Pok - Sunboy перевод на немецкий

Pok

اره تویی خود وسوسه
شیرین ترین بد مزه
اب زیر کاهی ک حتی گاهیم
دست پدر مقدسع
توی عرفی ک نه ظلمی
نه گناهی و نه جرمی
شاهکاری از نوع خودت
تو یه شد تو قرن نشدی
غرب اومدی به شرق میری
روت نداشته تاثیری
پول و سن و دین و ائین
هر قشری و درگیری
کارگر ساده تا کاراگاش
مزدور و دزد و باراباس
در ب درتن فرقی نی
اقازاده باشن یا اس و پاس
حبس ابد تعلیقی
پرفروشی بی تبلیغی
روی تنتم هک شده
داری روی ادما چه تاثیری
نقاش خطاط بنا
بزاز فراش بقال
سرباز سردار جبار
خرابتن تو تعمیری
میگن که از بدبختیه
عادت سرگرمیه
سرخ و سفید و هر رنگیه
درمون این سرسختیه
اینه داستانه چرخشش
بابا میکشه ا قرضشه
بچه میکشه به امید روزی ک
اونم مثه بابا مرد بشه
بی رحم سرکشه
واس ریت ترکشه
یک دم کافیه
یک عمر ادم برده شه
میگن کامش هس تله
ترکشم یه متله
واس شروع کل خلافا
این فقط یه مشعله
پک پک بزن پوک
احمقی بگم رک
جاهل جهان سومی
که باید ساختار مغزتو بدنشوک
پک پک بزن پوک
احمقی بگم رک
توکه داری واسه مرگت عجله
دادا بزن کنه ریت کُپ
یه بنده خدایی پیک می خورد
کام میگرفت هعی میگفت
بزن سلامتی سیگاری که میداد
کام به رفیق و جر میخورد
گفتم داداش تو بمیری
کله داغه تند میری
مستی مشتی گل میگی
داره سوختنش چه توفیری
میکشی اونو یا اون تورو
کام نمیده میکنه دود تورو
میزنی پیکُ ب سلامتی اونکه
داره میکنه نابود تورو
بد کرد وابستت
عادت لامصب
یک وجب چند وجب
مرز عبور اب از سر
میگی غم داری بی اندازه
بزن بشه سینت پاره
دیدی کدوم حیونو
که ضربه بزنه به اندامش
نه فقط ریتو میتونه
دنیاتو کنه خاکستر
به راحتی رویاتو سیا
میکنه و مثه کامش تلخ
خواست کنه تورو مرد نه
حتی شدی تو خم تر
دنیا به کامت نمیچرخه
با چرخی که شده پنجر
درسته نمیشه کرد پرواز
ولی خودت تو قفس نرو
تا وقتی که راه نفس داری
خودت نفستو حبس نکن
میدونم غم داری کنایته
دهن کجیت ب مرد عدالته
تو خودت حکومتتو بساز
هر چیزی وصله به ارادته
تو میتونی کنی با تلاشت
بالاخره بند این عادت و پاره
روزی میرسه با نگاهی به عقب
میبنی که غما خنده داره
عکس کل دنیا ک میخوان
تو رو بکشن به تصویر
من تو رو مچاله کردم
وقتی که بودی به ریه زنجیر
پک پک بزن پوک
احمقی بگم رک
جاهل جهان سومی
که باید ساختار مغزتو بدنشوک
پک پک بزن پوک
احمقی بگم رک
توکه داری واسه مرگت عجله
دادا بزن کنه ریت کُپ

Paff

Ja, du bist die Versuchung selbst,
der süßeste schlechte Geschmack.
Hinterlistig wie Wasser unterm Stroh, das manchmal sogar
die Hand eines heiligen Vaters ist.
In einer Sitte, wo es weder Unterdrückung,
noch Sünde, noch Verbrechen gibt,
ein Meisterwerk deiner Art,
du wurdest nicht einmal in einem Jahrhundert so.
Du kamst aus dem Westen, gehst in den Osten,
es hatte keinen Einfluss auf dich.
Geld, Alter, Religion und Ritus,
jede Schicht ist darin verwickelt.
Vom einfachen Arbeiter bis zum Detektiv,
Söldner, Dieb und Barabbas,
sie sind verrückt nach dir, kein Unterschied,
ob Söhne von Mächtigen oder Habenichtse.
Lebenslänglich auf Bewährung,
ein Bestseller ohne Werbung.
Auf deinem Körper ist es eingraviert,
welchen Einfluss du auf die Menschen hast.
Maler, Kalligraph, Baumeister,
Tuchhändler, Diener, Krämer,
Soldat, General, Tyrann,
sie sind süchtig nach dir, du bist die Reparatur.
Man sagt, es kommt vom Unglück,
es ist Gewohnheit, Unterhaltung.
Rot, weiß und jede Farbe,
es ist das Heilmittel für diese Hartnäckigkeit.
Das ist die Geschichte seines Kreislaufs:
Papa raucht wegen seiner Schulden,
das Kind raucht in der Hoffnung auf den Tag,
an dem es auch ein Mann wird wie sein Vater.
Gnadenlos, rebellisch,
für deine Lunge ist es ein Splitter.
Ein Atemzug genügt,
ein Leben lang wird man zum Sklaven.
Man sagt, sein Zug ist eine Falle,
davon loszukommen ist eine Fabel.
Für den Anfang aller Vergehen
ist dies nur eine Fackel.
Paff, paff, nimm einen Zug,
Du Närrin, sag ich dir freiheraus.
Ignorantin der Dritten Welt,
man müsste die Struktur deines Gehirns schocken.
Paff, paff, nimm einen Zug,
Du Närrin, sag ich dir freiheraus.
Du, die du es eilig hast zu sterben,
Schwester, zieh, dass deine Lunge kollabiert.
Da war ein Diener Gottes, der trank einen Schluck,
nahm einen Zug und sagte immer wieder:
„Prost auf die Zigarette, die gab
einen Zug dem Freund und wurde zerrissen.“
Ich sagte: „Bruder, mögest du sterben,
du bist hitzköpfig, fährst schnell.
Betrunken, mein Lieber, redest du schön daher,
welchen Unterschied macht ihr Verbrennen?“
Rauchst du sie oder sie dich?
Sie gibt keinen Zug, sie macht dich zu Rauch.
Du trinkst auf das Wohl dessen,
der dich zerstört.
Es hat dich schlimm abhängig gemacht,
verdammte Gewohnheit.
Eine Spanne, mehrere Spannen,
die Grenze, an der das Wasser über den Kopf steigt.
Du sagst, du hast unermessliches Leid,
nimm einen Zug, lass deine Brust zerreißen.
Hast du je ein Tier gesehen,
das seinem eigenen Körper Schaden zufügt?
Nicht nur deine Lunge kann es,
es kann deine Welt zu Asche machen.
Leicht macht es deine Träume schwarz
und bitter wie sein Zug.
Es wollte dich stark machen, nein,
du bist sogar noch gebrochener geworden.
Die Welt dreht sich nicht nach deinem Wunsch
mit einem Rad, das platt ist.
Es stimmt, man kann nicht fliegen,
aber geh nicht selbst in den Käfig.
Solange du atmen kannst,
halte nicht selbst den Atem an.
Ich weiß, du hast Kummer, es ist Sarkasmus,
deine Verhöhnung des Mannes der Gerechtigkeit.
Bau du selbst deine Herrschaft auf,
alles hängt vom Willen ab.
Du kannst mit deiner Anstrengung
endlich die Fesseln dieser Gewohnheit sprengen.
Der Tag wird kommen, an dem du zurückblickst
und siehst, dass die Sorgen lächerlich sind.
Im Gegensatz zur ganzen Welt, die dich
darstellen will,
ich habe dich zerknüllt,
als du eine Kette für die Lunge warst.
Paff, paff, nimm einen Zug,
Du Närrin, sag ich dir freiheraus.
Ignorantin der Dritten Welt,
man müsste die Struktur deines Gehirns schocken.
Paff, paff, nimm einen Zug,
Du Närrin, sag ich dir freiheraus.
Du, die du es eilig hast zu sterben,
Schwester, zieh, dass deine Lunge kollabiert.