Текст и перевод песни Twelve - The Last Step

The Last Step

یخ میزنه قلبم رد میشم از اول
آخر نفهمن میفهمم نفهمن بفهمن تموم شده صبرم
پله آخر قدم بردارم برسم به مقصد بی
مبدأ حرکت بی هدف پرت شد ار فقر به ثروت
بی لذت بی ترس وحشت
ضربان قلبم تندتر طولانی تر میشه فکرم عمیق تر
فجیع رپ میکنم بی فرجام تو مبدأ بی پایان بی مقصد
کتا باز بی پرواز بی حرکت با آواز
بی نوت دردام مینویسم بی کاغذ
بیمارن بیمارم اقلیت مایه دار
بقیه شون بیکارن
میکارن شادونه که بعدش باهاش بخندن
بی غصه میچرخن میپرم کلمات باهام
چی کردن میزنه بالا سمم
حرفایی که بیرون میزد از تو دستم از تو کله ام از
سیگارم دست بر نمیدارم پرتش کردم قبل آخر ،بر میدارم
آ توئلو
چشما باز بیدارم تا خود صبح میچاقم
کل راها بسته اس چند چندم چیکاره ام
بختم گند نسلم پست همش باخت میجنگم
فکرم سمت فردام پاهام خسته ان میبازم
جامعه طردم کرد دست خالی راه میسازم
بی پر بال کی هست بام بی پروا بی پرواز
میپرم به سمت ماه ترس از مرگ هست چرند
کل راه پر از چاه
میگندم میرقصم حزب باد فریاد میزنم
تو ابرا یه کم جا میخرم از خدا اون بالا
بالام شکستن رو آسفالت سرپام
بی همراه با خدام
دم صبح یه نخ باز تو افکار غرقم غرق
هستم صاف ساده دستام سردن سرد
سینه پر از درد مغزم رد تکرار ،پیرتر پوچم کرد تا کی باید رفت
تا کی؟!

La dernière étape

Mon cœur se glace, je recommence
Ils ne comprennent pas, je comprends, ils ne comprennent pas, ils comprennent que ma patience est épuisée
La dernière marche, je la franchis, j'atteins ma destination sans
Origine du mouvement, sans but, projeté de la pauvreté à la richesse
Sans plaisir, sans peur, sans terreur
Mon cœur bat plus vite, plus longtemps, ma pensée devient plus profonde
Je rappe de façon horrible, sans fin, à l'origine sans fin, sans destination
Je suis enfermé, sans voler, sans bouger, avec une chanson
Sans notes, j'écris mes douleurs sans papier
Ils sont malades, je suis malade, une minorité riche
Les autres sont au chômage
Ils travaillent dur, une joie, pour rire ensuite avec
Sans soucis, ils tournent, je saute avec les mots
Qu'est-ce qu'ils ont fait ? Mon poison monte
Les mots qui sortaient de ma main, de ma tête, de
Ma cigarette, je ne la lâche pas, je la jette avant la fin, je la reprends
À toi
Les yeux ouverts, je suis éveillé jusqu'au matin, je m'enivre
Toutes les routes sont fermées, quel est mon rang, à quoi je sers
Mon destin est pourri, ma lignée est basse, je suis toujours en train de perdre, je me bats
Mon esprit se tourne vers demain, mes jambes sont fatiguées, je perds
La société m'a rejeté, je fais mon chemin les mains vides
Sans ailes, qui est sur le toit, sans peur, sans voler
Je saute vers la lune, la peur de la mort est un non-sens
Tout le chemin est plein de trous
Je me faufille, je danse, au gré du vent, je crie
Dans les nuages, je prends un peu de place auprès de Dieu, là-haut
Mes ailes se sont brisées sur l'asphalte, je me tiens debout
Sans compagnon, avec mon Dieu
Au petit matin, une cigarette de plus, perdu dans mes pensées, perdu
Je suis honnête, simple, mes mains sont froides, froides
Ma poitrine est pleine de douleur, mon cerveau répète, le vieillissement m'a rendu vide, jusqu'à quand faut-il aller
Jusqu'à quand ?!