Текст и перевод песни Turmion Kätilöt - Vihko

Kun hiljaisuudessa muistelen mennyttä elämäämme
Sen polkua jonka virrellä kasvoivat ruusut tummat
Niistä rinnoillesi sidon surun seppeleen
Sen mukaasi laitan kera tuhansien kyynelten
Tunsin kuinka sydän löi kovempaa
Oletko siellä varjoissa jossain
Muistojen tuulet kuiskailee
Pimeydessä lauseiksi muuttuu
Kuvittelen sinut jäiseen ikkunaan
En uskalla hengittää, kasvojasi koskettaa
Rinta joka ei nouse enää
Keuhkot jotka eivät hengitä
Huulet jotka eivät suutele enää
Silmät eivät koskaan enää kiihkosta pala
Käsissä ruumis liikkumaton
Yön tyyneydelle hävisi taistelun
Sydän löi kovempaa
Tai ainakin luulin niin
Halusin sen lyövän lisää
Oletko siellä varjoissa jossain
Muistojen tuulet kuiskailee
Pimeydessä lauseiksi muuttuu
Kuvittelen sinut jäiseen ikkunaan
En uskalla hengittää, kasvojasi koskettaa
Sanoit älä itke
Olen kuollut vain hetken
Pian kuitenkin näemme
Ja käteni kaulaasi kiedon
Yksinäiset minuutit, vuosiksi kääntyvät
Sinun kätesi jälki sydämessäni säilyy
Oletko siellä varjoissa jossain
Muistojen tuulet kuiskailee
Pimeydessä lauseiksi muuttuu
Kuvittelen sinut jäiseen ikkunaan
En uskalla hengittää, kasvojasi koskettaa
Oletko siellä varjoissa jossain
Muistojen tuulet kuiskailee
Pimeydessä lauseiksi muuttuu
Kuvittelen sinut jäiseen ikkunaan
En uskalla hengittää, kasvojasi koskettaa
Vihkoon kirjoitan viestin
En tahdo irtikään päästää
Enkä unohtaa koskaan
En tahdo unohtaa koskaan

Когда в тишине я оглядываюсь на наши прошлые жизни.
Его путь, по чьему потоку росли темные розы.
Я свяжу венок печали на твоей груди.
С этим я пролью тысячу слез.
Я чувствовал, как бьется мое сердце сильнее.
Ты где-то в тени?
Ветер воспоминаний шепчет.
Во тьме приговоры становятся приговорами.
Я представляю тебя в ледяном окне.
Я не смею дышать, твое лицо касается.
Грудь, которая больше не поднимается.
Легкие, которые не дышат.
Губы, которые больше не целуются.
Глаза больше никогда не горят.
В руках тела неподвижно.
Битва проиграна в тишине ночи,
его сердце бьется громче.
Или, по крайней мере, я так думал.
Я хотел, чтобы он ударил больше.
Ты где-то в тени?
Ветер воспоминаний шепчет.
Во тьме приговоры становятся приговорами.
Я представляю тебя в ледяном окне.
Я не смею дышать, твое лицо касается.
Ты сказала: "Не плачь!"
Я умер лишь ненадолго.
Скоро, однако, мы увидим
И моя рука обмотана вокруг твоей шеи.
Одинокие минуты превращаются в годы.
След твоей руки на моем сердце останется.
Ты где-то в тени?
Ветер воспоминаний шепчет.
Во тьме приговоры становятся приговорами.
Я представляю тебя в ледяном окне.
Я не смею дышать, твое лицо касается.
Ты где-то в тени?
Ветер воспоминаний шепчет.
Во тьме приговоры становятся приговорами.
Я представляю тебя в ледяном окне.
Я не смею дышать, твое лицо касается.
В блокноте я пишу сообщение,
Я не хочу отпускать тебя.
И я никогда не забуду.
Я никогда не хочу забывать.