O Exostis - Stereo Nova перевод на немецкий

O Exostis

Θα θυμάμαι πάντα
Τα μάτια του φίλου μου
Να ακολουθούν σαν πουλιά
Στις γραμμές του τρένου
Να κοιτάνε στον ορίζοντα
Ένα τοπίο άβατο
Να σκέφτονταν
Η αγάπη είναι πιο κρύα απ' τον θάνατο
Από ένα εξώστη μου έδειχνε
Μια άλλη ζωή
Τώρα αυτός είναι στο διάστημα
Και γω ακόμα στη γη
Περπατώντας σε ένα επίπεδο προάστιο
Σημαδεύω τους ανθρώπους
Με ένα κομμένο λάστιχο

Και γω που πάντα ήθελα
Να ζήσω μαζί σου
Φτιάχνω τον κόσμο
Με ένα κομμάτι της ψυχής σου
Και απ' τον εξώστη εκείνον
Βλέπω την ίδια ταινία
Κάθε καλοκαίρι τον θάνατο
Στη Βενετία και αναρωτιέμαι
Πάλι οι προσευχές μου που πάνε
Και αν έχουν γίνει πουλιά
Προς τα που πετάνε
Προς τα που πετάνε

Χιλιάδες εικόνες
Έρχονται σαν κύματα αλλεπάλληλα
Μου στέλνεις μηνύματα
Συνθήματα στους τοίχους
Στο κέντρο της πόλης όπου κοιτάξω
Η ζωή μου όλη μια μεγάλη απόδραση
Με τον ήττα βήτα
Για μεγάλους κλέφτες
Σαν το κάππα βήτα
Στέκομαι εδώ χωρίς να ξέρω τι θέλω
Και είναι τόσο ωραία
Ολα αυτά που πιστεύω

Και γω που παντα ήθελα
Να ζήσω μαζί σου
Φτιάχνω τον κόσμο
Με ένα κομμάτι της ψυχής σου
Και απ' τον εξώστη εκείνον
Βλέπω την ίδια ταινία
Κάθε καλοκαίρι τον θάνατο
Στη Βενετία και αναρωτιέμαι
Πάλι οι προσευχές μου που πάνε
Και αν έχουν γίνει πουλιά
Προς τα που πετάνε

Ταξίδεψε με όπου εσύ πιστεύεις
Είμαι τυφλός
Και μόνο εσύ το ξέρεις
Τα πιο όμορφα πράγματα
Χάνονται γρήγορα
Άνθρωποι σύννεφα
Το μελάνι στα ποιήματα
Πόσο παράξενα
Χτυπάει τώρα η καρδιά μου
Υπάρχει άδικο
Έξω από τα όνειρα μου
Θυμάμαι στα μάτια σου
Να σχηματίζεται το άπειρο
Θυμάμαι στα μάτια σου
Να σχηματίζεται το άπειρο

Και γω που πάντα ήθελα
Να ζήσω μαζί σου
Φτιάχνω τον κόσμο
Με ένα κομμάτι της ψυχής σου
Και απ' τον εξώστη εκείνον
Βλέπω την ίδια ταινία
Κάθε καλοκαίρι τον θάνατο
Στη Βενετία και αναρωτιέμαι
Πάλι οι προσευχές μου που πάνε
Και αν έχουν γίνει πουλιά
Προς τα που πετάνε
Προς τα που πετάνε
Προς τα που πετάνε

Der Balkon

Ich werde mich immer erinnern
An die Augen meines Freundes
Wie sie Vögeln gleich folgten
Den Schienen des Zuges entlang
Den Horizont betrachteten
Eine unwegsame Landschaft
Sie dachten
Liebe ist kälter als der Tod
Von einem Balkon aus zeigte er mir
Ein anderes Leben
Jetzt ist er im Weltraum
Und ich immer noch auf der Erde
Ich laufe durch einen flachen Vorort
Und ziele auf die Menschen
Mit einem abgeschnittenen Gummiband

Und ich, der ich immer wollte
Mit dir leben
Erschaffe die Welt
Mit einem Stück deiner Seele
Und von jenem Balkon aus
Sehe ich denselben Film
Jeden Sommer den Tod
In Venedig und ich frage mich
Wo meine Gebete hingehen
Und wenn sie zu Vögeln geworden sind
Wohin fliegen sie
Wohin fliegen sie

Tausende Bilder
Kommen wie Wellen immer wieder
Du schickst mir Botschaften
Parolen an den Wänden
Wo ich auch hinschaue im Stadtzentrum
Mein ganzes Leben eine große Flucht
Mit dem Eta Beta
Für große Diebe
Wie das Kappa Beta
Ich stehe hier, ohne zu wissen, was ich will
Und es ist so schön
All das, woran ich glaube

Und ich, der ich immer wollte
Mit dir leben
Erschaffe die Welt
Mit einem Stück deiner Seele
Und von jenem Balkon aus
Sehe ich denselben Film
Jeden Sommer den Tod
In Venedig und ich frage mich
Wo meine Gebete hingehen
Und wenn sie zu Vögeln geworden sind
Wohin fliegen sie

Reise mit mir, wohin du glaubst
Ich bin blind
Und nur du weißt es
Die schönsten Dinge
Vergehen schnell
Menschen, Wolken
Die Tinte in den Gedichten
Wie seltsam
Mein Herz jetzt schlägt
Es gibt Ungerechtigkeit
Außerhalb meiner Träume
Ich erinnere mich, wie in deinen Augen
Sich die Unendlichkeit formte
Ich erinnere mich, wie in deinen Augen
Sich die Unendlichkeit formte

Und ich, der ich immer wollte
Mit dir leben
Erschaffe die Welt
Mit einem Stück deiner Seele
Und von jenem Balkon aus
Sehe ich denselben Film
Jeden Sommer den Tod
In Venedig und ich frage mich
Wo meine Gebete hingehen
Und wenn sie zu Vögeln geworden sind
Wohin fliegen sie
Wohin fliegen sie
Wohin fliegen sie