Текст и перевод песни TAU - Ul. Zwierciadeł

Ul. Zwierciadeł

Czy to było... prawdziwe?
Te pytania... ten głos... kim jestem?
Po co żyję?
Dokąd zmierzam?
I co to jest ta... prawda?
Co to jest prawda?

Zatem mam powiedzieć prawdę
Staję przed zwierciadłem i tak się na siebie patrzę
Żyję w kłamstwie? A co jest kłamstwem?
Dla mnie to tylko słowo, ale słowa mają władze
Dobra, nic nie tracę, mogę to opisać
Chwytam za długopis i wyrywam czystą kartkę
Czy to ważne, mitomanie?
Słyszę głos, który mnie zniechęca, aby pisać prawdę
Przełamuję się i przykładam długopis
Czuję strach, jakbym przyłożył lufę broni do skroni
Nagle trach, popłynęły te litery
Układam słowa w zdania, które obrazują moje wielkie błędy
Odsuwam się od biurka, patrzę ze zdumieniem
To jest sprzeczne z moim wyobrażeniem siebie
Wcale nie jest, jak myślałem, a zupełnie inaczej
Patrzę na tę kartkę i poznaję wreszcie prawdę

Prawda o mnie wybudziła nagle mnie, nagle mnie
I wraca do mnie każdej nocy, w każdy dzień, w każdy dzień

Prawda czasem boli, bo prawda wymaga
Zniewala nas kłamstwo, a prawda wyzwala
I to jest prawda o nas, i to jest prawda o nas
Prawda czasem boli, bo prawda wymaga
Zniewala nas kłamstwo, a prawda wyzwala
I to jest prawda o nas, cała prawda o nas

Czuję się przytłoczony, nie wiem co z tym zrobić
Jakby ktoś ściągnął zasłony do ciemnych pokoi
A tam bałagan, każda ściana zdjęta pleśnią
Po środku ja - małe nieświadome dziecko
Uświadamiam sobie, że to jest realne
Żyłem w przekonaniu, że jest fajnie
Odklejony od rzeczywistości, niedojrzały chłopiec
Który w głowie stworzył sobie świat marzeń – utopię
Żyję w chaosie, który myliłem z porządkiem
I nic nie jest w porządku w mojej głowie i poza nią
Chwytam kartkę i czytam ją
To jest czarno na białym, moje życie to jest dno
Nie mam siły tego dźwigać
Zamazuję słowa i przerywam kartkę ale to nie znika
Każda linijka jest wyryta w moim sercu
Ja już o tym nie zapomnę, pytam czemu?
Chwilę temu wypisałem kilka prostych słów
Chwilę później czuję, jakbym tu otworzył własny grób
Byłem pochowany w sobie, żywy trup
Co się ze mną dzieje? Czuję ból, ja, czuję ból!
Wpadam w panikę, a źrenice piecze sól
Nie mam siły już, znowu szukam ukojenia
I wyciągam blanta, siadam i wszystko do mnie dociera
Ja mam wyrzuty sumienia...
Ja mam wyrzuty sumienia

Prawda o mnie wybudziła nagle mnie, nagle mnie
I wraca do mnie każdej nocy, w każdy dzień, w każdy dzień

Mirror Street

Was it... real?
These questions... this voice... who am I?
Why do I live?
Where am I going?
And what is this... truth?
What is truth?

So I should tell the truth
I stand before the mirror and look at myself
Do I live in a lie? And what is a lie?
For me it's just a word, but words have power
Okay, I have nothing to lose, I can describe it
I grab a pen and tear out a clean sheet of paper
Does it matter, mythomaniac?
I hear a voice that discourages me from writing the truth
I break through and put the pen to paper
I feel fear, as if I had put the barrel of a gun to my temple
Suddenly crack, these letters flowed
I arrange words into sentences that depict my great mistakes
I step away from the desk, I look in amazement
This is contrary to my perception of myself
It's not at all as I thought, but completely different
I look at this paper and finally learn the truth

The truth about me suddenly awakened me, suddenly me
And it comes back to me every night, every day, every day

The truth sometimes hurts, because the truth demands
Lies enslave us, and the truth sets us free
And this is the truth about us, and this is the truth about us
The truth sometimes hurts, because the truth demands
Lies enslave us, and the truth sets us free
And this is the truth about us, the whole truth about us

I feel overwhelmed, I don't know what to do with it
As if someone had pulled the curtains to dark rooms
And there's a mess, every wall is covered with mold
In the middle I - a small unconscious child
I realize that this is real
I lived in the belief that it was cool
Detached from reality, immature boy
Who created a world of dreams in his head - a utopia
I live in chaos that I mistook for order
And nothing is in order in my head and beyond
I grab the paper and read it
This is black and white, my life is the bottom
I don't have the strength to lift this
I blur the words and break the paper but it doesn't disappear
Every line is engraved in my heart
I won't forget about it, I ask why?
A moment ago I wrote out a few simple words
A moment later I feel like I opened my own grave here
I was buried in myself, a living corpse
What's happening to me? I feel pain, I, I feel pain!
I'm panicking, and the pupils are burning with salt
I have no strength anymore, I'm looking for relief again
And I take out a blunt, sit down and everything comes to me
I have a guilty conscience...
I have a guilty conscience

The truth about me suddenly awakened me, suddenly me
And it comes back to me every night, every day, every day