Текст и перевод песни TheQuietBoy - Βίαιη Πραγματικότητα

Βίαιη Πραγματικότητα

Πέρασαν δυο μήνες που θα έφευγα
Ήρθε ο χειμώνας κι όμως έμεινα
Χόρεψα στον λάκο μου κι ας πέθαινα
Πάλεψα κι ας ήξερα πως ξέφευγα
Μια ζωή στα λάθη και στα πταίσματα
Σε ένα δωμάτιο τίγκα συρματοπλέγματα
Πίστεψα πως όλα ήταν εύκολα
Τώρα με χλευάζουν και τα πνεύματα
Σε ένα μεγάλο κήπο το χορεύω ανέμελα
Οι δολοφόνοι με τα κόκκινα φορέματα
Να με κοιτάν και εγώ να μην καταλαβαίνω
Πως το μαχαίρι τους με κάρφωνε πισώπλατα
Η μουσική μου ίσως μια κραυγή βοήθειας
Ίσως να μην καταλαβαίνω την αλήθεια
Ίσως το αστέρι να μου γύρισε την πλάτη
Δεν μου ενέμπνευσε ποτέ μου εχεμύθεια
Δεν πίστεψα ποτέ σε ένα σπουδαίο μέλλον
Έκανα όνειρα μα πάντα τα κατέστρεφα
Ίσως δεν θέλω να με δω και ευτυχισμένο
Ίσως ελεύθερος
Μα δεν νοιώθω ελεύθερα
Φυλακισμένος με αλυσίδες στο λαιμό μου
Κάπου χαμένος στα μπουντρούμια του μυαλού μου
Όλα ένα μπέρδεμα στο τι θα βρω εμπρός μου
Μόνιμα η ίδια ιστορία κατά νου μου
Ήταν Δευτέρα που θα έβρισκα το στόχο μου
Θα ξεκινούσα να οδεύω στο καλύτερο
Όλο στροφές γεμίζανε πάντα τον δρόμο μου
Έχω να κάνω με άνθρωπο λιγάκι αμφίρροπο

Χορεύω τώρα
Και ίσως το πεις πως είναι ιδανική η ώρα
Έβγαλα σπίρτο και έκαψα όλα τα γραπτά μου
Ίσως να μην αντέχω το ποιος είμαι τώρα
Ίσως να μην γουστάρω πια καλά την πάρτη μου
Μοναδικό μου φίλο λέω το κρεβάτι μου
Μηδαμινά γραπτά πολλές καρικατούρες
Ένα μεγάλο μακροβούτι μες στα λάθη μου
Ένα λεπτό δως μου να θάψω το κουφάρι μου
Πάμε
Το ξέρω πως φοβάμαι
Έχω την μουσική μου πλάι μου για να βασίζομαι
Δεν πέτυχα πολλά ακόμα μα το ορκίζομαι
Σε δικά μου γράμματα στο τέλος θα βυθίζομαι
Είπα πάμε
Είναι ώρα μας να φύγουμε
Είναι το κάρμα μου άτσαλο και το τσαλάκωσα να φθείρομαι
Ζω σε μια πόλη μαγική που δεν μου ανοίγεται
Ένα μικρό παιδί που στον κόσμο του κλείνεται
Φαντάσματα τριγύρω απ'το φεγγάρι μου
Φαντάζομαι πως θέλουν το τομάρι μου
Μηδαμινές στιγμές που δεν φαντάστηκα
Φανταστικά ειναι τα φτερά στην πλάτη μου

Ζω σε μια βίαιη πραγματικότητα
Δεν με ένοιαξε τι λέει η ενότητα
Δανείστηκα τον ήλιο μόνο μια στιγμή
Σκοτεινά το γράφω και το γράφω σκόπιμα
Ζω σε μια βίαιη πραγματικότητα
Δεν με ένοιαξε τη λέει η ενότητα
Δανείστηκα τον ήλιο μόνο μια στιγμή
Σκοτεινά το γράφω και το γράφω σκόπιμα

Violent Reality

Two months passed, I was supposed to leave
Winter came, yet I stayed
I danced in my pit, even though I was dying
I fought even though I knew I was escaping
A life of mistakes and stumbles, girl
In a room full of barbed wire
I believed everything was easy
Now even the spirits mock me
In a large garden, I dance carefree
The murderers in red dresses
Stare at me, and I don't understand
How their knife stabbed me in the back
My music, maybe a cry for help
Maybe I don't understand the truth
Maybe the stars turned their back on me
It never inspired me with any discretion
I never believed in a great future
I had dreams, but I always ruined them
Maybe I don't want to see myself happy
Maybe free
But I don't feel free
Imprisoned with chains around my neck, my love
Somewhere lost in the dungeons of my mind
Everything's a mess, what will I find ahead of me?
The same story always on my mind
It was Monday I was supposed to find my goal
I would start heading for the best
Turns always filled my road, darling
I'm dealing with a somewhat ambivalent man

I'm dancing now
And you might say it's the perfect time
I took a match and burned all my writings
Maybe I can't stand who I am now, my dear
Maybe I don't like my situation anymore
My only friend is my bed
Worthless writings, many caricatures
A big long dive into my mistakes
Give me a minute to bury my corpse
Let's go
I know I'm afraid
I have my music by my side to rely on
I haven't achieved much yet, but I swear it, sweetheart
I will drown in my own words in the end
I said let's go
It's time for us to leave
My karma is clumsy and crumpled, I'm wearing down
I live in a magical city that won't open up to me
A little boy who shuts himself in his world
Ghosts around my moon
I imagine they want my skin
Insignificant moments I never imagined
The wings on my back are imaginary

I live in a violent reality
I didn't care what unity says
I borrowed the sun for just a moment
I write it dark, and I write it on purpose
I live in a violent reality
I didn't care what unity says
I borrowed the sun for just a moment
I write it dark, and I write it on purpose