Текст и перевод песни Sławczi feat. Buddha Vybez - PÓKI ŻYJE

PÓKI ŻYJE

Ej, zawsze chciałem żyć
Najpierw muszę przeżyć

Póki żyje to zapisze się pocieszę póki jestem
Wyciągam temat z życia, wciąż przeplatanego lękiem
Wciąż żyje mam obawy oraz schowane pragnienia
Chodź piszę dość zmęczony to mam coś do powiedzenia
Póki żyje to zapisze się pocieszę póki jestem
Wyciągam temat z życia, wciąż przeplatanego lękiem
Wciąż żyje mam obawy oraz schowane pragnienia
Chodź piszę dość zmęczony to mam coś do powiedzenia

Póki żyje, ale kurwa, nie wiem ile jeszcze
Chciałbym jak najdłużej ale znów się trzęsły ręce
W rapie to mam twierdzę, zabitą z każdej strony
Nie martwię się o atak, choć się czuje osaczony
Powiedz ile jeszcze, znów mówię do siebie
W sumie siedzę z kartką ona to moje zbawienie
Pracuje, a ty śpisz, a za stare czasy znicz
Trzeba się poświęcić myślisz, a ja dalej działam
Znaczy póki żyje, trochę to musi potrwać, więc się jakoś motywuje
Pracuje na trzy zmiany żeby lepiej działaś z muzą
Nie zostanie z wypłaty, a więc dni się dalej dłużą (KURWA)
Zostawiasz cenny czas no, a dalej jesteś z niczym
Wiem (ale proszę), powiedz jak to zmienić
Bolała mnie wciąż przeszłość to przestałem o niej myśleć
Źle się czuje gdzieś, no to w głowię sam odpłynę

Póki żyje to zapisze się pocieszę póki jestem
Wyciągam temat z życia, wciąż przeplatanego lękiem
Wciąż żyje mam obawy oraz schowane pragnienia
Chodź piszę dość zmęczony to mam coś do powiedzenia

Milczenie jest złotem, a to z czasem zauważą
Ciemność mnie przyciąga, a światła już migają
Chciałbym wyłączyć głowę, kiedy gonią myśli
Wypuszczać ciągle chmurę wiem, że to mi ją oczyści
Świat zły jest aż do kości, nikt równy
Tor którym się poruszasz może okazać się zgubny
I nie ufaj wszystkim, każdy się ciągle zmienia
Już nawet nie jest przykro to i tak bez znaczenia
Pisze dziś na raty ona jointa dokleja
Stłukli kiedyś psyche to odłamki wciąż sklejam
Czuję się nieswojo, kiedy nowe miejsca zwiedzam
Ja schowany w kapturze, jak w masce Peter Parker
Na zamarzniętej szybie, napisze kiedyś słowa
Póki żyje jestem, chciałbym się tym cieszyć
Codzienność pcha nas w skrajność, wiadomo jak się leczyć
Zawsze chciałem żyć, najpierw muszę przeżyć

Póki żyje to zapisze się pocieszę póki jestem
Wyciągam temat z życia, wciąż przeplatanego lękiem
Wciąż żyje mam obawy oraz schowane pragnienia
Chodź piszę dość zmęczony to mam coś do powiedzenia
PÓKI ŻYJE

ПОКА ЖИВ

Эй, я всегда хотел жить,
Но сначала, надо выжить.

Пока жив, запишусь, утешусь, пока я здесь.
Вытягиваю темы из жизни, все еще пропитанной страхом.
Все еще живу, у меня есть и опасения, и скрытые желания.
Хоть и пишу довольно уставшим, но мне есть, что сказать.
Пока жив, запишусь, утешусь, пока я здесь.
Вытягиваю темы из жизни, все еще пропитанной страхом.
Все еще живу, у меня есть и опасения, и скрытые желания.
Хоть и пишу довольно уставшим, но мне есть, что сказать.

Пока жив, но, блин, не знаю, сколько еще.
Хотел бы как можно дольше, но руки опять трясутся.
В рэпе у меня крепость, обстрелянная со всех сторон.
Не боюсь нападения, хоть и чувствую себя окруженным.
Скажи, сколько еще, снова говорю сам с собой.
В итоге сижу с листком, он — мое спасение.
Работаю, а ты спишь, а по старым временам — свеча.
Нужно жертвовать. Ты думаешь, а я продолжаю действовать.
То есть, пока жив. Это должно немного продлиться, так что я как-то мотивируюсь.
Работаю в три смены, чтобы ты лучше работала с музыкой.
От зарплаты ничего не останется, а значит, дни тянутся дальше (ЧЕРТ).
Ты тратишь драгоценное время, но все еще остаешься ни с чем.
Знаю (но прошу), скажи, как это изменить.
Меня все еще мучило прошлое, поэтому я перестал о нем думать.
Плохо себя чувствую где-то... Нет, это я сам уплыл в своих мыслях.

Пока жив, запишусь, утешусь, пока я здесь.
Вытягиваю темы из жизни, все еще пропитанной страхом.
Все еще живу, у меня есть и опасения, и скрытые желания.
Хоть и пишу довольно уставшим, но мне есть, что сказать.

Молчание — золото, и со временем это заметят.
Тьма притягивает меня, а огни уже мигают.
Хотел бы отключить голову, когда мысли гоняются.
Выпускать постоянно облако дыма. Знаю, это очистит мне разум.
Мир зол до мозга костей, никто не равен.
Путь, по которому ты идешь, может оказаться губительным.
И не доверяй всем, каждый постоянно меняется.
Уже даже не обидно, да и это неважно.
Пишет сегодня в рассрочку, она доклеивает косяк.
Разбили когда-то психику, я до сих пор склеиваю осколки.
Чувствую себя неуютно, когда посещаю новые места.
Я прячусь в капюшоне, как в маске Питер Паркер.
На замерзшем стекле однажды напишу слова.
Пока жив — существую, хотел бы этим наслаждаться.
Повседневность толкает нас в крайности, ясно, как лечиться.
Я всегда хотел жить, но сначала, надо выжить.

Пока жив, запишусь, утешусь, пока я здесь.
Вытягиваю темы из жизни, все еще пропитанной страхом.
Все еще живу, у меня есть и опасения, и скрытые желания.
Хоть и пишу довольно уставшим, но мне есть, что сказать.
ПОКА ЖИВ