Ναυάγιο - Tωm Unit перевод на немецкий

Ναυάγιο

Σου κουνάν το δάχτυλο λεν πως το μισός σ έχει πια τυφλώσει
Όμως ξέρω πως σε τύφλωσαν πρώτοι, γι' αυτό μισείς
Κι έχεις ανάγκη να τους δείξεις τα νεύρα σου πριν την πτώση
Δεν έχεις ναυαγήσει ακόμα ψάχνεις το νησί

Κι όση καλοσύνη έχεις βάφτισες αδυναμία
Δεν ανοίγεσαι πλέον σε κανέναν και σε καμία
Είναι ωκεανός αυτό που σε πνίγει, τα νερά κρύα
Και βοήθεια, δεν βρίσκεις ούτε εδώ ούτε στα θεία

Παρατηρείς πως το στομάχι σου έχει χρόνια να στρώσει
Η ψυχή σου δεν θυμάσαι καν στοργή να 'χει νιώσει
Δεν σε νοιάζουν χρόνια τώρα οι πρώτες εντυπώσεις
Κολυμπάς, δεν βλέπεις γη, δεν ξέρεις πότε θα στεριώσεις

Ειρωνεία να 'σαι μες στη θάλασσα και να διψάς
Και αφού ζεις να καταριέσαι που ξέρεις να κολυμπάς
Χάθηκε μια ευκαιρία να τελειώσει το μαρτύριο
Ακόμα προσπαθείς και ας μην ξέρεις το που πας

Μικρός φοβόσουν το βάθος και έψαχνες να πατώσεις
Το ότι δεν βλέπεις ορίζοντα δεν μπορεί να σ αγχώσει
Έμαθες με το κακό ότι το στρες δεν θα σε σώσει
Πας να μιλήσεις μα δεν το 'χεις, πας να το αποτυπώσεις
Μα τα χέρια σου παλεύουν να μείνεις στην επιφάνεια
Όσο οι σκέψεις μασουλάν τα σωθικά σου σαν ζιζάνια
Ξέρεις ότι θα χαθείς άμα μείνεις σ αδράνεια
Κι αφού κουνιέσαι πάει να πει ότι ελπίζεις αν και σπάνια

Κ οι φόβοι γίναν καρχαρίες που σ έχουν περικυκλώσει
Άχρηστες οι εμπειρίες, ο πανικός σ έχει λιώσει
Εκείνο το πλοίο που τα όνειρα σου είχες δώσει
Ήταν ναυάγιο αλλά που να 'ξερες; που να 'χες τη γνώση;

Μαυρίσαν όλα πλέον, δεν νιώθεις τίποτα στο σώμα σου
Μονάχα μια ηρεμία κι ας έχεις χάσει το χρώμα σου
Ένα φως στο βάθος πλέον θα δείχνει τον δρόμο σου
Είσαι παντού και πουθενά πια, τέλειωσε ο χρόνος σου

Δεν είσαι πλέον δέκα να σε φωνάζουν αστέρι

Ξεφτέρι, το παιδί που απλά έτυχε δύο πράματα να ξέρει
Ίσως και να τού 'κοβε εν μέρει
Όμως επαναπαύτηκε, ποιος να το επαναφέρει;
Φτάνει πια Νοέμβρης να κόψει το καλοκαίρι

Κι αυτό ξεκίνησε απλά από ένα ευτράπελο
Τότε που ευτράπελο δεν ήξερε καν τι θα πει
Κι αν τώρα ξέρει, έχει ρίξει τις ευθύνες εκεί
Το αναφέρει όποτε δεχτεί τη κάθε κριτική

Schiffbruch

Sie drohen dir mit dem Finger, sagen, der Hass hätte dich schon blind gemacht
Aber ich weiß, dass sie dich zuerst blind gemacht haben, deshalb hasst du
Und du musst ihnen deine Nerven zeigen, bevor du fällst
Du bist noch nicht schiffbrüchig geworden, du suchst noch die Insel

Und all die Güte, die du hast, hast du Schwäche getauft
Du öffnest dich niemandem mehr
Es ist ein Ozean, was dich ertränkt, die Wasser sind kalt
Und Hilfe findest du weder hier noch im Göttlichen

Du bemerkst, dass dein Magen sich seit Jahren nicht beruhigt hat
Deine Seele, du erinnerst dich nicht einmal, wann sie Zärtlichkeit gefühlt hat
Seit Jahren kümmern dich die ersten Eindrücke nicht mehr
Du schwimmst, siehst kein Land, weißt nicht, wann du festen Boden erreichst

Ironie, mitten im Meer zu sein und Durst zu haben
Und da du lebst, verfluchst du, dass du schwimmen kannst
Eine Chance, das Martyrium zu beenden, ging verloren
Du versuchst es immer noch, auch wenn du nicht weißt, wohin du gehst

Als du klein warst, fürchtetest du die Tiefe und suchtest Grund
Dass du keinen Horizont siehst, kann dich nicht mehr beunruhigen
Du hast auf die harte Tour gelernt, dass Stress dich nicht retten wird
Du willst sprechen, aber du schaffst es nicht, du willst es festhalten
Aber deine Hände kämpfen darum, dich an der Oberfläche zu halten
Während die Gedanken wie Unkraut an deinen Eingeweiden nagen
Du weißt, dass du verloren gehst, wenn du untätig bleibst
Und da du dich bewegst, heißt das, dass du hoffst, wenn auch selten

Und die Ängste wurden zu Haien, die dich umzingelt haben
Nutzlos die Erfahrungen, die Panik hat dich zermürbt
Jenes Schiff, dem du deine Träume anvertraut hattest
War ein Wrack, aber woher solltest du es wissen? Woher solltest du die Kenntnis haben?

Alles ist nun schwarz geworden, du fühlst nichts mehr in deinem Körper
Nur eine Ruhe, auch wenn du deine Farbe verloren hast
Ein Licht in der Ferne wird nun deinen Weg weisen
Du bist jetzt überall und nirgends, deine Zeit ist abgelaufen

Du bist nicht mehr zehn, dass man dich einen Stern nennt

Ein helles Köpfchen, das Kind, das zufällig ein paar Dinge wusste
Vielleicht war er auch teilweise schlau
Aber er ruhte sich darauf aus, wer soll ihn zurückbringen?
Ein November genügt, um den Sommer zu beenden

Und das begann einfach mit einer Lappalie
Damals, als er nicht einmal wusste, was Lappalie bedeutet
Und wenn er es jetzt weiß, hat er die Schuld dorthin geschoben
Er erwähnt es, wann immer er Kritik erhält