Текст и перевод песни TheQuietBoy - Δέκα

Δέκα

Το έχω γραμμένο στο τεφτέρι
Θυμάμαι ήτανε Δευτέρα
Μέχρι την Κυριακή ποιος ζει και ποιος πεθαίνει
Φοράω μπουφάν δεν έχει αέρα
Είναι απρόβλεπτη η μέρα
Μετρώ τα βήματα που κάνω σταδιακά
Και αναρωτιέμαι ποιο θα είναι το τελευταίο μου
Κοιτάω ψηλά βλέπω το μέλλον μου
Μαύρες μέρες άσπρες μέρες
Κέντρο μόνο δεν χτυπάει το βέλος μου
Αυτό είναι το τέλος μου
Αυτό είναι το τελικό το στάδιο της μοίρας μου
Και είμαι ευγνώμων για αυτούς που ήταν δίπλα μου
Μίλα μου άκουσε με
Είναι τα λόγια μου βαριά μα λίγο άκουσε με
Βλέπω την κάθε μέρα μαύρη και δεν ξέρω που μπορεί να καταλήξουμε
Ξέρω όσοι αγαπάω κάποτε θα με αφήσουνε
Μάταιο να τρέχουμε
Δεν παίζει να ξεφύγουμε
Ξέρω ότι μόνοι μας θα μείνουμε
Πάντα στα ίδια καταλήγουμε
Πάντα στα ίδια καταλήγουμε

Μην μου κάνετε αλλά κοπλιμέντα
Χάνω σαν πόκερ στη ζωή δεν έχω ρέντα
Είδα μια άλλη μου πτυχή και χαμογέλασα
Και εγώ την έβαλα στη συλλογή των δέκα
Δέκα της βάζω κι ας είναι σκάρτη
Κι ας έχω μια ζωή μισή άλλη δεν διάλεγα
Τι κι αν μισώ τον εαυτό μου δεν θα άλλαζα
Κι αν οι επιλογές μου ήταν λάθος δεν θα το λεγα
Γιατί αυτός είμαι εγώ πια το κατάλαβα
Τίποτα δεν ζήτησα ποτέ μου για αντάλλαγμα
Μένουμε ίδιοι για εμάς όχι για άλλονα
Άσε τα Εγώ και τα Εσύ και τα παράλογα

Με βαρένουν οι σκέψεις μου κάθε μέρα
Ή θα πεθάνω από μαχαίρι ή από σφαίρα
Μια νύχτα γράψιμο ήταν το εικοσιένα
Φοβόμουν πάντα δεν θα μείνω σε κανέναν
Τα λόγια μου πιο βαριά και από εμένα
Το αναγνωρίζω δεν είμαι για τον καθένα
Ακούω τα κομμάτια μου ένα ένα
Και αναρωτιέμαι αν θα τα νοιώσει έστω και ένας
Γύρω τριγύρω ψάχνω συνέχεια συμβουλές
Πως να ζήσω τη ρημάδα την ζωή μου
Έχω αφήσει στην καρδιά μου τα ηνία
Ξέρω πως κατι λάθος παίζεται μαζί μου
Γελάω μαζί μου
Ξερνάω μαζί μου
Στα είκοσι έμαθα να βγάζω τη φωνή μου
Πάθη χτισμένα μέσα στα χρόνια
Κάτσε και μέτρα ποιο είναι το βάρος της ψυχής μου
Πάθη χτισμένα μέσα στα χρόνια
Κάτσε και μέτρα ποιο είναι το βάρος της ψυχής μου

Μην μου κάνετε αλλά κοπλιμέντα
Χάνω σαν πόκερ στη ζωή δεν έχω ρέντα
Είδα μια άλλη μου πτυχή και χαμογέλασα
Και εγώ την έβαλα στη συλλογή των δέκα
Δέκα της βάζω κι ας είναι σκάρτη
Κι ας έχω μια ζωή μισή άλλη δεν διάλεγα
Τι κι αν μισώ τον εαυτό μου δεν θα άλλαζα
Κι αν οι επιλογές μου ήταν λάθος δεν θα το λεγα
Γιατί αυτός είμαι εγώ πια το κατάλαβα
Τίποτα δεν ζήτησα ποτέ μου για αντάλλαγμα
Μένουμε ίδιοι για εμάς όχι για άλλονα
Άσε τα Εγώ και τα Εσύ και τα παράλογα
Μην μου κάνετε αλλά κοπλιμέντα
Χάνω σαν πόκερ στη ζωή δεν έχω ρέντα
Είδα μια άλλη μου πτυχή και χαμογέλασα
Και εγώ την έβαλα στη συλλογή των δέκα
Δέκα της βάζω κι ας είναι σκάρτη
Κι ας έχω μια ζωή μισή άλλη δεν διάλεγα
Τι κι αν μισώ τον εαυτό μου δεν θα άλλαζα
Κι αν οι επιλογές μου ήταν λάθος δεν θα το λεγα
Γιατί αυτός είμαι εγώ πια το κατάλαβα
Τίποτα δεν ζήτησα ποτέ μου για αντάλλαγμα
Μένουμε ίδιοι για εμάς όχι για άλλονα
Άσε τα Εγώ και τα Εσύ και τα παράλογα

Ten

I have it written in my notebook, girl
I remember it was a Monday
Who lives and who dies until Sunday
I'm wearing a jacket, there's no wind
The day is unpredictable
I count the steps I take gradually
And I wonder which will be my last
I look up, I see my future
Black days, white days
My arrow doesn't hit the center, not even close
This is my end
This is the final stage of my fate
And I am grateful for those who were by my side
Talk to me, listen to me
My words are heavy, but listen to me for a bit
I see every day as black and I don't know where we might end up
I know those I love will leave me someday
It's futile to run
We can't escape
I know we'll be left alone
We always end up in the same place
We always end up in the same place

Don't give me any more compliments, girl
I'm losing like poker, I have no luck in life
I saw another side of myself and smiled
And I put it in my collection of tens
I give it a ten, even if it's flawed
Even if I have half a life, I wouldn't choose another
Even if I hate myself, I wouldn't change
And if my choices were wrong, I wouldn't say it
Because this is who I am, I finally understand it
I never asked for anything in return
We stay the same for ourselves, not for others
Leave the I's and You's and the absurdities

My thoughts hit me every day
I'll either die by knife or by bullet
One night of writing, it was twenty-one
I was always afraid I wouldn't stay with anyone
My words are heavier than me
I recognize it, I'm not for everyone
I listen to my tracks one by one
And I wonder if even one person will feel them
I'm always looking around for advice
How to live this damn life of mine
I've left the reins to my heart
I know something's wrong with me
I laugh with myself
I vomit with myself
At twenty I learned to find my voice
Passions built over the years
Sit down and measure the weight of my soul
Passions built over the years
Sit down and measure the weight of my soul

Don't give me any more compliments, girl
I'm losing like poker, I have no luck in life
I saw another side of myself and smiled
And I put it in my collection of tens
I give it a ten, even if it's flawed
Even if I have half a life, I wouldn't choose another
Even if I hate myself, I wouldn't change
And if my choices were wrong, I wouldn't say it
Because this is who I am, I finally understand it
I never asked for anything in return
We stay the same for ourselves, not for others
Leave the I's and You's and the absurdities
Don't give me any more compliments, girl
I'm losing like poker, I have no luck in life
I saw another side of myself and smiled
And I put it in my collection of tens
I give it a ten, even if it's flawed
Even if I have half a life, I wouldn't choose another
Even if I hate myself, I wouldn't change
And if my choices were wrong, I wouldn't say it
Because this is who I am, I finally understand it
I never asked for anything in return
We stay the same for ourselves, not for others
Leave the I's and You's and the absurdities