Текст и перевод песни Thitis - Oi Geitones

Oi Geitones

Άλλοι στον Κορυδαλλό βγάζουνε υποδικίες
Εμείς φυλακισμένοι μες στις πολυκατοικίες
Τα όνειρα μας νεκρά από μικρές ηλικίες
Σκληραγωγημένα παιδιά από φτωχές συνοικίες
Φιλονικίες, φασαρίες, χειροδικίες
Άλλο ένα δράμα πίσω απ' τις μεσοτοιχίες
Εδώ η ζωή μας είναι γεμάτη αποτυχίες
Σε αυτές τις γειτονιές είναι οι φωνές μας οικίες
Λοιπόν, δεν βγάλαμε σχολεία, δεν πήραμε πτυχία
Άγρια θηρία στο κυνήγι για την ευτυχία
Όλο το χρόνο μέσα στην καρδιά κακοκαιρία
Άλλοι θα σκότωναν για μία μόνο ευκαιρία
Βρώμικος λόγος φτιάχνει βρώμικη λογοτεχνία
5 εκατομμύρια σενάρια σαν ταινία
Η δική σου τι 'ναι δράμα, θρίλερ ή κωμωδία;
Η δική μου μιούζικαλ του δρόμου, μαύρη ραψωδία
Οι γείτονες θέλουνε να φύγω από την πολυκατοικία
Εγώ θέλω να ακουστώ σε όλης της πόλης τα ηχεία
Αυτοί λένε ότι θέλουνε απόλυτη ησυχία
Δεν θέλει να αποσπάται από την tv η θεία
Τα σώματα στριμωγμένα σε κάποια συγκοινωνία
Μα η καρδιές μας μακριά καμία επικοινωνία
Άλλοι κάνουν το σταυρό τους έξω απ'την εκκλησία
Δε ξεπλένεται η ψυχή σου με τη θεία κοινωνία
Οι γλετζέδες στα μπουζούκια του '80
Τώρα γέροι και ρουφιάνοι στα μπαλκόνια
Και η νεολαία κι αυτή γερασμένη πρόωρα
Μες την Αθήνα τα νέα σόδομα και γόμορα
Συχνά στον δρόμο ψάχνοντας για αγάπη να γυρνάς
Μα η αγάπη πέθανε κάτω απο το άγαλμα της Αθηνάς
Δεν ήσουνα πιστός μα σε είδα να προσκυνάς
Να ζητάς λεφτά για πρέζα λέγοντας πως πεινάς
Παίζεις monopoly σε αυτά τα στενά
Πρώτα περνάς από το σίτσα και ομόνοια
Και ύστερα καταλήγεις στο πεδίο του άρεως
Πήγαινε φυλακή αφού περάσεις απο Λουκάρεως
Οι γείτονες θέλουνε να φύγω απ' την πολυκατοικία
Εγώ θέλω να ακουστώ σε όλης της πόλης τα ηχεία
Αυτοί λένε ότι θέλουνε απόλυτη ησυχία
Δεν θέλει να αποσπάται από την tv η θεία
Εδώ χύνουμε ιδρώτα καλοκαίρι και χειμώνα
Στάζει δάκρυα από την λύπη ή από τα δακρυγόνα
Ζούμε μέρες παρακμής σε αυτήν την βαβυλώνα
Και εσύ βλήμα ακόμα κάνεις μουσική για την εικόνα
Είμαστε οι τελευταίοι των Μοϊκανών
Και όσο το αληθινό καλεί δηλώνουμε το παρόν
Δεν πουλάμε την εμπιστοσύνη των οπαδών
Και αφού η δουλειά πρέπει να γίνει
Δεν θα σταθώ οκλαδόν
Θα μπω μέσα σαν το αγρύμι
Και θα απαιτήσω ότι μου έχεις κλέψει πίσω
Έτσι δεν θα το αφήσω
Και άμα είσαι μαζί μου βοήθα να βοηθήσω
Γιατί μόνος σε αυτόν τον δρόμο δεν μπορώ να περπατήσω
Οι γείτονες θέλουνε να φύγω από την πολυκατοικία
Εγώ θέλω να ακουστώ σε όλης της πόλης τα ηχεία
Αυτοί λένε ότι θέλουνε απόλυτη ησυχία
Δεν θέλει να αποσπάται από την tv η θεία

Hey Neighbours

Some folks in Korydallos are serving time,
We're imprisoned within these towering blocks,
Our dreams died young, before they had time to climb,
Toughened kids from neighborhoods that life mocks.
Arguments, brawls, and fists that fly,
Another drama behind the walls we share,
Here, life's a tapestry woven with failures that lie,
In these streets, our voices echo with despair.
We didn't graduate, no diplomas we hold,
Just wild beasts hunting for happiness untold,
A year-round storm raging in our hearts so cold,
Some would kill for just one chance, stories to be told.
Dirty words build a literature of grime,
Five million scenarios, like a film's design,
Is yours a drama, thriller, or a comedy mime?
Mine's a street musical, a dark and twisted rhyme.
The neighbors want me out of this concrete maze,
I want my voice to blast through the city's haze,
They crave absolute silence, so the story plays,
Auntie doesn't want distractions from her TV daze.
Bodies crammed together on the public ride,
But our hearts are distant, with nowhere to hide,
Some make the sign of the cross outside the church's tide,
But your soul isn't cleansed by the holy communion's stride.
Party animals in the bouzouki clubs of the 80s' prime,
Now old and nosy, watching from balconies that climb,
And the youth, aged prematurely by the sands of time,
Athens, a modern Sodom and Gomorrah in its grime.
Often wandering the streets, searching for love's embrace,
But love died beneath Athena's statue, leaving no trace,
You weren't faithful, yet I saw you pray with grace,
Begging for drug money, claiming hunger's case.
Playing Monopoly on these narrow streets we tread,
First passing through Syntagma and Omonia, where dreams are led,
Then ending up at Pedion tou Areos, where hope is dead,
Go to jail after passing Loukareos, where tears are shed.
The neighbors want me out of this concrete maze,
I want my voice to blast through the city's haze,
They crave absolute silence, so the story plays,
Auntie doesn't want distractions from her TV daze.
Here we sweat, summer and winter, through the strife,
Tears fall from sorrow or from the tear gas's knife,
We live in decadent days, in this Babylonian life,
And you, fool, still make music for the image and hype.
We are the last of the Mohicans, standing tall,
As long as truth calls, we answer to its thrall,
We don't sell out our fans, no matter how they fall,
And since the job must be done, we stand against the wall.
I won't kneel in defeat, but rise with might,
Like a wild beast, I'll enter the coming fight,
And demand back what you stole, under the pale moonlight,
I won't let it go, with all my spirit and might.
If you're with me, help me help those in need,
For alone on this path, my soul will bleed,
The neighbors want me out of this concrete maze,
I want my voice to blast through the city's haze,
They crave absolute silence, so the story plays,
Auntie doesn't want distractions from her TV daze.