Текст и перевод песни Thitis - Teleftaio Kommati

Teleftaio Kommati

Μέσα στην πόλη τριγυρνώ σαν άδικη κατάρα
να σκέφτομαι πως θα πάει η επόμενη μπάρα
βρώμικοι μπάτσοι γύρω σαν ταινία του Ferrara
μα περπατάω με βλέμμα λες και δε δίνω δεκάρα
όλη η ζωή μου μέσα σε δεκαέξι γραμμές
η κορυφή από τον πάτο δύο πιθαμές
για όλες τις ελπίδες που χουν μείνει ορφανές
ο πόνος μέσα στο κομμάτι βαρύς αμανές
κι εγώ χαμένος πάλι μες τα ηχοκύματα
κι εσύ να ψάχνεις τη φιλία σε αιτήματα
χαμογέλα για την κάμερα και πόζαρε
βγάλε μια σέλφι τη μιζέρια σου και πόσταρε
παίζουν χιλιάδες λόγοι που γεμίζω το ντοσιέ μου
μια θέση για εσένα στο σκουπιδοτενεκέ μου
πέφτουνε θύματα ενός ακύρηχτου πολέμου
κι ίσως αυτό να είναι το τελευταίο κουπλέ μου
Πάντα έβαζα το χέρι μου και έβγαζα το μάτι μου
στο τετράδιο έβγαζα το άχτι μου
μα ας γίνει το μελάνι μου το φαρμάκι μου
κι ας είναι αυτό το τελευταίο κομμάτι μου
όσοι είναι δίπλα μου μετρημένοι στα δάχτυλα
μέχρι το τέλος θα βαδίζουμε παράλληλα
και όταν φύγω δε θέλω δάκρυα και τριαντάφυλλα
απλά σκάστε στη μνήμη μου δύο τετράφυλλα
έχω ένα πόνο που μου παν πως είναι χάρισμα
πήρα το κλάμα της πόλης και το σαμπλάρισα
η ζωή μου και το beat κι αυτό είναι τ'άθροισμα
και πάρε αυτό το δίσκο σαν τελικό ξεκαθάρισμα
κάθε κομμάτι μου του εαυτού μου σάτιρα
για όσα πιστεύω ας πεθάνω σαν τον μάρτυρα
έτσι κι αλλιώς προτιμώ τον θάνατο πριν γίνω
μίζερος γέρος κολλημένος στα τηλεπαράθυρα
παίζουν χιλιάδες λόγοι που η αγάπη χάθηκε
μια θέση μόνο στην καρδιά μου για όποιον μου στάθηκε
σε όποιον πήρε λίγο βάρος απ'την πλάτη μου
αφιερώνω το τελευταίο κομμάτι μου
Πάντα έβαζα το χέρι μου και έβγαζα το μάτι μου
στο τετράδιο έβγαζα το άχτι μου
μα ας γίνει το μελάνι μου το φαρμάκι μου
κι ας είναι αυτό το τελευταίο κομμάτι μου

Final Piece

I wander through the city like an unjust curse,
Thinking about how the next bar will go.
Dirty cops around like a Ferrara film,
But I walk with a look that says I don't care.
My whole life in sixteen lines,
The top just two feet from the bottom.
For all the hopes left orphaned,
The pain in the song is heavy, a lament.
And I'm lost again in the sound waves,
And you're searching for friendship in requests.
Smile for the camera and pose,
Take a selfie of your misery and post it.
There are thousands of reasons why I fill my dossier,
A place for you in my trash can.
Victims of a war that no one declared,
And maybe this will be my last verse.
I always put my hand in and took out my eye,
In my notebook, I vented my anger,
But let my ink be my poison,
And let this be my last song.
Those who are by my side can be counted on my fingers,
Until the end we will walk parallel,
And when I'm gone, I don't want tears and roses,
Just drop two four-leaf clovers in my memory.
I have a pain that they tell me is a gift,
I took the city's cry and sampled it,
My life and the beat, that's the sum of it,
And take this album as a final reckoning.
Every piece of me is a satire,
For all that I believe, let me die like a martyr,
Anyway, I'd rather die than become
A miserable old man stuck to the TV.
There are thousands of reasons why love has been lost,
Only a place in my heart for those who stood by me,
For those who took some of the weight off my shoulders,
To them I dedicate my last song.
I always put my hand in and took out my eye,
In my notebook, I vented my anger,
But let my ink be my poison,
And let this be my last song.