Текст и перевод песни Solmeister - Αφηρημένη Τέχνη

Αφηρημένη Τέχνη

Θα πέσουν κάτω (χ3)
Θα πέσουν κάτω ναι (χ2)
Θα πέσουν κάτω πες τους(χ6)
Θα πέσουν κάτω ναι, λέει:

Πες τους πως γύρισα και δες να πέφτουνε
πένες, δες να ιδρώνουν αδένες ενώ καλά-καλά
Δεν μίλησα
Και να το πω ευθαρσώς σας γαμάω
Συνεχώς, την ειρωνεία εγώ εφηύρα όταν ξεκίνησα
Και πολεμήθηκε το γαμημένο στυλ μου
Μα όποιος τα έβαλε μαζί του παραιτήθηκε
Στη χάρισε πούστη και σε λυπήθηκε, ποιος είδε τον Σολ και δεν
Τον φοβήθηκε;
Νιώθω σαν να βράζω στο κεφάλι μέσα και αφού
Δεν ησυχάζω θα σου κάνω την φωνή μου ταττού
Στην αμυγδαλή του εγκεφάλου για να με ακούς
Και να θυμάσαι τι σημαίνει να ιδρώνεις παντού
Ποιος συζητήθηκε, ποιος το μίσος
Σφυρηλατήθηκε, το ματς κρίθηκε, το τέλος ήδη σηματοδοτήθηκε
Σκύβουν κεφάλια όταν ανοίξω το
μικρόφωνο, ποιος είδε τον Σολ και δεν τον φοβήθηκε;
Μαγειρεύω το τέλος σου στην κουζίνα
Για τον κώλο σου έχω ρίμες μια ντουζίνα
Βάλε την βενζίνα στο μπουκάλι και άναψε το
Στουπί, Σίγμα Πι φονική τελετή κριτική μεσκαλίνα
Ποιος το μιμήθηκε, ποιος αρνήθηκε
Να πει ότι επηρεάστηκε και από αυτό γαλουχήθηκε;
Ποιος ενοχλήθηκε;
Ποιος θα τα βάλει μαζί μου;
Ποιος είδε τον Σολ και δεν τον φοβήθηκε;

Είναι λεπίδα που αφήνει την πληγή σου ανοιχτή
Σε μια παρτίδα τελευταία σημαδεμένο χαρτί
Κάποιοι την είπαν μουσική αλλά εγώ
Την ονομάζω αφηρημένη μου τέχνη πολεμική
Είναι πυξίδα που τον δρόμο δείχνει αν έχεις χαθεί
Είναι παγίδα που αφήνεις στο μυαλό σου να μπει
Κάποιοι την είπαν μουσική αλλά εγώ
Την ονομάζω, αφηρημένη μου τέχνη πολεμική

Θα πέσουν κάτω σου χα πει να τους πεις, είμαι αυτός που τους πουνάει
Είμαι ο γιος της ντροπής
Εξ απαλών ονύχων εξαπλώνω αυτό τον ήχο, θυμήσου θα πέσουν κάτω σου χα π
ει να τους πεις
Δεν θέλεις πόλεμο, δαγκώνω λαιμό, μη βγάλεις λυγμό, ρίξε μια
Ματιά στον ουρανό
Βρέχει χαλάζι και φωτιά απόψε τρώμε
Ζωντανό του φαραώ τον πρωτότοκο γιο
Έχω ξυράφι στο γάντι θα βγεις knock out
Και απτό μάτι σου το αριστερό θα σαφήσω τυφλό
Είναι απλό σημεία πίεσης στο λαιμό, σημεία πίεσης, Σίγμα Πι, ξέ
Ρεις τι εννοώ
Λυρικά μπαίνω με μια αγκωνιά στο ζυγωματικό
Κάνω ζημιά για άλλη μια φορά και μαντα-λακι στο στόμα σου φορώ γιατί
Ακούω πολλά και το να μπλέκεις με το σύνθετο δεν είναι συνετό μάγκα
Είναι το θέμα ξεχειλωμένο πολύ πες τους
Λοιπόν για μένα άλλο να μη βγάζουν χολή
Πες τους μπορεί στην τρίτη μαλακία τους
Πάνω να μη δω τη φάση τους πολιτισμένα πολύ
Και έχω κάψες, μικροφώνων
κάψες να κάψω, ακόμα ψάχνω κάποιον να με ψήσει
Να γράψω
Απεγνωσμένα προσπαθούν να με κάνουν να τους
Μισήσω μα μ′ένα μου βλέμμα είπανε πίσω, είπανε πάσο

Είναι λεπίδα που αφήνει την πληγή σου ανοιχτή
Σε μια παρτίδα τελευταία, σημαδεμένο χαρτί
Κάποιοι την είπαν μουσική αλλά εγώ
Την ονομάζω αφηρημένη μου τέχνη πολεμική
Είναι πυξίδα που το δρόμο δείχνει αν έχεις χαθεί
Είναι παγίδα που αφήνεις στο μυαλό σου να μπει
Κάποιοι την είπαν μουσική αλλά εγώ την
Ονομάζω αφηρημένη μου τέχνη πολεμική (χ2)

Abstract Art

They will fall down (x3)
They will fall down, yeah (x2)
They will fall down, tell them (x6)
They will fall down, yeah, he says:

Tell them I'm back and watch them fall
feathers, see their glands sweat while really
I haven't spoken
And to put it bluntly, I'm fucking you
Constantly, I invented irony when I started
And my fucking style was fought against
But whoever messed with it resigned
He surrendered to the grace, you bitch, and felt sorry for you, who saw Sol and didn't
Get scared?
I feel like my head is boiling inside and since
I don't rest I'll tattoo my voice on you
On your amygdala so you can hear me
And remember what it means to sweat everywhere
Who was talked about, who was hated
Forged, the match was judged, the end already marked
Heads bow when I open the
microphone, who saw Sol and wasn't scared?
I cook your end in the kitchen
I have a dozen rhymes for your ass
Put the gasoline in the bottle and light it
Stake, Sigma Pi murderous ceremony critical mescaline
Who imitated it, who denied
To say that he was influenced and nurtured by it?
Who was bothered?
Who's gonna mess with me?
Who saw Sol and wasn't scared?

It's a blade that leaves your wound open
In a game last marked card
Some called it music but I
I call it my abstract war art
It's a compass that shows the way if you're lost
It's a trap you let into your mind
Some called it music but I
I call it my abstract war art

They will fall down I told you to tell them, I am the one who hurts them
I'm the son of shame
From a young age I spread this sound, remember they will fall down I told you
to tell them
You don't want war, I bite necks, don't sob, take a
Look at the sky
It's raining hail and fire, we eat tonight
Pharaoh's firstborn son alive
I have a razor in my glove, you'll get knocked out
And from your left eye I will clear blind
It's simple pressure points on the neck, pressure points, Sigma Pi, you
Know what I mean
Lyrically I enter with an elbow to the zygomatic
I do damage once again and I wear a muzzle on your mouth because
I hear a lot and messing with the compound is not wise bro
It's the subject too spilled tell them
So don't throw up any more bile for me
Tell them they can on their third bullshit
Up I may not see their phase very civilized
And I have capsules, microphones
capsules to burn, I'm still looking for someone to grill me
To write
They desperately try to make me
Hate them but with one look they said back, they said pass

It's a blade that leaves your wound open
In a game last, marked card
Some called it music but I
I call it my abstract war art
It's a compass that shows the way if you're lost
It's a trap you let into your mind
Some called it music but I
I call it my abstract war art (x2)