Текст и перевод песни Svavar Knútur - Emma

Emma

Ég settist við að semja
Sorgarþrungið ljóð
Sökkti mér í sporin
Slökkti hjartans glóð
Birtist mér þá brosið
Og blíðu augun þín
Þá bráðnar sálin mín

Þú lætur heiminn ljóma
Svo lýsist hjartans tóm
Orð sem áður særðu
Nú ýlfur eru og hjóm
Ekkert lengur ergir
Eymdin flogin frá
Því þú ert okkur hjá

Hví að gráta horfin spor og hulda slóð?
Hvítur snjórinn sefar okkar sorgarhljóð

Hvað sem líf þitt hendir
Hvert sem hníga strá
Engan ljótan endi
Emma, muntu sjá
Því allt sem sundur tætist
Fæst einhvern tímann bætt
Við um það getum rætt

Emma

Je me suis assis pour composer
Un poème plein de tristesse
J'ai plongé dans les empreintes
J'ai éteint la flamme de mon cœur
Alors ton sourire m'est apparu
Et tes doux yeux
Alors mon âme fond

Tu fais briller le monde
Ainsi la vacuité du cœur s'éclaire
Les mots qui ont autrefois blessé
Maintenant sont des murmures et des accords
Rien ne me gêne plus
La tristesse s'en est envolée
Parce que tu es à nos côtés

Pourquoi pleurer les traces disparues et les chemins cachés ?
La neige blanche apaise notre son de tristesse

Quoi qu'il arrive à ta vie
Où que les brins d'herbe s'inclinent
Aucune fin laide
Emma, tu ne verras pas
Parce que tout ce qui est brisé
Sera réparé un jour
On peut en parler