Текст и перевод песни Tzamal feat. Nick Pros - Ena Potiri Adiaforias

Ena Potiri Adiaforias

Καμιά φορά θέλω να βάλω φωτιά σε ό,τι γράφω
Ποιος νοιάστηκε για μένα και τι έχω να πω
Ένα ποτήρι αδιαφορίας, εβίβα κι άσπρο πάτο
Και όταν κλείσεις άσε με εδώ να κοιμηθώ

Καμιά φορά θέλω να βάλω φωτιά σε ό,τι γράφω
Ποιος νοιάστηκε για μένα και τι έχω να πω
Ένα ποτήρι αδιαφορίας, εβίβα κι άσπρο πάτο
Και όταν κλείσεις άσε με εδώ να κοιμηθώ

Είμαστε οι λίγοι, οι ονειροπαρμένοι στο κυνήγι
Παπούτσια στα καλώδια, πίστη που επείγει
Καντήλια, ευχέλαια, σπασμένοι καθρέφτες
Τις Κυριακές στα πέταλα, όλη τη βδομάδα ψεύτες
Κοιτάμε μουδιασμένοι από την αβεβαιότητα
Μισούμε δικαιολογημένοι απ′ την ανισότητα
Ζω και γω τον μύθο μου, σα μικροαστός
Τι κρύβω όμως μέσα μου δεν ξέρει ούτε ο Θεός
Μην τη ψάχνεις, δε σπάω, να λυγίσω μπορεί
Μα ποιος είναι αμαρτωλός ξέρει και να συγχωρεί
Και μπορεί να μας δέσουν βράδυ στην εξώπορτά μας
Γιατί ίσως ό,τι λέμε μεγαλώνει την γενιά μας
Δεν ζήτησα ποτέ αναγνώριση καμία
Απλώς ήθελα να πω του πάρκου την ιστορία
Την ομορφιά στην αγωνία
Την γοητεία στην παρανομία
Και τα λάθη στην πορεία
Ο ψηλός απ' το Ραμπάτ που διαβάζει το κοράνι
Δεν κοιτάει ποιοί είναι άπιστοι και ποιοί μουσουλμάνοι
Θα τον βρείς κάθε απόγευμα στο ίδιο παγκάκι
Και θα σου σπρώξει pitbull αν για φούντα έχεις άκρη
Γράφω με τη σοβαρότητα μικρού απ′ το ισόγειο
Γεννήθηκα και λέω να πεθάνω στη Μεσόγειο
Ελλάδα, ρε κλάμα, ναρκώτικα και δράμα
Ευχολόγια που σβήνουνε 7 μέρες τη βδομάδα
Γυμναζόμαστε για να καταστραφούμε από τροφές
Φάρμακα, αντιβιοτικά και συνταγές
Εδώ δεν έχει ασυλίες και του παππού ιστορίες
Εδώ έχει λευκά κελιά και λίγο φιλίες
Στην οδό αβύσσου, στον αριθμό 0
Έκτακτο ελληνικό ανακοινωθέν
Σ' ένα ξερονήσι λέει γεννήθηκαν οι βάρβαροι
Σωπαίνανε οι λύκοι γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι

Καμιά φορά θέλω να βάλω φωτιά σε ό,τι γράφω
Ποιος νοιάστηκε για μένα και τι έχω να πω
Ένα ποτήρι αδιαφορίας, εβίβα κι άσπρο πάτο
Και όταν κλείσεις άσε με εδώ να κοιμηθώ

Καμιά φορά θέλω να βάλω φωτιά σε ό,τι γράφω
Ποιος νοιάστηκε για μένα και τι έχω να πω
Ένα ποτήρι αδιαφορίας, εβίβα κι άσπρο πάτο
Και όταν κλείσεις άσε με εδώ να κοιμηθώ

Το 'να χέρι στο τραπέζι, τ′ άλλο στη σκανδάλι παίζει
Η φωνή του σατανά μιλάει στο μυαλό με γρέζι
Και είναι τόσα πολλά που δεν τους είπα ποτέ
Γι′ αυτό δεν γράφω σε τετράδιο, αλλά σε καρνέ
Εδώ τα λέμε απλά γιατί είναι ρόδα και γυρίζει
Ρώσικη ρουλέτα τη ζωή μου καθορίζει
Βγάζω μεγάλη τρέλα, αποτυπώνω συναισθήματα
Από μικροί στους δρόμους, κάθε πρώτης στα τμήματα
Δύο όψεις, ένα νόμισμα, αγαπώ κακά κορίτσια
Πίνω λίγο μπέρμπον και αρχίζω να βγάζω βίτσια
Παπούτσια που περπάτησαν σε δρόμους και ακτίνες
Μύτες ανοιγμένες, μαύρα λεφτά και κομπίνες
Η ζωή μας crash test, συνθλίβονται λαμαρίνες
Και άμα βγω μπροστινός, θα βγώ μπροστά απ' τις κουρτίνες
Άμα βγω μπροστινός, θ′ αναλάβω τις ευθύνες
Στο 3 επί 3 μιλάνε στις κατσαρίδες
Λέει "Μαύρισε η ψυχή σου, το βλέπω στα μάτια σου"
Της λέω "Είμαι καλα", λέει "Μάζεψε τα κομμάτια σου"
Μην αγχώνεσαι 'συ, θα ′μαστε πάλι μαζί
Το ξέρει λέω ψέματα, κοιτάζει και απορεί
Το χέρι απλώνει και αγγίζει το τζάμι
Στ' ακουστικό μου λέει πως δε ξέρει τι να κάνει
Μη φοβάσαι μωρό μου, ήταν το αποχαιρετιστήριο
Θα πάω να τους πω τα κουπλέ μου στο δικαστήριο
Και αν η νίκη δεν έρθει, ας πέσουμε μαζί
Το πάμε απ′ την αρχή, ή εμείς ή αυτοί
Μου 'παν οι δικόι μου "Κάντους να παραμιλάνε"
Το φτήνω απ' την ψυχή μου, ασ′ τους φλώρους να πουλάνε
Αμφιδέξιος χειρισμός, το λύνω με κλειστά τα μάτια
Στα χέρια του καλώδια, στη στροφή μπαίνω κομμάτια
Ρίξ′ τα όλα στον αέρα, κουπλέ δικογραφία
Κάθε σελίδα και μια σφαίρα, θα σου πω την ιστορία
Jean-Marc Rouillan, Rap force attack
Θα μπω με χειροβομβίδες μες στ' Α.Τ
Όσο κοιτάνε τα πουλιά, ζούμε ελεύθεροι σε κελιά
Γράφουμε τον επίλογο, όσο στήνεται η δουλειά
Απ′ τις τρύπες της Αθήνας, στα κελιά της Αφρικής
Αλγερινό μαχαίρι στα σωθικά της ηθικής
21ος αιώνας, εποχή της παρκμής
Τους μεγάλωσε το ίντερνετ, παιδιά της προβολής

Καμιά φορά θέλω να βάλω φωτιά σε ό,τι γράφω
Ποιος νοιάστηκε για μένα και τι έχω να πω
Ένα ποτήρι αδιαφορίας, εβίβα κι άσπρο πάτο
Και όταν κλείσεις άσε με εδώ να κοιμηθώ

Καμιά φορά θέλω να βάλω φωτιά σε ό,τι γράφω
Ποιος νοιάστηκε για μένα και τι έχω να πω
Ένα ποτήρι αδιαφορίας, εβίβα κι άσπρο πάτο
Και όταν κλείσεις άσε με εδώ να κοιμηθώ

A Glass of Indifference

Sometimes I want to set fire to everything I write
Who cared about me and what I have to say
A glass of indifference, cheers and bottoms up
And when you close the door, leave me here to sleep

Sometimes I want to set fire to everything I write
Who cared about me and what I have to say
A glass of indifference, cheers and bottoms up
And when you close the door, leave me here to sleep

We are the few, the dreamers on the hunt
Shoes on the wires, faith that urges
Candles, holy oils, broken mirrors
Sundays on the pedals, liars all week
We look numb from uncertainty
We hate, justified by inequality
I live my myth too, like a petty bourgeois
But what I hide inside, not even God knows
Don't push it, I won't break, I might bend
But only the sinner knows how to forgive
And maybe they'll tie us up at night at our doorstep
Because maybe what we say raises our generation
I never asked for any recognition
I just wanted to tell the story of the park
The beauty in the agony
The charm in the lawlessness
And the mistakes along the way
The tall guy from Rabat who reads the Quran
He doesn't care who is an infidel and who is a Muslim
You'll find him every afternoon on the same bench
And he'll push you pitbull if you have a clue about weed
I write with the seriousness of a child from the ground floor
I was born and I plan to die in the Mediterranean
Greece, oh cry, drugs and drama
Wishful thinking that fades 7 days a week
We exercise to be destroyed by food
Medicines, antibiotics and prescriptions
Here there are no immunities and grandpa's stories
Here there are white cells and few friendships
On Abyss Street, at number 0
Emergency Greek announcement
On a deserted island, they say, barbarians were born
The wolves were silent because the humans were howling

Sometimes I want to set fire to everything I write
Who cared about me and what I have to say
A glass of indifference, cheers and bottoms up
And when you close the door, leave me here to sleep

Sometimes I want to set fire to everything I write
Who cared about me and what I have to say
A glass of indifference, cheers and bottoms up
And when you close the door, leave me here to sleep

One hand on the table, the other plays in the scandal
The devil's voice speaks in my mind with gravel
And there are so many things I never told them
That's why I don't write in a notebook, but in a card
Here we speak simply because it's a wheel and it turns
Russian roulette defines my life
I'm showing great madness, capturing emotions
From a young age on the streets, every first of the month at the police station
Two sides, one coin, I love bad girls
I drink a little bourbon and I start to show my vices
Shoes that walked on roads and rays
Open noses, black money and schemes
Our life is a crash test, sheet metal is crushed
And if I come out ahead, I'll come out in front of the curtains
If I come out ahead, I'll take responsibility
In the 3 by 3 they talk to the cockroaches
She says "Your soul has turned black, I see it in your eyes"
I tell her "I'm fine", she says "Pick up your pieces"
Don't worry, we'll be together again
She knows I'm lying, she looks and wonders
The hand reaches out and touches the glass
She tells me on the phone that she doesn't know what to do
Don't be afraid, baby, it was the goodbye
I'll go tell them my verses in court
And if victory doesn't come, let's fall together
We'll start from scratch, either us or them
My people told me "Make them rave"
I make it cheap from my soul, let the cowards sell
Ambidextrous handling, I solve it with my eyes closed
Wires in his hands, I enter the turn in pieces
Throw it all in the air, verse indictment
Every page and a bullet, I'll tell you the story
Jean-Marc Rouillan, Rap force attack
I'll enter with grenades in the police station
As long as they watch the birds, we live free in cages
We write the epilogue, as the work is being set up
From the holes of Athens, to the cells of Africa
Algerian knife in the guts of morality
21st century, the age of decline
The internet raised them, children of exposure

Sometimes I want to set fire to everything I write
Who cared about me and what I have to say
A glass of indifference, cheers and bottoms up
And when you close the door, leave me here to sleep

Sometimes I want to set fire to everything I write
Who cared about me and what I have to say
A glass of indifference, cheers and bottoms up
And when you close the door, leave me here to sleep