Текст и перевод песни Tourist LeMC feat. Alice on the roof - Oprechte Leugens

Oprechte Leugens

′T was een oprechte leugen, en ik deed of ik ze geloofde
Da ik vertrok in goei humeur, was het te danken aan haar toveren
Ik gaf haar ene van vijftig en een kus op de hand
Haar stiel is zwaar genoeg, dat mag wel op de leeftijd
Ik loop de straat in, relaxed, onbezwaard
En voel me vijf glorieuze minuten iets minder eenzaam
Ik geniet, want ik weet dat kilte mij opwacht verderop
Ze staan klaar met de mantel van zwarte zorgen
Ik doe de knopen dicht en vraag mij af
Want kwam er nu weer eerst: de problemen of de drank?
Maar, mijn verstand leert al te veel over haar
Zij wist beter en vertrok net op tijd
En goed voor haar, maar fataal voor mij
Voor dat ik wist dat ik iets verloren had, was ik alles kwijt
M'n jongste, zo′n schoon kind, niet gezien sinds veel te lang
Ik geloof niet dat ik nog een plek heb in haar schilderij

Ik vraag mij af: heeft het nog zin?
Waarom doet een mens nog voort?
En besta je eigenlijk wel nog als
Niemand meer in jou gelooft?

Blijft nog efkes bij mij
Want ik zie u toch zo geire
Vergeet u zorgen en u verdriet
Hier bij mij bestaan ze niet
Hier bij mij bestaan ze niet

Blijft nog efkes bij mij
Want ik zie u toch zo geire
Vergeet u zorgen en u verdriet
Hier bij mij bestaan ze niet
Hier bij mij bestaan ze niet

'T was een oprechte leugen en ik deed alsof ik ze geloofde
Waarom doorprikken als de illusie zo goed doet
Ik kijk nog eens om en groet die kostbare tederheid
Dankbaar zijn is makkelijker in moeilijker tijd

Doe nog een laatste tour door mijn stad
Ik zie ne clochard, een gevecht, ik zie'n vreugde, eenzaamheid
En denk ik terug aan hoe het vroeger was
Hoe kan het da alles verandert en toch hetzelfde blijft

Outcast, zo geboren, zo zal ik eindigen
Ik staan aan de zelfkant
Ik staan tussen de mijne, da vind ik niet erg
Trok het nooit in twijfel
De stad is van mij, zo als ik van de stad ben

Passeer een kroeg of twee, nog verder langs de kaaien
Misschien lijk ik toch meer dan ik wil op m′n vader
En ben ik dan zelf geworden wat ik ooit zo haatte?
Het leven heeft soms rare humor, maar het lachen vergaat me

Ik koop een ticket aller sans retour
Het schip klaar om uit te varen
Ik kijk om en zie ze voor m′n geesten
Met diezelfde woorden
Een ander uitzwaaien

Blijft nog efkes bij mij
Want ik zie u toch zo geire
Vergeet u zorgen en u verdriet
Hier bij mij bestaan ze niet
Hier bij mij bestaan ze niet

Blijft nog efkes bij mij
Want ik zie u toch zo geire
Vergeet u zorgen en u verdriet
Hier bij mij bestaan ze niet
Hier bij mij bestaan ze niet

Искренняя ложь

Это была искренняя ложь, и я сделал вид, что поверил ей,
То, что я ушел в хорошем настроении, было благодаря ее чарам.
Я дал ей одну из пятидесяти и поцеловал руку.
Ее ремесло достаточно тяжелое, особенно в ее возрасте.
Я иду по улице, расслабленный, беззаботный
И чувствую себя пять славных минут чуть менее одиноким.
Я наслаждаюсь, потому что знаю, что холод ждет меня впереди.
Они ждут с мантией черных забот.
Я застегиваю пуговицы и спрашиваю себя,
Что появилось раньше: проблемы или выпивка?
Но мой разум уже слишком много знает о ней.
Она знала лучше и ушла как раз вовремя.
Хорошо для нее, но фатально для меня.
Прежде чем я понял, что что-то потерял, я потерял все.
Моя младшая, такая прекрасная девочка, не видел ее слишком долго.
Не думаю, что у меня еще есть место на ее картине.

Я спрашиваю себя: есть ли еще смысл?
Зачем человек продолжает жить?
И существуешь ли ты на самом деле, если
Никто больше в тебя не верит?

Останься еще немного со мной,
Ведь ты мне так нравишься.
Забудь свои заботы и печали,
Здесь, со мной, их нет.
Здесь, со мной, их нет.

Останься еще немного со мной,
Ведь ты мне так нравишься.
Забудь свои заботы и печали,
Здесь, со мной, их нет.
Здесь, со мной, их нет.

Это была искренняя ложь, и я сделал вид, что поверил ей.
Зачем разрушать иллюзию, если она так хороша?
Я еще раз оглядываюсь и приветствую эту драгоценную нежность.
Быть благодарным легче в трудные времена.

Совершу последний тур по своему городу.
Я вижу бездомного, драку, вижу радость, одиночество.
И вспоминаю, как было раньше.
Как может все меняться и все же оставаться прежним?

Изгой, так родился, так и закончу.
Я на обочине.
Я среди своих, меня это устраивает.
Никогда не сомневался в этом.
Город мой, как и я принадлежу городу.

Прохожу мимо пары баров, еще дальше по набережной.
Возможно, я больше похож на своего отца, чем хочу признать.
И стал ли я тем, кого когда-то так ненавидел?
У жизни иногда странное чувство юмора, но мне не до смеха.

Я покупаю билет в один конец.
Корабль готов к отплытию.
Я оглядываюсь и вижу их в своем воображении,
С теми же словами
Провожающих кого-то другого.

Останься еще немного со мной,
Ведь ты мне так нравишься.
Забудь свои заботы и печали,
Здесь, со мной, их нет.
Здесь, со мной, их нет.

Останься еще немного со мной,
Ведь ты мне так нравишься.
Забудь свои заботы и печали,
Здесь, со мной, их нет.
Здесь, со мной, их нет.