Niemy Krzyk ('99) - The Analogs перевод на немецкий

Niemy Krzyk ('99)

Uwierzyłeś w to że łatwo jest pokonać świat
Nadzieja gaśnie gdy zaczynasz się go bać
Pamiętaj że może nadejść taki dzień
Droga którą pójdziesz to ucieczka w śmierć
Miasto jest jak bagno które wciąga w dół
Dzieciaki chcą być ostre walą dłonią w stół
W zadymionych norach siedząc trwonią czas
Maska dorosłości kryje smutną twarz
Uwierzyłeś w to że łatwo jest pokonać świat
Nadzieja gaśnie gdy zaczynasz się go bać
Pamiętaj że może nadejść taki dzień
Droga którą pójdziesz to ucieczka w śmierć
W zachwycie szepczesz jej setki tanich bzdur
Na twojej szyi zaciska się sznur
Nagle dziecka krzyk że chcą jeść i pić
Pytasz siebie czy tak chciałeś żyć
Uwierzyłeś w to że łatwo jest pokonać świat
Nadzieja gaśnie gdy zaczynasz się go bać
Pamiętaj że może nadejść taki dzień
Droga którą pójdziesz to ucieczka w śmierć
Z knajpy cię wyrywa wreszcie krwawy świt
W domu martwe meble i ciszy niemy krzyk
Zostawiła tobie tylko kilka słów
I już jej nie zobaczysz i czy pokonasz ból
Uwierzyłeś w to że łatwo jest pokonać świat
Nadzieja gaśnie gdy zaczynasz się go bać
Pamiętaj że może nadejść taki dzień
Droga którą pójdziesz to ucieczka w śmierć

Stiller Schrei ('99)

Du glaubtest, es sei leicht, die Welt zu besiegen
Die Hoffnung erlischt, wenn du beginnst, dich vor ihr zu fürchten
Denk daran, dass solch ein Tag kommen mag
Der Weg, den du nimmst, ist die Flucht in den Tod
Die Stadt ist wie ein Sumpf, der dich hinabzieht
Kids wollen cool sein, schlagen mit der Hand auf den Tisch
In verqualmten Löchern sitzend, vergeuden sie die Zeit
Die Maske des Erwachsenseins verbirgt ein trauriges Gesicht
Du glaubtest, es sei leicht, die Welt zu besiegen
Die Hoffnung erlischt, wenn du beginnst, dich vor ihr zu fürchten
Denk daran, dass solch ein Tag kommen mag
Der Weg, den du nimmst, ist die Flucht in den Tod
Begeistert flüsterst du ihr hunderte billiger Lügen zu
An deinem Hals zieht sich die Schlinge zu
Plötzlich schreit das Kind, dass es essen und trinken will
Du fragst dich selbst, ob du so leben wolltest
Du glaubtest, es sei leicht, die Welt zu besiegen
Die Hoffnung erlischt, wenn du beginnst, dich vor ihr zu fürchten
Denk daran, dass solch ein Tag kommen mag
Der Weg, den du nimmst, ist die Flucht in den Tod
Aus der Kneipe reißt dich endlich die blutige Morgendämmerung
Zu Hause tote Möbel und der stille Schrei der Stille
Sie ließ dir nur ein paar Worte zurück
Und du wirst sie nie mehr sehen und ob du den Schmerz besiegst
Du glaubtest, es sei leicht, die Welt zu besiegen
Die Hoffnung erlischt, wenn du beginnst, dich vor ihr zu fürchten
Denk daran, dass solch ein Tag kommen mag
Der Weg, den du nimmst, ist die Flucht in den Tod