Текст и перевод песни Teoman - İstasyon İnsanları

İstasyon İnsanları

Ruhidir benim adim hiç çıkamam evimden
Dostlar uydururum hayali mutluyumdur bu yüzden
Bir çiçek dürbününden insanlara bakarken
Bir gün bir istasyon gördüm trenleri geciken
Yolcular ellerinde tek gidişlik bir bilet
Henüz bilmeselerde hayat bundan ibaret
Istasyon insanları burdalar tesadüfen
Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden
Eskiden çok eskiden ben daha çok küçükken
Henüz cennet plajı otopark olmamışken
Mercanların arasında küçük balıklar vardı
En güzelleri el boyunda kavuniçi olanlardı
Bir gün bir rüya gördüm o kavuniçi balık benmişim
Büyümem beklenmeden afiyetle yenmişim
Istasyon insanları burdalar tesadüfen
Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden
Ruhidir benim adım bir sırrım var saklarım
Ama görünce anlarsınız
Yalniz dikkat acımayın
Acınmak canımı en çok acıtandır!

People at the Station

My name is Ruh and I stay home all the time
I make imaginary friends because it makes me happy
I look at people through a flower-telescope
One day, I saw a station with delayed trains
The passengers held one-way tickets
They were not yet aware that this was what life was all about
The station people are there by coincidence
To see the same dream but go separate ways
Long, long ago when I was much younger
Before Cennet Beach was a parking lot
There were small fish among the corals
The most beautiful were the small, watermelon-colored ones
One day I saw a dream where I was that small watermelon-colored fish
I was eaten without growing up
The station people are there by coincidence
To see the same dream but go separate ways
My name is Ruh and I have a secret
But when you see it, you will understand
Be careful not to feel sorry for me
Pity is my most painful affliction!