Najcenniejsza - Sylwia Przybysz , Verba перевод на русский

Najcenniejsza

Najcenniejsza byłam dla Ciebie
Jednak to już zmieniło się
Uwierzyłam, że mamy siebie
Ale dzisiaj już nie ma Cię

Kochała go jak potrafiła z całych sił do granic
Ludzie mówili, "Słońce, odpuść to na nic"
Ale ona czuła, że to ten jedyny
Największy skarb dla zaślepionej uczuciem dziewczyny

Bo nie widziała poza nim całego świata
Taka zakochana, wszystko mogłaby wybaczać
Przychylić nieba, żeby dać mu szczęście
Ale on od życia wymagał chyba czegoś więcej

Każdego dnia witała go szczerym uśmiechem
Ale on z dnia na dzień jakby popadał w deprechę
I rozwalał jej zwyczajnie stan emocjonalny
Jakby na piękny obrazek wylać rozpuszczalnik

Aż jednego dnia zniknął z jej życia
Tego dnia za oknem zaczęło śniegiem sypać
Odwagi mu zabrakło, odzywać się przestał
Ona do dziś nie wie, dlaczego zerwał

Najcenniejsza byłam dla Ciebie
Jednak to już zmieniło się
Uwierzyłam, że mamy siebie
Ale dzisiaj już nie ma Cię

Dlaczego jest tak, że nasze drogi się rozchodzą?
Tu uczucia gasną i gdzieś rodzą się na nowo
Szczerze mówiąc to w tych okolicznościach
Czujesz się co najmniej nietypowo

Przecież wszystko grało, nikt się nie spodziewał
Może się chyliło, ale lepiej było trwać jak krzywa wieża
Pewnie Ci się wydawało, że to tak ma zostać
Ale często nie widzimy tego, że lepiej się rozstać

Raczej idealizujemy to co nie jest piękne
Bo na te trudne decyzje serce jest za miękkie
I chociaż nie będzie z tego nic dobrego
My wmawiamy sobie, że przecież nie ma tego złego

A ta rzeka płynie, wszystko płynie panta rhei
Odchodzi to, co znamy i już tego nie znajdziemy
Taka natura rzeczy, wszystko jest zmienne
Czasu nie zatrzymuj, to daremne

Najcenniejsza byłam dla Ciebie
Jednak to już zmieniło się
Uwierzyłam, że mamy siebie
Ale dzisiaj już nie ma Cię

Najcenniejsza byłam dla Ciebie
Jednak to już zmieniło się
Uwierzyłam, że mamy siebie
Ale dzisiaj już nie ma Cię

Ale dzisiaj już nie ma Cię

Самая драгоценная

Я была для тебя самой драгоценной,
Но это уже изменилось.
Я верила, что мы созданы друг для друга,
Но сегодня тебя уже нет рядом.

Она любила его так сильно, как только могла, до предела,
Люди говорили: «Солнышко, оставь его, это ни к чему».
Но она чувствовала, что он единственный,
Величайшее сокровище для ослепленной чувствами девушки.

Ведь она не видела никого, кроме него,
Влюбленная, она могла бы простить все,
Достать звезду с неба, чтобы сделать его счастливым,
Но он, видимо, ждал от жизни чего-то большего.

Каждый день она встречала его искренней улыбкой,
Но он день ото дня словно впадал в депрессию
И разрушал ее эмоциональное состояние,
Словно выливая растворитель на прекрасную картину.

А однажды он просто исчез из ее жизни.
В тот день за окном пошел снег,
Ему не хватило смелости, он перестал отвечать,
Она до сих пор не знает, почему он ушел.

Я была для тебя самой драгоценной,
Но это уже изменилось.
Я верила, что мы созданы друг для друга,
Но сегодня тебя уже нет рядом.

Почему так происходит, что наши пути расходятся?
Здесь чувства гаснут и где-то рождаются заново.
Честно говоря, в таких обстоятельствах
Чувствуешь себя, мягко говоря, странно.

Ведь все шло хорошо, никто не ожидал,
Возможно, отношения дали трещину, но лучше было бы оставаться, как падающая башня.
Наверняка тебе казалось, что так и должно быть,
Но часто мы не видим, что лучше расстаться.

Мы склонны идеализировать то, что не прекрасно,
Потому что для таких трудных решений сердце слишком мягкое.
И хотя из этого не выйдет ничего хорошего,
Мы убеждаем себя, что на самом деле все не так уж и плохо.

А река течет, все течет, panta rhei,
Уходит то, что мы знаем, и мы уже не найдем этого.
Такова природа вещей, все изменчиво.
Не останавливай время, это бесполезно.

Я была для тебя самой драгоценной,
Но это уже изменилось.
Я верила, что мы созданы друг для друга,
Но сегодня тебя уже нет рядом.

Я была для тебя самой драгоценной,
Но это уже изменилось.
Я верила, что мы созданы друг для друга,
Но сегодня тебя уже нет рядом.

Но сегодня тебя уже нет рядом.