Текст и перевод песни Tzamal - I Favela

I Favela

Στο μπαλκόνι μου καπνίζω γλυκόπιοτο χασίς
Με κοιτάει απ' το παράθυρο ο γιος της αλληνής
Που απέναντι φωνάζει μέρα νύχτα στα παιδιά της
Και ξεσπάει πάνω τους τα ψυχολογικά της
Χιλιάδες ιστορίες, γκρίζες πολυκατοικίες
Κάθε "εγώ", κάθε "εσύ" κι ένα τσουβάλι αμαρτίες
Προβλήματα, λύσεις, φαρμακευτικές ουσίες
Όνειρα που 'σβησαν μέσα σε δικογραφίες
Με μάθανε να κάνω το σταυρό μου και να λέω
"Βοήθα Παναγιά μου, εγώ σε τίποτα δε φταίω"
Αν κοιτάξουμε τα μούτρα μας, όλοι μας στον καθρέφτη
Λίγο ή πολύ, όλοι θα δούμε ένα ψεύτη
13 χιλιάδες άνθρωποι στις φυλακές
10 εκατομμύρια ένοχοι γι' αυτές
Σκαλίζουνε τους τοίχους συγχώρεση ζητώντας
Για εγκλήματα που απ' τη γέννα κάνανε κιόλας
Ό,τι πονάει, δεν ξεχνιέται κι η φτώχεια πονάει
Μια οικογένεια δε ζει με αυτά που της πετάει
Ένα κράτος βουτηγμένο ως το λαιμό στα σκατά
Κι έτσι ο μεγάλος γιος μια νύχτα βγαίνει παγανιά
Ναι, βγαίνει παγανιά, πώς το 'παμε να δεις;
"Ό,τι έχουμε είμαστε εμείς, είμαστε εμείς"
Ένα λουλούδι στη μέση μιας χωματερής
Η επιβίωσή μας είναι αγώνας διαρκής
Αν μου δώσεις το ελεύθερο, εύκολα σκοτώνω
Κομματικές νεολαίες κι ούτε καν το μετανιώνω
Δεν ξέρω πώς θα φτιάξει το μπουρδέλο που ζούμε
Κι ούτε πιστεύω τίποτα απ' αυτά που ακούμε
Δεν προσκυνάω κανέναν κι έπαψα να ονειρεύομαι
Αύριο είναι Δευτέρα κι απ' το πρωί θα παιδεύομαι
Δεν προσκυνάω κανέναν κι έπαψα να ονειρεύομαι
Αύριο είναι Δευτέρα κι απ' το πρωί θα...

Δωδεκάωρα κάθε μέρα, δουλεύουμε για ψίχουλα
Οι πλούσιοι μας λένε να τα βλέπουμε όλα ψύχραιμα
Μάθαμε να ζούμε στης Ευρώπης τη Φαβέλα
Μάθαμε ν' αντέχουμε πέρα για πέρα
Δε μασάμε, πάμε, αλήτικα αγαπάμε
Αλήτικα μισούμε γι' αυτό δε μας αγαπάνε
Μάθαμε να ζούμε στης Ευρώπης τη Φαβέλα
Και κάναμε αδερφό μας το φόβο και την τρέλα

Η πόλη βράζει, ο Δενδροπόταμος βρωμάει
Ένας πιτσιρικάς να γίνει παρακαλάει
Έχει στεγνώσει όλη η πόλη από μαύρο γιατί
Εδώ και μήνες δε στέλνουν τίποτα οι Αλβανοί
Στη Μοναστηρίου ένα σκοτωμένο σκυλί
Δυο ΔΙ.ΑΣ κυνηγάνε ένα αδύνατο παιδί
Παράξενες μέρες οι καλοκαιρινές
Η τόση ηρεμία μας γεμίζει με stress
Δολοφονία στη Ροτόντα για ένα εφηβικό φιλί
Τους μπάτσους κανένας δεν τους καλεί, μονάχα ασθενοφόρο
Τα παπούτσια του νεκρού μέχρι να 'ρθουνε 'γιναν δώρο
Και πάλι σιγή
Γιατί στη ζούγκλα είναι γνωστό, το ξέρει κι ένα παιδί
Ο φόβος είναι νόμος κι ο νόμος υποταγή
Καμιά φορά είναι πολύ δύσκολο, κοιτάω το Θεό
Μετά θυμάμαι ότι είμαι μόνος μου και μονολογώ
Με 'βαλαν στο παιχνίδι χωρίς να 'μαι φαβορί
Τα 'χω όλα απέναντί μου, πληρώνω πολύ
Μα αφού γεννήθηκα θα ζήσω κι ό,τι φέρει το ζάρι
Η μάνα μου έβγαλε τον πιο μεγάλο πεισματάρη
Έχω στο χέρι τατουάζ ένα πέταλο για τύχη
Πώς το 'λεγαν στο Μίσος, "ο κόσμος μας ανήκει"
Την επαγγελία μου σκέφτομαι μήπως βρω
Αν περάσω κάποια μέρα τον ωκεανό
Μία όμορφη Λατίνα να μου μάθει Ισπανικά
Κι ένα γήπεδο Αργεντίνικο στο σπίτι κοντά
Είναι τα blues της Σαλονίκης στη δικιά μου εκδοχή
'Ξηγήσου να σ' εξηγηθώ, ζούμε σκληρή εποχή

Δωδεκάωρα κάθε μέρα, δουλεύουμε για ψίχουλα
Οι πλούσιοι μας λένε να τα βλέπουμε όλα ψύχραιμα
Μάθαμε να ζούμε στης Ευρώπης τη Φαβέλα
Μάθαμε ν' αντέχουμε πέρα για πέρα
Δε μασάμε, πάμε, αλήτικα αγαπάμε
Αλήτικα μισούμε γι' αυτό δε μας αγαπάνε
Μάθαμε να ζούμε στης Ευρώπης τη Φαβέλα
Και κάναμε αδερφό μας το φόβο και την τρέλα

I Favela

On my balcony, I smoke sweet-tasting hashish
The neighbor's son watches me from the window
The one who yells at her kids day and night across the street
And unleashes her psychological issues on them
Thousands of stories, grey apartment buildings
Every "me", every "you", and a sack of sins
Problems, solutions, pharmaceutical substances
Dreams extinguished within case files
They taught me to make the sign of the cross and say
"Help me, Virgin Mary, I'm not to blame for anything"
If we look at our faces, all of us in the mirror
More or less, we'll all see a liar
13 thousand people in prisons
10 million guilty for them
They scratch the walls, asking for forgiveness
For crimes they committed since birth
What hurts, isn't forgotten, and poverty hurts
A family doesn't live on what's thrown at them
A state drowning in shit up to its neck
And so the eldest son goes out one night to steal
Yes, they go out to steal, how did we put it?
"All we have is ourselves, ourselves"
A flower in the middle of a landfill
Our survival is a constant struggle
If you give me the freedom, I easily kill
Party youth groups, and I don't even regret it
I don't know how the brothel we live in will be fixed
And I don't believe anything we hear
I don't worship anyone and I stopped dreaming
Tomorrow is Monday and I'll be suffering from the morning
I don't worship anyone and I stopped dreaming
Tomorrow is Monday and I'll be...

Twelve hours every day, we work for crumbs
The rich tell us to see everything calmly
We learned to live in Europe's Favela
We learned to endure beyond measure
We don't give up, we go on, we love like outlaws
We hate like outlaws, that's why they don't love us
We learned to live in Europe's Favela
And we made fear and madness our siblings

The city is boiling, the Dendropotamos stinks
A kid begs to become one
The whole city has dried up from black because
The Albanians haven't sent anything for months
A dead dog on Monastiriou street
Two DIAS (police) chase a skinny kid
Strange summer days
So much calmness fills us with stress
Murder at Rotonda for a teenage kiss
Nobody calls the cops, only an ambulance
The dead person's shoes became a gift until they arrived
And silence again
Because in the jungle it's known, even a child knows it
Fear is the law and the law is submission
Sometimes it's very difficult, I look at God
Then I remember I'm alone and I talk to myself
They put me in the game without being a favorite
I have everything against me, I pay a lot
But since I was born, I will live and whatever the dice bring
My mother gave birth to the most stubborn one
I have a horseshoe tattoo on my hand for luck
How did they say it in "Hate", "the world belongs to us"
I think about my promise, maybe I'll find it
If I ever cross the ocean
A beautiful Latina to teach me Spanish
And an Argentinian stadium near home
It's the blues of Thessaloniki in my own version
Explain yourself so I can explain myself, we live in a tough era

Twelve hours every day, we work for crumbs
The rich tell us to see everything calmly
We learned to live in Europe's Favela
We learned to endure beyond measure
We don't give up, we go on, we love like outlaws
We hate like outlaws, that's why they don't love us
We learned to live in Europe's Favela
And we made fear and madness our siblings