Текст и перевод песни Vader Abraham - Zo is 't leven

Zo is 't leven

Vader Abraham
Zo Is Het Leven
12345

Ik kijk steeds naar buiten hier dicht bij 't raam
Ik denk aan ons tweeen en zeg weer je naam
'T Is toch zo stil hier nu jij bent heengegaan
Ik heb alleen nog een foto en stil verdriet voortaan

Je bent nu in de hemel, dat is zo ver van hier
De enige herinnering dat is een stuk papier
Waarom moest dit gebeuren, ik kan niet zonder jou
Je was toch al die jaren m'n eigen lieve vrouw

Maar zo is het leven, zo moet 't zijn
Nemen en geven, wat vreugde en pijn
Als God mij ook komt halen dan ben ik weer bij jou
Want zo is het leven, m'n kleine lieve vrouw

Onze dochter heeft een klein, die jij niet meer mocht zien
Ik hoop als ze eens groot is, op jou dan lijkt misschien
De klok die slaat z'n uren, maar nu alleen voor mij
De jaren zijn gekomen, de dagen zijn voorbij

Ik ga nu maar naar buiten en pluk de bloemen af
Die jij voor ons eens plantte en leg ze op je graf
Ik weet wat jij zou zeggen, "treur niet meer om mij
Want alles in het leven, dat gaat toch eens voorbij"

Maar zo is het leven, zo moet 't zijn
Nemen en geven, wat vreugde en pijn
Als God mij ook komt halen dan ben ik weer bij jou
Want zo is het leven, m'n kleine lieve vrouw

Je bent nu in de hemel, dat is zo ver van hier
De enige herinnering dat is een stuk papier
Waarom moest dit gebeuren, ik kan niet zonder jou
Je was toch in m'n leven m'n eigen lieve vrouw

Maar zo is het leven, zo moet 't zijn
Nemen en geven, wat vreugde en pijn
Als God mij ook komt halen dan ben ik weer bij jou
Want zo is het leven, m'n kleine lieve vrouw

M'n kleine lieve vrouw

Вот Такая Жизнь

Отец Абрахам
Вот Такая Жизнь
12345

Я всё смотрю в окно, здесь, у окна,
Думаю о нас двоих и снова шепчу твоё имя.
Так тихо здесь теперь, когда ты ушла,
Осталась лишь фотография да тихая печаль.

Ты теперь на небесах, так далеко отсюда,
Единственное напоминание — клочок бумаги.
Почему это случилось? Я не могу без тебя.
Ты была все эти годы моей любимой женой.

Но такова жизнь, так должно быть:
Брать и отдавать, немного радости и боли.
Если Бог призовёт меня, я снова буду с тобой,
Потому что такова жизнь, моя милая маленькая жена.

У нашей дочери есть малыш, которого ты так и не увидела.
Надеюсь, когда она вырастет, то будет похожа на тебя.
Часы отбивают свои удары, но теперь только для меня.
Годы прошли, дни пролетели.

Я выйду на улицу и соберу цветы,
Которые ты когда-то посадила для нас, и положу их на твою могилу.
Я знаю, что бы ты сказала: "Не плачь больше обо мне,
Ведь всё в жизни когда-нибудь заканчивается".

Но такова жизнь, так должно быть:
Брать и отдавать, немного радости и боли.
Если Бог призовёт меня, я снова буду с тобой,
Потому что такова жизнь, моя милая маленькая жена.

Ты теперь на небесах, так далеко отсюда,
Единственное напоминание — клочок бумаги.
Почему это случилось? Я не могу без тебя.
Ты была в моей жизни моей любимой женой.

Но такова жизнь, так должно быть:
Брать и отдавать, немного радости и боли.
Если Бог призовёт меня, я снова буду с тобой,
Потому что такова жизнь, моя милая маленькая жена.

Моя милая маленькая жена.