Текст и перевод песни Teoman - Yalnız Kalpler Sütunu

Yalnız Kalpler Sütunu

Zili çalarak sadece
Hiç bakmamıştık gözü gitsede
Yalnız kalpler sütununa gazetede
Yalnız uyur, yalnız uyanır
Tek başına yer yemeğini
O gün de yalnız uyandı
Yarın, dedi, ölme zamanı
Açık penceresi soğuk günlerde bile
Belki biri girer diye
Ama yarın erken kalkacak
Söndürdü ışığı gece yarısı
Dünyadaki son gününde
Döndü durdu yatağında
Sıkıldı, kalktı
İlk kez göz attı yalnız kalpler sütununa
Yalnız kalpler, yalnız kalpler
Sayfalarca yalnız kalpler
Ama şimdi mektubunu yazazcak
′Kimse mesul değil!' deyip imzalayacak
Yazdı kısacık son yazısını
Attı kendini dışarı sabaha karşı
Son bir kez, şemsiyesiz
Yağmura doysun diye
Başını damlalara kaldırdı
Sırılsıklam oldu, ıslandı
Masasına çöktüğünde
Yine önündeydi gazete
Birden kalbiyle bağlandı
Yazıdan hayal ettiğine
Dalgaları deniz kabuklarından
Dinleyen çocuklar gibi
Bir kalp buldu sayfalarda
Sevdi rumuzunu sevdiği birini
Aklında kurdu, kurdu
Verdi kalbini hayali birine
Yanında düşündü onu
Çok yakıştırdı kendine
Yalnız kalpler
Sayfalarca yalnız kalpler
Onada bir mektup yazdı
Zarfında adresiyle
Sonra gitti aynaya baktı
Cesareti var mı hala diye
İki mektup masasında
Odaya geri döndüğünde
Baktı ikisine de
Acaba hangisi hangisiydi diye
Ansızın gözünden bir damla
Önce burnuna, sonra sayfaya
İşte seçti bile gözyaşım, dedi
Koydu mektubu zarfına
Yırttı attı öbür mektubu
Yavaş yavaş ayağa kalktı
Gitti içeriye
Son kez dinlenmeye yatağına yattı.

Lonely Hearts Column

Just by ringing the bell
We had never looked even if our eyes got lost
To the lonely hearts column in the newspaper
Sleeps alone, wakes up alone
Eats his meal alone
He woke up alone that day too
Tomorrow, he said, it's time to die
His open window even on cold days
Thinking that maybe someone would come in
But tomorrow he will get up early
He turned off the light at midnight
On his last day on earth
He tossed and turned in his bed
He got bored and got up
For the first time, he glanced at the lonely hearts column
Lonely hearts, lonely hearts
Pages of lonely hearts
But now he will write his letter
Saying "No one is responsible!" and sign it
He wrote his last short piece
And threw himself outside towards the morning
One last time, without an umbrella
So that he could get drenched in the rain
He raised his head to the drops
He was drenched, soaked
As he collapsed at his table
The newspaper was still there in front of him
Suddenly, he connected his heart
To what imagination had written
From the sea shells listening to the waves
Like children
He found a heart in the pages
He loved the pseudonym of his love
He imagined and imagined
And gave his heart to someone imaginary
He thought of him beside him
And liked it very much
Lonely hearts
Pages of lonely hearts
He wrote a letter to him too
With his address on the envelope
Then he went and looked in the mirror
To see if he still had courage
Two letters on his table
When he went back to the room
He looked at both of them
Wondering which was which
Suddenly, a tear from his eye
First to his nose, then to the page
There, my tear chose, he said
He put the letter in the envelope
He tore up and threw away the other letter
He slowly got up on his feet
And went inside
He lay down on his bed to rest for the last time.