Текст и перевод песни Spinal - Donker

Donker

De nacht valt
Zo zit ik eenzaam en alleen op zolder
De asbak is vol niks te eten m'n maag is leeg ik heb honger
Hand in hand met de schaduwen
Ik kan niet leven zonder
Sterren schijnen tevergeefs en laten de hemel donker
M'n fles is bijna leeg net genoeg voor een laatste slok
Hier zit ik apathisch te staren naar de klok
Ik hoor gefluister in de duisternis en het laat niet los
Probeer al jaren te slapen ik ga eraan kapot
Het lijkt alsof ik droom maar ik ben klaar wakker
Verdoofd als ik slaapwandel psychotische aanvallen
Ik ga op m'n knieën ik graaf in het diepe hier ontwaak ik lucide dat maakt het mobiele paranoïde
Ik verdrink in de waanzin of is het de drank
Angstig en bang dat de wereld verbrand
Wanneer mijn wonden bloeden drink ik ervan
Ik heb mezelf niet meer in bedwang wie helpt me

Wanneer het donker wordt
Wat doe je als de zon niet meer schijnt wat als die nou achter de wolken verdwijnt waar zal je zijn
Waneer het donker wordt
M'n ziel word opgeslokt door de tijd
De schimmen zitten in me zo achter volgen ze mij

Wanneer het donker wordt
Ben ik slechts een soldaat van de nacht
Met een leger van dode die op zullen staan uit hun graf
Wanneer het donker wordt
Huil ik bitterse tranen zo zwart
Ik kan niet slapen want dan vraag ik me af
(Ik vraag me af)
Wanneer het donker wordt

Verdwaald op het kerkhof ik heb het koud
Ijzig en somber de kou omarmt me en voelt vertrouwd
Zwarte kraaien mijn aanwezigheid die de wind doet waaien
Maden in m'n vlees m'n wonden zijn niet meer dicht te naaien
De nacht is mijn meester ik werd erdoor gevormd
Demonen wandelen naast me wanneer het donker wordt
Niks te horen ik ontspoor in de stilte voor de storm
Ik word krankzinnig het drijft me tot waanzin ik word gestoord
Synister luguber ik hallucineer als een gekwelde ziel die zich in de schaduw manifesteert
De bomen zullen groeien met hun liefde voor de zon maar hun wortels groeien dieper in de grond
In het donker kan ik luisteren naar de stilte als ik schrijf
De kou doet me rillen en siddert door me lijf
In het donker kan ik huilen kan ik schreeuwen van de pijn
Want de duisternis zit veel te diep in mijn

Wanneer het donker wordt
Wat doe je als de zon niet meer schijnt
Wat als die nou achter de wolken verdwijnt
Waar zal je zijn
Waneer het donker wordt
M'n ziel word opgeslokt door de tijd
De schimmen zitten in me zo achter volgen ze mij
Wanneer het donker wordt
Ben ik slechts een soldaat van de nacht Met een leger van dode die op zullen staan uit hun graf
Wanneer het donker wordt
Huil ik bitterse tranen zo zwart Ik kan niet slapen want dan vraag ik me af
(Ik vraag me af)
Wanneer het donker wordt

Темнота

Ночь опускается,
И я сижу одиноко на чердаке.
Пепельница полна, есть нечего, мой желудок пуст, я голоден.
Рука об руку с тенями,
Я не могу жить без них.
Звезды светят напрасно, оставляя небо темным.
Моя бутылка почти пуста, достаточно лишь для последнего глотка.
Здесь я сижу, апатично глядя на часы.
Я слышу шепот в темноте, и он не отпускает.
Годами пытаюсь уснуть, это меня убивает.
Кажется, будто я сплю, но я бодрствую.
Оглушенный, как лунатик, психотические припадки.
Я встаю на колени, копаюсь в глубине, здесь я пробуждаюсь осознанно, это делает меня параноиком.
Я тону в безумии, или это выпивка?
Тревожно и страшно, что мир сгорит.
Когда мои раны кровоточат, я пью из них.
Я потерял контроль над собой, кто мне поможет?

Когда стемнеет,
Что ты будешь делать, когда солнце перестанет светить? Что, если оно скроется за облаками? Где ты будешь?
Когда стемнеет,
Моя душа поглощается временем.
Тени внутри меня, они преследуют меня.

Когда стемнеет,
Я всего лишь солдат ночи,
С армией мертвецов, которые восстанут из своих могил.
Когда стемнеет,
Я плачу горькими слезами, такими черными.
Я не могу уснуть, потому что тогда я спрашиваю себя,
(Я спрашиваю себя)
Когда стемнеет.

Заблудился на кладбище, мне холодно.
Ледяной и мрачный, холод обнимает меня и кажется знакомым.
Черные вороны, мое присутствие, которое заставляет ветер дуть.
Черви в моей плоти, мои раны больше не зашить.
Ночь — мой хозяин, она меня сформировала.
Демоны ходят рядом со мной, когда стемнеет.
Ничего не слышно, я схожу с ума в тишине перед бурей.
Я схожу с ума, это сводит меня с ума, я становлюсь безумным.
Зловещий, мрачный, я галлюцинирую, как измученная душа, проявляющаяся в тени.
Деревья будут расти со своей любовью к солнцу, но их корни растут глубже в земле.
В темноте я могу слушать тишину, когда пишу.
Холод заставляет меня дрожать и пронизывает мое тело.
В темноте я могу плакать, могу кричать от боли,
Потому что тьма слишком глубоко во мне.

Когда стемнеет,
Что ты будешь делать, когда солнце перестанет светить?
Что, если оно скроется за облаками?
Где ты будешь?
Когда стемнеет,
Моя душа поглощается временем.
Тени внутри меня, они преследуют меня.
Когда стемнеет,
Я всего лишь солдат ночи, с армией мертвецов, которые восстанут из своих могил.
Когда стемнеет,
Я плачу горькими слезами, такими черными. Я не могу уснуть, потому что тогда я спрашиваю себя,
(Я спрашиваю себя)
Когда стемнеет.