Текст и перевод песни Social Waste - Του Κόσμου Τα Λιμάνια

Του Κόσμου Τα Λιμάνια

Θα αρματώσω ένα καράβι
Καράβι μεγάλο
Κι όταν ελεύθερο τον εαυτό μου αφήσω
Με Ποσειδώνα κι Αϊ Νικόλα
Θα τα βάλω
Κι όλου του κόσμου τα λιμάνια θα γυρίσω

Θα φύγω νύχτα από τη Θεσσαλονίκη
(να μην τολμήσεις να τη δεις απ' τη στεριά)
Κι ένα πουκάμισο – χρυσάφι στο μανίκι
Θα αφήσω πίσω κάπου στην Καλαμαριά

Θα βάλω πλώρη – μέσω Πειραιά – για Κρήτη
Χάνδακα, Χώρα, Κάντια, Μεγάλο Κάστρο
Και θα ρωτάω τον γερο-Αποσπερίτη
Που 'ναι κρυμμένο κείνο του Νοτιά το Άστρο

Κι ύστερα πέλαγο του Νότου Λιβυκό
Κι αφού ζητήσω με σπονδή κρασιού την άδεια
Από πλοίο φάντασμα, παλιό, πειρατικό
Θα φτάσω μέχρι την πλανεύτρα Αλεξάνδρεια

Και από κει και με ταχύτητα φωτός
Που εκπέμπεται από τον αρχαίο χαμένο Φάρο
Ψάχνοντας το άρωμα μιας κάποιας γυναικός
Για το Λιμάνι της Μαρσίλλια θα σαλπάρω

Θα πιώ σαμπάνια γαλλική, κρασί και μπύρα
Κι όταν αρχίσει η νύχτα πέπλα να απλώνει
Θα δραπετεύσω από την κοσμοπλημμύρα
Βάζοντας πλώρη Καταλούνια, Βαρκελώνη...

Θα μπω στην πόλη τροπαιοφόρος Σαντ Ζορντί
Για Ράμπλας και Μπαρσελονέτα θα κινήσω
Και με σημαία κίτρινη και πορφυρή
Στο Μοντ Ζουίκ και στο Καμπ Νου θα προσκυνήσω

Από το πέλαγο το Βαλλεαρικό
Σαν Μπαρμπερίνος πειρατής θα βγω στο Αλγέρι
Και απ' το στενό του Γιβραλτάρ ερωτικό,
Φάντο θλιμμένο, Λισσαβόνα θα με φέρει

Με το αγέρι στο Μαγκρέμπ θα ταξιδέψω
Αραβική θωριά και Βέρβερου το αίμα
Στην Καζαμπλάνκα μια βραδιά θα αλητέψω
Και στην Κασμπά μάταια θα ψάξω τη Φατέμα

Του Ατλαντικού θα διασχίσω τα νερά
Θα χαιρετίσω τη στεριά στο Κάπο Βέρντε
Και στο λιμάνι που συχνάζει η Αριστερά
Θα ρίξω άγκυρα για λίγο – Πόρτο Αλέγκρε

Γαλαζοκίτρινα θα βάψω τα πανιά
Θα καίει η φλόγα δυνατά στο σπαρματσέτο
Μπουένος Άιρες, πολύχρωμη γειτονιά
Και Boca Juniors 'es un sentimiento'

Και στων θαλασσοπόρων έπειτα τα βήματα
Γεμάτο ρούμι θα υψώσω το ποτήρι
Ιπτάμενος Ολλανδός, παλεύει αιώνια με τα κύματα
Απ' όξω απ' της Ελπίδας το ακρωτήρι

Κι εκεί στης φτώχειας τα νερά, απ' τα σκοινιά γερά κρατήσου
Μας προσμένουν Σομαλοί πειρατές στο Μογκαντίσου
Απ' το Άντεν πιο πέρα κι ίσως ανήκουν πολλοί
Στου Γουίλι, του μαύρου θερμαστή τη φυλή

Κι όλοι μαζί μετά στη Μπούρμα κι όταν φτάσουμε εκεί
Να γλιτώσουμε απ' τη χούντα την Ανγκ Σου Κιι
Κι αφού ντυθούμε πορτοκαλί βουδιστικό μανδύα
Να τραβήξουμε για Πακιστάν και Ινδία

Να σταθούμε μια στιγμή στο Καράτσι που 'χω φίλους
Να αγνοήσουμε του Ινδικού τους σκύλους
Απ' το Κολόμπο περνώντας στο Νάγκελ Χάρμπορ σινιάλο
Στην Εσκοντίδα θα βγούμε το δίχως άλλο

Θα μας φυσάει νοτιάς κι εσύ σιγά μη μας φτάσεις
Corto Maltese, μπαλάντα της αλμυρής θαλάσσης
Απ' τις σελίδες του Hugo Pratt θα' ναι σα να' χουμε βγει
Σαν τις χίλιες και μια νύχτες, το τέλος θα αργεί

Κι αφού περάσουν οι ώρες, τυφώνες, θύελλες και μπόρες
Πλώρη θα βάλουμε για ανεξερεύνητες χώρες
Σε μια γωνιά του ουρανού, θα κρυφογελά ο Καββαδίας
Όσο μακραίνει το νησί της ουτοπίας.

Θα αρματώσω ένα καράβι
Καράβι μεγάλο
Κι όταν ελεύθερο τον εαυτό μου αφήσω
Με Ποσειδώνα κι Αϊ Νικόλα
Θα τα βάλω
Κι όλα του κόσμου τα λιμάνια θα γυρίσω

Порты мира

Я снаряжу корабль,
Корабль большой,
И когда я обрету свободу,
С Посейдоном и Святым Николаем
Мы поплывем
И все порты мира обойдем.

Ночью уйду я из Салоник,
(чтоб ты не смела видеть с берега),
И рубашку – золото на рукаве
Оставлю где-то в Каламарии.

Курс проложу – через Пирей – на Крит,
Хандак, Хора, Кандия, Большой Замок,
И буду спрашивать у старика-Апосперита,
Где спрятана та звезда Южная.

А после – Ливийское море на юге,
И испросив вином позволения,
У корабля-призрака, старого, пиратского,
Доберусь до пленительной Александрии.

А оттуда – со скоростью света,
Что излучает древний, затерянный Маяк,
В поисках аромата одной женщины
К порту Марселя я отправлюсь.

Шампанским французским, вином и пивом,
И когда ночь начнет расстилать свои покровы,
Я сбегу от мирской суеты,
Курс держа в Каталонию, Барселону…

Войду в город, как Сан Жорди, с триумфом,
К Рамбле и Барселонете направлюсь,
И под флагом желто-багряным
В Монжуик и Камп Ноу склонюсь.

Из вод Балеарских
Как Барбаросса-пират, в Алжир я выйду,
И сквозь Гибралтарский пролив, полный любви,
Фантом печальный, в Лиссабон меня приведет.

С ветром по Магрибу я буду странствовать,
Арабский облик и кровь бербера,
В Касабланке одну ночь проведу,
И в Касбе тщетно Фатиму искать буду.

Атлантические воды пересеку,
Поприветствую землю на Кабо-Верде,
И в порту, где левые обитают,
Брошу якорь ненадолго – Порту-Алегри.

В бело-голубые цвета раскрашу паруса,
Ярко будет гореть пламя в светильнике,
Буэнос-Айрес, разноцветный район,
И Boca Juniors - 'es un sentimiento'.

И по стопам мореплавателей,
Полный рома, бокал я подниму,
Летучий голландец, сражающийся вечно с волнами,
Вдали от мыса Доброй Надежды.

А там, в водах нищеты, за канаты крепко держись,
Пираты сомалийские поджидают в Могадишо,
За Аденом, и, возможно, многие принадлежат
К племени Вилли, кочегара черного.

И все вместе потом в Бирму, и когда доберемся туда,
Нужно сбежать от хунты Аун Сан Су Чжи,
И, облачившись в оранжевый буддийский наряд,
Отправимся в Пакистан и Индию.

Остановимся на мгновение в Карачи, где у меня друзья,
Проигнорируем индийских бродячих псов,
Миновав Коломбо, в Нагль-Харбор сигнал,
В Эскондиду попадем, без сомненья.

Южный ветер нас подгонит, и ты нас не догонишь,
Корто Мальтезе, баллада соленого моря,
Словно сошли со страниц Хьюго Пратта,
Как в сказках тысячи и одной ночи, конец еще не скоро.

И когда пройдут часы, тайфуны, бури и штормы,
Курс проложим к неизведанным землям,
В уголке небесном будет посмеиваться Кавафис,
Пока отдаляется остров утопии.

Я снаряжу корабль,
Корабль большой,
И когда я обрету свободу,
С Посейдоном и Святым Николаем
Мы поплывем
И все порты мира обойдем.