Текст и перевод песни Te-Tris - Ostatnim

Ostatnim

Niektórzy żyją tak, bo na to stać ich.
My nadrabiamy to oczami wyobraźni.
Żyjemy każdym dniem, jakby miał być ostatnim.
Bo wolne serca nie znają grawitacji.
Niektórzy żyją tak, bo na to stać ich.
My nadrabiamy to oczami wyobraźni.
Żyjemy każdym dniem, jakby miał być ostatnim.
My opuszczamy klatki.

Wziąć oddech, spojrzeć w dół.
Chcieć mówić, zapomnieć słów.
Zamknąć oczy, zapomnieć ból,
Potem znów, spojrzeć w dół.
W dole tłum, nie robić nic.
Patrzeć na Wisłę jak zmienia się w cienką nić.
To nie mit. Horyzont jest piękny.
Zburzyć mury, kierując oczy na Berlin.
Kochać w Paryżu, od Mount Machtu do Elizejskich Pól.
Dom Perignon smak, pod nami wielki łuk.
Zmienić kurs, na szmaragdową wyspę,
Tam gdzie niektórych przepędził z Polski system.

Niektórzy żyją tak, bo na to stać ich.
My nadrabiamy to oczami wyobraźni.
Żyjemy każdym dniem, jakby miał być ostatnim.
Bo wolne serca nie znają grawitacji.
Niektórzy żyją tak, bo na to stać ich.
My nadrabiamy to oczami wyobraźni.
Żyjemy każdym dniem, jakby miał być ostatnim.
My opuszczamy klatki.

Tokio w dole, kwitną wiśnie.
Hong Kong w dole, potrafi błyszczeć.
Nad piramidami prosto nad Casablance.
Wybrać drogę odlecieć jak Zanurkować nad Atlantykiem.
Tak gdzie się błękit, splata z błękitem.
Wyjąć Cohibę, palić nad Havaną.
Docenić smak wolności nad Guantanamo.
Spłoszyć anioły, zaciągnąć Kalifornią.
Jezioro Michigan jak lustro, lecisz nad Polonią.
Brooklyn, Bronx, Most Królowej.
Oddać hołd królom i pochylić głowę.
Pomylić drogę, nie pytać o krócej.
Poprawić obcas, we włoskim bucie.
Zostawić swoje imię na dachu Panteonu.
Wszystko to możesz nawet nie wychodząc z domu.

Niektórzy żyją tak, bo na to stać ich.
My nadrabiamy to oczami wyobraźni.
Żyjemy każdym dniem, jakby miał być ostatnim.
Bo wolne serca nie znają grawitacji.
Niektórzy żyją tak, bo na to stać ich.
My nadrabiamy to oczami wyobraźni.
Żyjemy każdym dniem, jakby miał być ostatnim.
My opuszczamy klatki.

The Last

Some people live like that because they can afford it.
We make up for it with our imagination.
We live each day as if it were our last.
Because free hearts know no gravity.
Some people live like that because they can afford it.
We make up for it with our imagination.
We live each day as if it were our last.
We leave our cages.

Take a breath, look down.
Want to speak, forget the words.
Close your eyes, forget the pain,
Then again, look down.
In the crowd, do nothing.
Look at the Vistula as it turns into a thin thread.
It's not a myth. The horizon is beautiful.
Break down the walls, heading for Berlin.
Make love in Paris, from Mount Machtu to the Champs-Élysées.
Dom Perignon taste, the great arch beneath us.
Change course, to the emerald isle,
Where some were chased from Poland by the system.

Some people live like that because they can afford it.
We make up for it with our imagination.
We live each day as if it were our last.
Because free hearts know no gravity.
Some people live like that because they can afford it.
We make up for it with our imagination.
We live each day as if it were our last.
We leave our cages.

Tokyo below, the cherry blossoms bloom.
Hong Kong below, it can shine.
Over the pyramids right over Casablanca.
Choose a path and fly off like a swan.
Dive over the Atlantic.
Take out a Cohiba, smoke over Havana.
Appreciate the taste of freedom over Guantanamo.
Scare the angels, fly over California.
Lake Michigan like a mirror, flying over Polonia.
Brooklyn, Bronx, The Queen's Bridge.
Pay homage to the kings and bow your head.
Lose your way, don't ask for a shortcut.
Fix your heel, in an Italian shoe.
Leave your name on the roof of the Pantheon.
You can do it all without even leaving your home.

Some people live like that because they can afford it.
We make up for it with our imagination.
We live each day as if it were our last.
Because free hearts know no gravity.
Some people live like that because they can afford it.
We make up for it with our imagination.
We live each day as if it were our last.
We leave our cages.