Текст и перевод песни The Countdown Kids - The Holly and the Ivy

The Holly and the Ivy

จากคน คนที่เคยมีใจกันอยู่
เปลี่ยนไปเป็นไม่มีเยื่อใยต่อกัน
อยากลืม ลืมทุกสิ่ง
ลบล้าง เรื่องวันวาน
หากเราไม่เห็นกัน
คงลืมกันได้

หนักใจ ตรงที่ความจำเป็นบางอย่าง
กดดันทำให้เราเจอกันต่อไป
ยิ่งเจอใจยิ่งเจ็บ
มันทรมานเกินไป
ห่างกันไปให้ไกล มันยังดีกว่า

คนที่รัก ร้างไกลนั้นเจ็บไม่นาน
คนไม่รัก ใกล้กันช้ำใจยิ่งกว่า
แต่ว่าหนทาง ทางของคน
ไม่มีให้เลือกเท่าไหร่
เจ็บสักเท่าไร ก็ต้องรับมา

อีกนาน นานเท่าไร มันจึงจะจบ
จบไปไปให้ไกลไกลกันสุดตา
อยากมีชีวิตใหม่ ไม่ต้องมีเธอมา
ต้องเจอกับสายตา เย็นชากันอยู่

เจ็บปวดเสมอ ที่ต้องเจอกัน
เอ่ยปากต่อกัน เหมือนคนใหม่
จำใจแสดง แกล้งทำกันไป
อย่างไม่ค่อยเต็มใจ
อย่างกับคนไม่เคยรักกัน

คนที่รัก ร้างไกลนั้นเจ็บไม่นาน
คนไม่รัก ใกล้กันช้ำใจยิ่งกว่า
แต่ว่าหนทาง ทางของคน
ไม่มีให้เลือกเท่าไหร่
เจ็บสักเท่าไร ก็ต้องรับมา

อีกนาน นานเท่าไร มันจึงจะจบ
จบไปไปให้ไกลไกลกันสุดตา
อยากมีชีวิตใหม่ ไม่ต้องมีเธอมา
ต้องเจอกับสายตา เย็นชากันอยู่
ต้องเจอ กับสายตา เย็นชากันอยู่

The Holly and the Ivy

Once a couple full of joy and care,
We find ourselves devoid of love's affair.
I long to forget what we had,
To erase the memories we shared, so sad.
If we could part ways and not meet,
Then surely our hearts could heal and be complete.

But alas, fate plays a cruel hand,
Forcing us together, as circumstances demand.
Each encounter fuels the pain,
Leaving our wounds open and raw, insane.
Distance would bring a tender grace,

They say that time heals a broken heart,
But when love is gone, it leaves a deeper scar.
Our paths are set, and we must tread,
Though the journey ahead seems filled with dread.
The pain we endure, we must embrace.

How long must we endure this pain,
Until our paths diverge, never to meet again?
I yearn for a new life, devoid of your sight,
Where our gazes no longer meet, day or night.

Each time we meet, the pain renews,
As we pretend to be strangers, with nothing to lose.
We feign indifference, though our hearts still yearn,
A desperate dance, where love we dare not discern.
As if we'd never known each other's embrace.

They say that time heals a broken heart,
But when love is gone, it leaves a deeper scar.
Our paths are set, and we must tread,
Though the journey ahead seems filled with dread.
The pain we endure, we must embrace.

How long must we endure this pain,
Until our paths diverge, never to meet again?
I yearn for a new life, devoid of your sight,
Where our gazes no longer meet, day or night.
Where our gazes no longer meet, day or night.