Текст и перевод песни South Blunt System - Nietykalni (X-lecie)

Nietykalni (X-lecie)

Miała 19 lat a kawałek od domu rzekę
I uwielbiała spacerować tam gdy była jesień
I nigdy nie wiesz kiedy, los nie był dla niej lekki
Nie mogła tego znieść gdy każdy śmiał się i ją gnębił
Za jakie grzechy?
Pytam się, gdzie jest człowieczeństwo?
I dlaczego człowiek człowiekowi rodzi tutaj piekło
Zielone światło, centrum miasta, jakieś skrzyżowanie
Przejście dla pieszych, dlaczego ona? Jakim prawem?
Znalazła się w powietrzu, jechał frajer autem
Dlaczego przez głupotę innych ktoś przeżywa traumę?
Doznała przemian, lecz najważniejsze w niej zostało
To serce, dobre wnętrze, nie do zdobycia zmianą
Dlaczego szczęście chodzi różnymi drogami?
Wyciągajmy wnioski, doceniajmy to co mamy
Ona nigdy już nie stanie na nogi, tak Cię to bawi?
Na zawsze połączona z ziemią czterema kołami

Nietykalni
Nietykalni

Nawet najgorszy sen, nie jest w stanie ich przestraszyć
I najlepszy gest nie jest w stanie ich ocalić
Obracają się w proch żeby znowu z prochu powstać
To jeden moment, jedna chwila, to jak wyrocznia
I nic gorszego nie może ich już spotkać
I nie zmienią już tego, taki hardkor los im rozdał
I siedzą między Bogiem a prawdą jak w poczekalni
Ich nadzieja nie umiera, oni są nietykalni

Właśnie zaczął podstawówkę, marzył by być z pierwszej ligi
Temat patologii w domu nie schodził nigdy z tablicy
To był ciepły wieczór, chciał biegać za piłką z ziomkami
I nie wychodził, bo miał problemy z rodzicami
Te wieczorne melanże w domu z tanimi winami
Niedopałki, pety powbijane w ściany
I wybuchł pożar, uciekli było to nad ranem
I zapomnieli, że w pokoju spał samotnie siedmioletni Franek
Jego pokój można by pomylić z piekłem
Jego twarz rozżarzona, cała gorąca jak węgiel
I cudem ocalał, lecz w głowie ogień wciąż się pali
I powątpiewam czy to ludzie co się
Z niego śmiali w szkole, że nie ma twarzy
Dlaczego szczęście chodzi różnymi drogami?
Już nic nie jest jak dawniej, trafił do domu dziecka
I jedyne czego mu los nie zabrał, nie mógł zabrać serca

Nawet najgorszy sen, nie jest w stanie ich przestraszyć
I najlepszy gest nie jest w stanie ich ocalić
Obracają się w proch żeby z znowu z prochu powstać
To jeden moment, jedna chwila, to jak wyrocznia
I nic gorszego nie może ich już spotkać
I nie zmienią już tego, taki hardkor los im rozdał
I siedzą między Bogiem a prawdą jak w poczekalni
Ich nadzieja nie umiera, oni są nietykalni

Nie chodzą do tych samych kin,
Nie śmieją się z tych samych scen
Mają na jawie chory film, scenariusz który mrozi krew
Mają na jawie chory film, płaczą na widok tamtych miejsc
Nikt nie słucha ich historii, nikt nie widzi ich łez

Nawet najgorszy sen, nie jest w stanie ich przestraszyć
I najlepszy gest nie jest w stanie ich ocalić
Obracają się w proch żeby znowu z prochu powstać
To jeden moment, jedna chwila, to jak wyrocznia
I nic gorszego nie może ich już spotkać
I nie zmienią już tego, taki hardkor los im rozdał
I siedzą między Bogiem a prawdą jak w poczekalni
Ich nadzieja nie umiera, oni są nietykalni

Nietykalni
Nietykalni
Nietykalni
Nietykalni

Untouchables (10th Anniversary)

She was 19 years old and had a river a short distance from her home
And she loved to walk there in autumn
And you never know when fate wasn't easy on her
She couldn't stand it when everyone laughed and bullied her
For what sins?
I ask myself, where is humanity?
And why is man giving birth to hell for man here
Green light, city center, some intersection
Pedestrian crossing, why her? By what right?
She found herself in the air, some fool was driving a car
Why is someone going through trauma because of the stupidity of others?
She underwent transformations, but the most important thing in her remained
That heart, good inside, unattainable by change
Why does happiness go different ways?
Let's draw conclusions, appreciate what we have
She will never stand on her feet again, does that amuse you?
Forever connected to the ground by four wheels

Untouchables
Untouchables

Even the worst dream can't scare them
And the best gesture can't save them
They turn to dust to rise again from the dust
It's one moment, one moment, it's like an oracle
And nothing worse can happen to them anymore
And they won't change it anymore, fate dealt them such hardcore
And they sit between God and truth as if in a waiting room
Their hope does not die, they are untouchable

He just started elementary school, dreamed of being from the first league
The topic of pathology at home never left the blackboard
It was a warm evening, he wanted to run after the ball with his friends
And he didn't go out because he was having problems with his parents
Those evening parties at home with cheap wines
Cigarette butts, cigarette butts stuck into the walls
And a fire broke out, they escaped it was in the morning
And they forgot that seven-year-old Franek was sleeping alone in the room
His room could be mistaken for hell
His face flushed, all hot as coal
And he miraculously survived, but the fire is still burning in his head
And I doubt that it was people who
Laughed at him at school for not having a face
Why does happiness go different ways?
Nothing is the same anymore, he ended up in an orphanage
And the only thing fate didn't take from him, couldn't take his heart

Even the worst dream can't scare them
And the best gesture can't save them
They turn to dust to rise again from the dust
It's one moment, one moment, it's like an oracle
And nothing worse can happen to them anymore
And they won't change it anymore, fate dealt them such hardcore
And they sit between God and truth as if in a waiting room
Their hope does not die, they are untouchable

They don't go to the same cinemas
They don't laugh at the same scenes
They have a sick movie in real life, a script that chills the blood
They have a sick movie in real life, they cry at the sight of those places
No one listens to their stories, no one sees their tears

Even the worst dream can't scare them
And the best gesture can't save them
They turn to dust to rise again from the dust
It's one moment, one moment, it's like an oracle
And nothing worse can happen to them anymore
And they won't change it anymore, fate dealt them such hardcore
And they sit between God and truth as if in a waiting room
Their hope does not die, they are untouchable

Untouchables
Untouchables
Untouchables
Untouchables