Текст и перевод песни Stélios Kazantzídis - O Kir' Adonis

O Kir' Adonis

Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ
Είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά

Αχ κυρ Αντώνη πώς σ' αγαπάμε και μαζί σου τ' άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να 'ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή

Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί
ό, τι ποτέ δεν έζησε μες τ' όνειρό του ζει
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή

Αχ κυρ Αντώνη πώς σ' αγαπάμε και μαζί σου τ' άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να 'ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή

Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί
Μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες τ' όνειρό του θέλησε πια να ζει

Mister Adonis

Mister Adonis has been living in the courtyard for some time now
With a jug and a bed and a lot of wine
He has two blue eyes and uncombed hair
And he always wears a flower with his old clothes

Oh Mister Adonis how we love you and we count the stars with you
We jump over the fires for you until the rain comes
And we always forget your anger, we fly around like birds together
We laugh with you like children when you pray

Mister Adonis is in a hurry to go to sleep
Because at night in his dreams he wants to remember
What he never lived in his dream he lives
But the night goes away and the dawn finds him sad

Oh Mister Adonis how we love you and we count the stars with you
We jump over the fires for you until the rain comes
And we always forget your anger, we fly around like birds together
We laugh with you like children when you pray

But one night Mister Adonis goes to bed
And when we wake up we wait for him to appear at the door
But Mister Adonis will never go out into the courtyard again
Because he wanted to live forever in his dream