Текст и перевод песни Stavento feat. Face - Hronia

Hronia

Δωσ′ μου ένα μέρος να κρυφτώ, να σιγοτραγουδώ
για όλα αυτά που αδυνατώ, δίπλα μου να κρατήσω.
Ή ένα ψέμα να φορώ, να το 'χω φυλαχτό
μιας και στο κόσμο σας μ′ αλήθεια, δεν μπορώ να ζήσω.
Εύκολο να αλλοτριωθώ, να γίνω ένα κι εγώ
μ' όλα τ' άψυχα του κόσμου και να συνεχίσω
να φεύγω απ′ τις αναποδιές, να ντρέπομαι το χθες
ψέματα να μου λέω: "Ζωή, εγώ δε θα λυγίσω..."
Χρόνια. Χιλιάδες χρόνια, σε περιμένω
με αλυσίδες, θεριό δεμένο.
Νιώθω πως θα γυρίσεις, για να με λύσεις.
Μη με αφήσεις άλλο, αργοπεθαίνω...
Χρόνια. Χιλιάδες χρόνια, σε περιμένω
με αλυσίδες, θεριό δεμένο.
Νιώθω πως θα γυρίσεις, για να με λύσεις.
Μη με αφήσεις άλλο, αργοπεθαίνω...
Δωσ′ μου έναν καθαρό ουρανό, μέσα του να πετώ
γιατί ο κόσμος εδώ γύρω μου έχει αρρωστήσει.
Κρύβεται μέσα στις σκιές, αλλάζει έρωτες
ξεχνάει αγάπες δυνατές, μαζί με κάθε δύση.
Νομίζει κρύβεται η χαρά, μες τα φανταχτερά.
Ψάχνει να βρει με λύσσα, όλα τ' ακριβοστολισμένα.
Όσο για μένα, μη ρωτάς... Δεμένος καρτερώ
εσένα να με σώσεις τα ′χω εντελώς χαμένα
Χρόνια. Χιλιάδες χρόνια, σε περιμένω
με αλυσίδες, θεριό δεμένο.
Νιώθω πως θα γυρίσεις, για να με λύσεις.
Μη με αφήσεις άλλο, αργοπεθαίνω...
Χρόνια. Χιλιάδες χρόνια, σε περιμένω
με αλυσίδες, θεριό δεμένο.
Νιώθω πως θα γυρίσεις, για να με λύσεις.
Μη με αφήσεις άλλο, αργοπεθαίνω...
Χιλιάδες χρόνια σκεπασμένος από χιόνια συμπόνια
και μόνη μου παρηγοριά να 'ρθουν ξανά τα χελιδόνια.
Ψυχή μου βάστα, τ′ αμμόπλαστά τους κάστρα
πέφτουνε ένα ένα ένα, όπως στο σύμπαν τ' άστρα.
Ψυχή μου βάστα και άστους να πολυμιλάνε
μ′ ό, τι δε φτάνουν, θα ασχολιούνται και θα σκάνε.
Πώς θα γευτώ αγάπη; Αφού δεν ξέρω ν' αγαπώ.
Είχα ακούσει γι' αυτήνα, μια φορά κι ένα καιρό.
Μ′ ακόμα κάτι καρτερώ, ακόμα κάτι περιμένω
εξόριστος στο κόσμο αυτό, με αλυσίδες θεριό δεμένο.
Με πράξεις προσπαθώ κι όχι με στόμα ανοιγμένο
πάντα μια σπίθα να φτάνει, από σβηστό να με κάνει αναμμένο
την ώρα που αργοπεθαίνω, φωνάζω και επιμένω
παραμένω σταθερός σε ό, τι πιστεύω,
από κανένα δεν παίρνω στο πλάι μου γέρνω.
Τα κάγκελά σου, δεν μπορούν να με κρατάν φυλακισμένο.
Γλυκό μεθύσι μου, στο γρίφο μου βρήκα τη λύση μου
και το γιορτάζω πετάω, απ′ την ανατολή στη δύση μου.
Το κόσμο που γυρνάει κάνω ανάκατο,
μα ακόμα κοίτα με! πατώ σε κόσμο υπαρκτό.
Και τα καράβια μου, ναυάγια στο βυθό, μα δε με νοιάζει
Είναι οι νεράιδες μου εδώ... Τίποτα δε με τρομάζει.
Το ποτάμι κυλάει κι όπου θέλει ας με πάει
τη μια με φτιάχνει, την άλλη με χαλάει.
Μα έχω κρυφή ελπίδα, πως ό, τι άσχημο είδα
ίσως να φταίει η χαλασμένη μου πυξίδα.
Χρόνια. Χιλιάδες χρόνια,
σε περιμένω με αλυσίδες, θεριό δεμένο.

Years

Give me a place to hide, to sing softly
about all the things I'm unable to keep by my side.
Or a lie to wear, to keep as a talisman
since in your world, with truth, I cannot live.
It's easy to become alienated, to become one with
all the soulless things in the world and continue
to escape from setbacks, to be ashamed of yesterday
to lie to myself: "Life, I will not bend..."
Years. Thousands of years, I've been waiting for you
chained up like a beast.
I feel like you'll come back, to set me free.
Don't leave me any longer, I'm dying slowly...
Years. Thousands of years, I've been waiting for you
chained up like a beast.
I feel like you'll come back, to set me free.
Don't leave me any longer, I'm dying slowly...
Give me a clear sky, to fly within it
because the world around me has fallen ill.
It hides in the shadows, changes loves
forgets strong affections, along with every sunset.
It thinks joy is hidden in the fancy things.
It searches frantically for everything expensively adorned.
As for me, don't ask... Bound, I wait
for you to save me, I'm completely lost
Years. Thousands of years, I've been waiting for you
chained up like a beast.
I feel like you'll come back, to set me free.
Don't leave me any longer, I'm dying slowly...
Years. Thousands of years, I've been waiting for you
chained up like a beast.
I feel like you'll come back, to set me free.
Don't leave me any longer, I'm dying slowly...
Thousands of years covered by snows of compassion
and my only solace is for the swallows to return again.
My soul endures, their sandcastle fortresses
fall one by one, like stars in the universe.
My soul endures and let them talk too much
they will be preoccupied and burst with what they cannot reach.
How will I taste love? Since I don't know how to love.
I had heard about it, once upon a time.
But I still wait for something, I still expect something
an exile in this world, chained up like a beast.
I try with actions and not with an open mouth
always a spark to reach, to make me ignited from extinguished
while I'm dying slowly, I shout and insist
I remain steadfast in what I believe,
I lean on no one, I lean on my side.
Your bars cannot keep me imprisoned.
My sweet intoxication, in my riddle I found my solution
and I celebrate it, I fly from my east to my west.
I make the world that turns upside down,
but still look at me! I step on a real world.
And my ships, wrecks at the bottom, but I don't care
My fairies are here... Nothing scares me.
The river flows and let it take me wherever it wants
one moment it builds me up, the next it breaks me down.
But I have a secret hope, that everything bad I saw
maybe it's my broken compass's fault.
Years. Thousands of years,
I've been waiting for you chained up like a beast.