Текст и перевод песни Stanisława Celińska - Smuteczku Mój

Smuteczku Mój

Smuteczku mój, cichutki domowniku
Od dawna już przyjaźnię z tobą się
Kłopotów mych rój i zmartwień bez liku
Wciąż powierzam ci i mniej mi źle
Smuteczku mój, serdeczny powierniku
Ileż to lat ta przyjaźń już trwa
I świadkuje jej często w chwili złej
Na ustach słona łza

I tak ze mną będzie i zawsze, i wszędzie
Że ślicznie się przędzie życie me w tonacji moll
Tak nieustanie się zdarzało
Gdy mnie szczęście - choćby małe -
Choć na chwilę chciało wziąć na hol
Tyś oczywiście hol przecinał osobiście
Smuteczku mój, smuteczku mój, smuteczku mój

Smuteczku mój, z nadzieją i radością
Zmieszałeś się, przeinaczyłeś je
Nie dałeś się mi nacieszyć miłością
Wciąż odmieniasz los i życie me
Smuteczku mój, więc za co ja cię lubię
Choć w oku mym przez ciebie lśni łza?
Może za to, że życie znasz i mnie
Ty jeden znasz, ty mnie znasz do cna

A co jest niezwykłe, że są szanse nikłe
Że całkiem nie zniknę w życiu tym w tonacji moll
Że przerwę kiedyś raz milczenie
Krzyknę: "Szczęście, sfruń na ziemię
Spróbuj me istnienie wziąć na hol"
I uroczyście hol ten chwycisz osobiście
I wręczysz mi na długie dni, smuteczku mój

No jasne, tak będzie...
Smuteczku mój

Моя печаль

Печаль моя, тихий домосед,
Давно уже дружу я с тобой.
Рой моих забот и бесчисленных тревог
Всё доверяю я тебе, и мне чуть легче с тобой.
Печаль моя, сердечный мой наперсник,
Сколько лет длится наша дружба уж.
И свидетельствует ей часто в злой час
Солёная слеза на моих губах.

И так со мной будет всегда и везде,
Что моя жизнь будет мило плыть в тональности минор.
Так постоянно случалось,
Когда счастье, пусть даже маленькое,
Хоть на мгновение хотело увлечь меня за собой,
Ты, конечно, этот путь собственноручно пересекал,
Печаль моя, печаль моя, печаль моя.

Печаль моя, с надеждой и радостью
Ты смешалась, ты их исказила.
Ты не дала мне насладиться любовью,
Всё меняешь ты судьбу и жизнь мою.
Печаль моя, так за что же я тебя люблю,
Хоть из-за тебя в моих глазах блестит слеза?
Может, за то, что ты знаешь жизнь и меня,
Ты один знаешь, ты знаешь меня до конца.

А что необычно, что шансов так мало,
Что совсем не исчезну я в этой жизни в тональности минор.
Что когда-нибудь я прерву молчание,
Крикну: "Счастье, спустись на землю,
Попробуй увлечь меня за собой,"
И торжественно этот путь ты собственноручно возьмёшь
И вручишь мне на долгие дни, печаль моя.

Ну конечно, так и будет...
Печаль моя.