Klemeno Podilato - Stereo Nova перевод на русский

Klemeno Podilato

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
Και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Γιατί μια καινούρια αγάπη θα χύνεται σαν μέλι
Κι από ένα σημείο της γης αυτός ο ήλιος θ' ανατέλλει
Πιο όμορφος από ποτέ, σαν στρογγυλό χρυσάφι
Θα λάμψει στο βλέμμα σου σαν μεγάλο διαμάντι

Κι εγώ που κάνω όνειρα χωρίς να κοιμάμαι
Περνάω μέσα από ένα κρύσταλλο χωρίς να φοβάμαι
Γιατί τα όνειρα που κάνω όταν περπατώ στο δρόμο
Είναι πιο έντιμα απ' αυτά που μας πλασάρει ο νόμος
Ο νόμος μιας εταιρίας, ο νόμος μιας πολιτείας
Η χώρα μου είναι αποικία μιας πιο μεγάλης αποικίας

Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
Χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σαν μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Είναι σαν μαγνήτης που με κάνει να ονειρεύομαι
Να μιλάω στα κτίρια, στα σύννεφα, ή να προσεύχομαι
Να 'χα μια θάλασσα έξω απ' το σπίτι μου
Κι όποτε βρέχει να πετάω απ' το μπαλκόνι μου
Κρατώντας το χέρι σου για πάντα
Στις φραουλένιες πεδιάδες, στις γραμμικές κοιλάδες
Κι όπως συγκρούεται ένα αεροπλάνο στο μυαλό μου
Να γίνει το σώμα σου ένα με το δικό μου
Πες μου, πες μου, τι σκέφτεσαι για μένα
Όταν τα σώματά μας στέκουν σταυρωμένα;
Κι από ένα σημείο της Γης αυτός ο ήλιος ανατέλει
Κάποιος τότε σ' ένα στόχο σημαδεύει

Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
Χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες σου κι όλα τα πλαστικά όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σαν μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
Και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Ίσως βρούμε ένα σπίτι για να μείνουμε
Ένα τόπο να ζήσουμε και να πεθάνουμε
Μιλώντας σε κάποιον που έχει πεθάνει
Σε χιονισμένα τοπία, σε δέντρα από μελάνι
Ή σε ανθρώπους που ψάχνουν μια κατεύθυνση
Προς το θεό, μια άλλη χώρα, μια άγνωστη διεύθυνση
Στην οθόνη ενός κομπιούτερ, στα όνειρα του σκύλου
Στο ουράνιο τόξο, στην καρδιά ενός φίλου

Φύλαξε τις εικόνες κι όλα όσα πιστεύεις
Στο βιβλίο των ματιών σου είναι όλα αυτά που γυρεύεις
Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
Χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
Μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
Στριφογυρίζουν σαν μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
Σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Зашитое Подолом

Однажды утром ты пройдёшь сквозь этот мир,
И это будет прекраснее любого сна.
Ведь новая любовь разольётся, словно мёд,
И с какой-то точки Земли взойдёт солнце,
Прекраснее, чем когда-либо, как круглый золотой,
Оно засияет в твоих глазах, как огромный бриллиант.

А я, мечтающий наяву, не смыкая глаз,
Прохожу сквозь кристалл, не ведая страха,
Ведь мои мечты, когда я брожу по улицам,
Честнее тех, что нам навязывает закон.
Закон корпорации, закон государства,
Моя страна — колония ещё большей колонии.

Краски войны акварелью,
Краски любви и краски насилия.
Закопай куклы и всё своё пластиковое оружие,
Ножи, пистолеты, все эти уловки.
Мечты жизни — туманное воспоминание,
Вращаются, как молекулы в бесконечном странствии.
Как кольца Сатурна, висят над головой
Мечты, которые я вижу, когда бодрствую во тьме.

Они как магнит, заставляющий меня мечтать,
Разговаривать со зданиями, с облаками, или молиться.
Чтобы море было у моего порога,
И когда идёт дождь, я мог бы взлететь с балкона,
Держа твою руку навечно,
Над клубничными полями, по долинам прямым,
И как самолёт врезается в мои мысли,
Так пусть твоё тело сольётся с моим.
Скажи мне, скажи, что ты думаешь обо мне,
Когда наши тела сплетены воедино?
И с какой-то точки Земли это солнце восходит,
Кто-то тогда целит в цель.

Краски войны акварелью,
Краски любви и краски насилия.
Закопай свои куклы и всё пластиковое оружие,
Ножи, пистолеты, все эти уловки.
Мечты жизни — туманное воспоминание,
Вращаются, как молекулы в бесконечном странствии.
Как кольца Сатурна, висят над головой
Мечты, которые я вижу, когда бодрствую во тьме.

Однажды утром ты пройдёшь сквозь этот мир,
И это будет прекраснее любого сна.
Может быть, мы найдём дом, где сможем остаться,
Место, где мы будем жить и умрём,
Разговаривая с кем-то, кто уже умер,
Среди заснеженных пейзажей, под чернильными деревьями,
Или с людьми, ищущими свой путь
К Богу, в другую страну, по неизвестному адресу,
На экране компьютера, в собачьих снах,
В радуге, в сердце друга.

Храни эти образы и всё, во что ты веришь,
В книге твоих глаз всё, что ты ищешь.
Краски войны акварелью,
Краски любви и краски насилия.
Закопай куклы и всё своё пластиковое оружие,
Ножи, пистолеты, все эти уловки.
Мечты жизни — туманное воспоминание,
Вращаются, как молекулы в бесконечном странствии.
Как кольца Сатурна, висят над головой
Мечты, которые я вижу, когда бодрствую во тьме.