Текст и перевод песни Sotiría Béllou - Stis Laspomenes Strates

Stis Laspomenes Strates

Μες στα προάστια περνούν βαριά λεωφορεία
κι όταν βραδιάζει χάνεται ο κόσμος στη βροχή.
Μες στις ταβέρνες τις μικρές και μες στη φασαρία
μ' ένα κρασί μού ζήταγες να ζήσω τη ζωή.
Μέσα στης σκόνης τα γιαπιά και μες στα συνεργεία
δεν έχει γέλιο και χαρά, δεν έχει Κυριακή.
Και σε θυμάμαι στις στοές, εκεί στη Γερμανία
να χάνονται τα νιάτα μας, μακριά στην ξένη γη.
Στις λασπωμένες γειτονιές και στα χαλυβουργεία
με δάκρυ φεύγει η ζωή, στη βάρδια, στη φωτιά.
Και σε θυμάμαι δίπλα μου, εκεί στην εξορία
να μου μιλάς πως έρχεται καλύτερη γενιά.

На затоптанных улицах

По пригородам тяжелые автобусы идут,
и когда наступает вечер, мир в дожде тает.
В маленьких тавернах, в шуме и гаме,
с бокалом вина ты просил меня жить полной жизнью.
Среди пыльных дворов и мастерских,
нет смеха и радости, нет воскресенья.
И я помню тебя в галереях, там, в Германии,
как наша молодость исчезала вдали, на чужбине.
В грязных кварталах и на сталелитейных заводах,
со слезами уходит жизнь, в смене, в огне.
И я помню тебя рядом со мной, там, в изгнании,
ты говорил мне, что грядет лучшее поколение.