Simio Zois - Stereo Nova перевод на английский

Simio Zois

Κοίταξε πώς δύει ο ήλιος σαν σφαίρα
Οι άνθρωποι φεύγουν μέσα σε τρένα
Η επανάληψη της κίνησης, σημείο ζωής
Με χτυπάει σαν σφαίρα, πέφτω καταγής

Στου απέραντου κόσμου, τις άδειες ταράτσες
Τα όνειρά μου καθρεφτίζονται απάνω στους χάρτες
Κι αυτά τα σύννεφα δείχνουν πως η μέρα τελειώνει
Είμαι τόσο μόνος που κανείς δε με γλιτώνει

Μακριά απ' όλα αυτά, μητέρα, που υποσχέθηκα να κάνω
Πόσα χρόνια ακόμα μένουν μέχρι να πεθάνω;

Να φέρουμε στον κόσμο τουλάχιστον ένα παιδί
Ή ν' αγοράσουμε καλύτερα μια γάτα ή ένα σκυλί
Να υπενθυμίζει μια ανύπαρκτη σχέση
Αυτή που είχα κι αυτή που ελπίζω να έρθει

Μόνο γι' αυτή τη στιγμή ας ήμουν γλάρος
Να πετούσα από πάνω μου αυτό το ηλίθιο βάρος
Απέταλος πάνω απ' τα φύλλα της χλόης
Αναζητώντας τη χαμένη τιμή μιας πόλης

Πόσο βαθύς είναι αυτός ο ορίζοντας;
Ο σκύλος μου πέφτει απ' το διάστημα δύοντας
Μέσα στον πόλεμο η καρδιά του χτυπάει
Μ' ένα κοχύλι μού τηλεφωνάει
Απ' της μοναξιάς το απέριττο τέλος
Σε κοιτάζω πάλι με δέος

Μόνο γι' αυτή τη στιγμή ας ήμουν γλάρος
Να πετούσα από πάνω μου το ηλίθιο αυτό βάρος
Απέταλος πάνω απ' τα φύλλα της χλόης
Αναζητώντας τη χαμένη τιμή μιας πόλης

Simio Zois (Monkey Life)

Look how the sun sets like a sphere
People leave on trains
The repetition of motion, a sign of life
Hits me like a bullet, I fall to the ground

On the empty rooftops of the vast world
My dreams are reflected on the maps
And these clouds show that the day is ending
I'm so alone that no one can save me

Far from all this, mother, that I promised to do
How many years are left until I die?

To bring at least one child into the world
Or better to buy a cat or a dog
To remind me of a nonexistent relationship
The one I had and the one I hope will come

Just for this moment, I wish I were a seagull
To fly above this foolish weight
Petalless above the blades of grass
Searching for the lost honor of a city

How deep is this horizon?
My dog falls from space, setting
In the midst of war, his heart beats
He calls me with a seashell
From the unadorned end of loneliness
I look at you again with awe

Just for this moment, I wish I were a seagull
To fly above this foolish weight
Petalless above the blades of grass
Searching for the lost honor of a city