Uciekali - Studio Buffo перевод на немецкий

Uciekali

Tej nocy Anioł przyszedł do Józefa:
"Zbudźcie dzieciątko co tak słodko śpi
Judea dziś to niebezpieczna strefa
I policzone małych chłopców dni."

Namiestnik Herod ciągle drży w obawie,
Że chociaż władzę dzierży jego dłoń
I rzymski cesarz patrzy nań łaskawie
To w rączkach dziecka może kryć się broń.

Uciekali, uciekali, uciekali
Na osiołku przez pustyni żar
Jak najdalej, jak najdalej, jak najdalej
Ukryć Dziecię, bezcenny ich skarb.

Ciężko ojczyznę wspominać w pustyni
Mieliśmy jakoś zapewniony byt
Choć czasem patrol mijał drzwi świątyni
Zawsze się modlić mógł pobożny Żyd.

Lecz może trzeba szlakiem iść wygnania
Tak jak przodkowie nasi kiedyś szli
Może nie tu jest Ziemia Obiecana
Może gdzie indziej będzie rósł nasz Syn.

Uciekali, uciekali, uciekali
Na osiołku przez pustyni żar
Jak najdalej, jak najdalej, jak najdalej
Ukryć Dziecię, bezcenny ich skarb.

Jeszcze nie wiemy co nam przeznaczone
I choć przeczucia czasem dręczą złe
Ojciec Niebieski weźmie nas w obronę
I znowu Anioł zjawi się we śnie.

Piasek przysypał szlaki do Betlejem
Zabłądzić łatwo, trudny każdy krok
Tak mało mamy, tylko tę nadzieję
Która rozjaśnia nam codzienny mrok.

Uciekali, uciekali, uciekali
Na osiołku przez pustyni żar
Jak najdalej, jak najdalej, jak najd

Sie flohen

In dieser Nacht kam der Engel zu Josef:
"Weck das Kindlein, das so süß schläft,
Judäa ist heute eine gefährliche Zone,
Und die Tage der kleinen Jungen sind gezählt."

Statthalter Herodes zittert ständig in Furcht,
Dass, obwohl seine Hand die Macht hält,
Und der römische Kaiser ihn wohlwollend ansieht,
In den Händchen des Kindes eine Waffe verborgen sein kann.

Sie flohen, sie flohen, sie flohen,
Auf dem Esel durch die Hitze der Wüste,
So weit weg, so weit weg, so weit weg,
Um das Kind zu verbergen, ihren unschätzbaren Schatz.

Schwer ist's, in der Wüste an die Heimat zu denken,
Wir hatten doch irgendwie unser Auskommen gesichert,
Auch wenn manchmal eine Patrouille am Tempeltor vorbeizog,
Konnte ein frommer Jude immer beten.

Doch vielleicht müssen wir den Weg des Exils gehen,
So wie unsere Vorfahren einst gingen,
Vielleicht ist nicht hier das Gelobte Land,
Vielleicht wird unser Sohn woanders aufwachsen.

Sie flohen, sie flohen, sie flohen,
Auf dem Esel durch die Hitze der Wüste,
So weit weg, so weit weg, so weit weg,
Um das Kind zu verbergen, ihren unschätzbaren Schatz.

Noch wissen wir nicht, was uns bestimmt ist,
Und obwohl uns manchmal böse Ahnungen quälen,
Wird der Himmlische Vater uns beschützen,
Und wieder wird ein Engel im Traum erscheinen.

Sand hat die Wege nach Bethlehem verweht,
Man verirrt sich leicht, jeder Schritt ist mühsam,
So wenig haben wir, nur diese Hoffnung,
Die unsere tägliche Dunkelheit erhellt.

Sie flohen, sie flohen, sie flohen,
Auf dem Esel durch die Hitze der Wüste,
So weit weg, so weit weg, so weit w