Текст и перевод песни Spinal - Donker

Donker

De nacht valt
Zo zit ik eenzaam en alleen op zolder
De asbak is vol niks te eten m'n maag is leeg ik heb honger
Hand in hand met de schaduwen
Ik kan niet leven zonder
Sterren schijnen tevergeefs en laten de hemel donker
M'n fles is bijna leeg net genoeg voor een laatste slok
Hier zit ik apathisch te staren naar de klok
Ik hoor gefluister in de duisternis en het laat niet los
Probeer al jaren te slapen ik ga eraan kapot
Het lijkt alsof ik droom maar ik ben klaar wakker
Verdoofd als ik slaapwandel psychotische aanvallen
Ik ga op m'n knieën ik graaf in het diepe hier ontwaak ik lucide dat maakt het mobiele paranoïde
Ik verdrink in de waanzin of is het de drank
Angstig en bang dat de wereld verbrand
Wanneer mijn wonden bloeden drink ik ervan
Ik heb mezelf niet meer in bedwang wie helpt me

Wanneer het donker wordt
Wat doe je als de zon niet meer schijnt wat als die nou achter de wolken verdwijnt waar zal je zijn
Waneer het donker wordt
M'n ziel word opgeslokt door de tijd
De schimmen zitten in me zo achter volgen ze mij

Wanneer het donker wordt
Ben ik slechts een soldaat van de nacht
Met een leger van dode die op zullen staan uit hun graf
Wanneer het donker wordt
Huil ik bitterse tranen zo zwart
Ik kan niet slapen want dan vraag ik me af
(Ik vraag me af)
Wanneer het donker wordt

Verdwaald op het kerkhof ik heb het koud
Ijzig en somber de kou omarmt me en voelt vertrouwd
Zwarte kraaien mijn aanwezigheid die de wind doet waaien
Maden in m'n vlees m'n wonden zijn niet meer dicht te naaien
De nacht is mijn meester ik werd erdoor gevormd
Demonen wandelen naast me wanneer het donker wordt
Niks te horen ik ontspoor in de stilte voor de storm
Ik word krankzinnig het drijft me tot waanzin ik word gestoord
Synister luguber ik hallucineer als een gekwelde ziel die zich in de schaduw manifesteert
De bomen zullen groeien met hun liefde voor de zon maar hun wortels groeien dieper in de grond
In het donker kan ik luisteren naar de stilte als ik schrijf
De kou doet me rillen en siddert door me lijf
In het donker kan ik huilen kan ik schreeuwen van de pijn
Want de duisternis zit veel te diep in mijn

Wanneer het donker wordt
Wat doe je als de zon niet meer schijnt
Wat als die nou achter de wolken verdwijnt
Waar zal je zijn
Waneer het donker wordt
M'n ziel word opgeslokt door de tijd
De schimmen zitten in me zo achter volgen ze mij
Wanneer het donker wordt
Ben ik slechts een soldaat van de nacht Met een leger van dode die op zullen staan uit hun graf
Wanneer het donker wordt
Huil ik bitterse tranen zo zwart Ik kan niet slapen want dan vraag ik me af
(Ik vraag me af)
Wanneer het donker wordt

Donker

La nuit tombe
Je suis seul dans le grenier
Le cendrier est plein, il n’y a rien à manger, mon estomac est vide, j’ai faim
Main dans la main avec les ombres
Je ne peux pas vivre sans
Les étoiles brillent en vain et laissent le ciel sombre
Ma bouteille est presque vide, juste assez pour une dernière gorgée
Je suis assis ici, apathique, à regarder l’horloge
J’entends des murmures dans l’obscurité, et ils ne me lâchent pas
J’essaie de dormir depuis des années, je vais y laisser ma peau
J’ai l’impression de rêver, mais je suis bien réveillé
Engourdi lorsque je somnambule, crises psychotiques
Je m’agenouille, je creuse dans les profondeurs, je me réveille ici lucide, ce qui rend la paranoïa mobile
Je me noie dans la folie, ou est-ce la boisson ?
Angoissé et effrayé que le monde brûle
Quand mes blessures saignent, j’en bois
Je ne me contrôle plus, qui peut m’aider ?

Quand la nuit tombe
Que fais-tu lorsque le soleil ne brille plus, que se passe-t-il s’il disparaît derrière les nuages, où seras-tu ?
Quand la nuit tombe
Mon âme est engloutie par le temps
Les ombres sont en moi, elles me suivent

Quand la nuit tombe
Je ne suis qu’un soldat de la nuit
Avec une armée de morts qui ressusciteront de leur tombe
Quand la nuit tombe
Je pleure des larmes amères, si noires
Je ne peux pas dormir, car je me demande alors
(Je me demande)
Quand la nuit tombe

Perdu dans le cimetière, j’ai froid
Glacial et sombre, le froid me serre dans ses bras et me semble familier
Des corbeaux noirs, ma présence qui fait souffler le vent
Des asticots dans ma chair, mes blessures ne se referment plus
La nuit est mon maître, elle m’a façonné
Des démons marchent à mes côtés lorsque la nuit tombe
Rien à entendre, je déraille dans le silence avant la tempête
Je deviens fou, cela me pousse à la folie, je deviens dérangé
Sinistre, macabre, j’hallucine comme une âme tourmentée qui se manifeste dans l’ombre
Les arbres pousseront avec leur amour du soleil, mais leurs racines pousseront plus profondément dans le sol
Dans le noir, je peux écouter le silence quand j’écris
Le froid me fait grelotter et tremble dans mon corps
Dans le noir, je peux pleurer, je peux crier de douleur
Car les ténèbres sont trop profondes en moi

Quand la nuit tombe
Que fais-tu lorsque le soleil ne brille plus
Que se passe-t-il s’il disparaît derrière les nuages
Où seras-tu
Quand la nuit tombe
Mon âme est engloutie par le temps
Les ombres sont en moi, elles me suivent
Quand la nuit tombe
Je ne suis qu’un soldat de la nuit, avec une armée de morts qui ressusciteront de leur tombe
Quand la nuit tombe
Je pleure des larmes amères, si noires, je ne peux pas dormir, car je me demande alors
(Je me demande)
Quand la nuit tombe