίνει το νησί της ουτοπίας.

Θα αρματώσω ένα καράβι
Καράβι μεγάλο
Κι όταν ελεύθερο τον εαυτό μου αφήσω
Με Ποσειδώνα κι Αϊ Νικόλα
Θα τα βάλω
Κι όλα του κόσμου τα λιμάνια θα γυρίσω

Die Häfen der Welt

Ich werde ein Schiff ausrüsten,
ein großes Schiff,
und wenn ich mich frei lasse,
werde ich mich mit Poseidon und Sankt Nikolaus
anlegen,
und alle Häfen der Welt bereisen.

Ich werde nachts aus Thessaloniki fliehen
(wage es nicht, sie vom Festland aus zu sehen),
und ein Hemd – Gold am Ärmel –
werde ich irgendwo in Kalamaria zurücklassen.

Ich werde Kurs setzen – über Piräus – nach Kreta,
Handaka, Chora, Candia, Megalo Kastro,
und ich werde den alten Abendstern fragen,
wo der Stern des Südens verborgen ist.

Und dann das Libysche Meer des Südens,
und nachdem ich mit einer Weinspende um Erlaubnis gebeten habe,
von einem alten Piraten-Geisterschiff,
werde ich bis zum verführerischen Alexandria gelangen.

Und von dort mit Lichtgeschwindigkeit,
die vom alten, verlorenen Leuchtturm ausgestrahlt wird,
auf der Suche nach dem Duft einer gewissen Frau,
werde ich zum Hafen von Marseille segeln.

Ich werde französischen Champagner, Wein und Bier trinken,
und wenn die Nacht beginnt, Schleier auszubreiten,
werde ich aus der Menschenmenge fliehen
und Kurs auf Katalonien, Barcelona, nehmen...

Ich werde die Stadt als triumphierender Sant Jordi betreten,
werde mich nach Ramblas und Barceloneta aufmachen,
und mit einer gelben und purpurnen Flagge
werde ich am Montjuïc und im Camp Nou niederknien.

Von der Balearischen See aus
werde ich als Berberpirat nach Algier aufbrechen,
und von der Straße von Gibraltar, voller Sehnsucht,
wird mich ein trauriger Fado nach Lissabon bringen.

Mit dem Wind werde ich im Maghreb reisen,
arabischer Blick und Berberblut,
in Casablanca werde ich eine Nacht lang herumstreunen,
und in der Kasbah werde ich vergeblich nach Fatema suchen.

Ich werde die Wasser des Atlantiks überqueren,
ich werde das Festland in Kap Verde grüßen,
und im Hafen, wo sich die Linken treffen,
werde ich für eine Weile Anker werfen – Porto Alegre.

Ich werde die Segel blau und gelb färben,
die Flamme wird stark in der Kerze brennen,
Buenos Aires, buntes Viertel,
und Boca Juniors 'es un sentimiento'.

Und dann in den Schritten der Seefahrer,
werde ich mein Glas voller Rum erheben,
der Fliegende Holländer kämpft ewig mit den Wellen,
außerhalb des Kaps der Guten Hoffnung.

Und dort in den Gewässern der Armut, halte dich gut an den Seilen fest,
uns erwarten somalische Piraten in Mogadischu,
jenseits von Aden, und vielleicht gehören viele
zum Stamm von Willy, dem schwarzen Heizer.

Und dann alle zusammen nach Burma, und wenn wir dort ankommen,
müssen wir Aung San Suu Kyi vor der Junta retten,
und nachdem wir uns in eine orangefarbene buddhistische Robe gekleidet haben,
werden wir nach Pakistan und Indien aufbrechen.

Wir werden einen Moment in Karatschi anhalten, wo ich Freunde habe,
wir werden die Hunde von Indien ignorieren,
von Colombo aus, mit einem Signal zum Nagel Harbor,
werden wir zweifellos in Escondida herauskommen.

Der Südwind wird uns treiben, und du wirst uns kaum einholen,
Corto Maltese, Ballade des salzigen Meeres,
als wären wir den Seiten von Hugo Pratt entsprungen,
wie in Tausendundeiner Nacht wird das Ende lange auf sich warten lassen.

Und wenn die Stunden vergehen, Taifune, Stürme und Unwetter,
werden wir Kurs auf unerforschte Länder nehmen,
in einer Ecke des Himmels wird Kavvadias heimlich lächeln,
während die Insel der Utopie immer weiter entfernt ist.

Ich werde ein Schiff ausrüsten,
ein großes Schiff,
und wenn ich mich frei lasse,
werde ich mich mit Poseidon und Sankt Nikolaus
anlegen,
und alle Häfen der Welt bereisen.