Текст и перевод песни Stella - Korkokengät

Korkokengät

Korkokengissään yli sillan kulkee
Kotia kohti vaeltaa ja häpeä pieksee rintaa

Jää vaatteet eteiseen, korvarengas puuttuu
Kaulassa merkki: syyllinen

Käsivartta koristaa arvet toisten öiden
Pakoa täältä kaivertaa

Kun häpeä pieksee rintaa, ei henkeä saa
Kun häpeä pieksee rintaa, ei henkeä saa

Ja se yksin täytyy kantaa
Liinoihin kääriä, parantaa
Se yksin täytyy kantaa
Liinoihin kääriä, parantaa

Kolme päivää aikaa on päättää
Yhä tuntee sen pojan sisällään

Putoaa polvilleen, kun vahvoin viilloin
Syvemmälle kuin ennen pakenee

Kun häpeä pieksee rintaa, ei henkeä saa
Kun häpeä pieksee rintaa, ei henkeä saa

Ja se yksin täytyy kantaa
Haavat liinoihin kääriä, parantaa
Se yksin täytyy kantaa
Haavat liinoihin kääriä parantaa

Kaataa hyllyt, riuhtoo verhot maahan
Ikkunaan huuruhunnun puuskuttaa

Sormellaan siihen piirtää
Silmät, nenän ja suun siihen piirtää

Eikä luovu mistään, vaikkei henkeä saa
Eikä luovu mistään, vaikkei henkeä saa

Arvet yksin täytyy kantaa
Liinoihin kääriä, parantaa
Hänet yksin aikoo kantaa
Halki näiden öiden keinuttaa

Huutaa, itkee, paiskoo kengät seinään
Mytty raivoisaa voimaa

Kaataa hyllyt, riuhtoo verhot maahan
Ikkunasta yötä vasten heijastuu

Туфли на каблуках

В туфлях на каблуках по мосту идет,
Домой бредет, и стыд в груди ее гнетет.

Оставляет одежду в прихожей, серьги пропали.
На шее метка: виновата.

Предплечье украшают шрамы других ночей,
Бежать отсюда хочется все сильней.

Когда стыд сдавливает грудь, не вздохнуть,
Когда стыд сдавливает грудь, не вздохнуть,

И это бремя нести одной,
В бинты замотать, залечить,
Это бремя нести одной,
В бинты замотать, залечить.

Три дня на раздумья,
Все еще чувствует того мальчишку внутри.

Падает на колени, когда сильными волнами
Глубже, чем раньше, бежит.

Когда стыд сдавливает грудь, не вздохнуть,
Когда стыд сдавливает грудь, не вздохнуть,

И это бремя нести одной,
Раны бинтами замотать, залечить,
Это бремя нести одной,
Раны бинтами замотать, залечить.

Опрокидывает полки, срывает занавески на пол,
В окно морозный узор дышит.

Пальцем на нем рисует
Глаза, нос и рот рисует.

И не сдастся ни за что, даже если не сможет дышать,
И не сдастся ни за что, даже если не сможет дышать,

Шрамы эти носить одной,
В бинты замотать, залечить,
Его одного будет носить,
Сквозь эти ночи качать.

Кричит, плачет, бросает туфли в стену,
Комок яростной силы.

Опрокидывает полки, срывает занавески на пол,
В окне отражается ночь.