Księżyc się zmęczył - Varius Manx / Kasia Stankiewicz перевод на немецкий

Księżyc się zmęczył

Najpierw był ogień,
A potem blask słońca,
Później padał deszcz
I wypłukał ziemię z łez.
Czułeś to nie raz,
No, nie wstydź się, powiedz.
Wiatr już blisko jest,
Mało czasu mamy wiesz...
Do innego świata chcę,
Bo ten prawie skończył się.
Niech łzy mają odpoczynek.
Górą księżyc płynie,
Niby drogę mi rozjaśnia,
Ale już zmęczony jest.
Oczy nocą świecą jaśniej,
Zobacz, księżyc gaśnie.

A tam, pod ziemnią
Tak jak pod Twą skórą
Krąży mokra krew,
Niekoniecznie męcząc się
Niebo bez granic,
Granica jedynie
W głowie płynie, lecz
Niekoniecznie męczy się.
Do innego świata chcę,
Bo ten prawie skończył się.
Niech łzy mają odpoczynek.
Górą księżyc płynie,
Niby drogę mi rozjaśnia,
Ale już zmęczony jest.
Oczy nocą świecą jaśniej,
Zobacz, księżyc gaśnie.
Do innego świata chcę,
Bo ten prawie skończył się.
Niech łzy mają odpoczynek.
Górą księżyc płynie,
Niby drogę mi rozjaśnia,
Ale już zmęczony jest.
Oczy nocą świecą jaśniej,
Zobacz, księżyc gaśnie.
Wypić chcę mleko z piersi matki,
Która jadła chleb z czystej ziemi,
Jadła chleb, czystej ziemi jadła chleb...

Der Mond ist müde

Zuerst war das Feuer,
und dann das Strahlen der Sonne,
später fiel der Regen
und wusch die Erde von Tränen rein.
Du hast es oft gespürt,
nun, schäme dich nicht, sag es.
Der Wind ist schon nah,
wir haben wenig Zeit, weißt du...
Ich will in eine andere Welt,
denn diese ist fast vorbei.
Lass die Tränen ruhen.
Hoch oben zieht der Mond,
erhellt mir scheinbar den Weg,
aber er ist schon müde.
Die Augen leuchten nachts heller,
sieh, der Mond verblasst.

Und dort, unter der Erde,
so wie unter deiner Haut,
kreist das feuchte Blut,
ohne sich unbedingt zu mühen.
Der Himmel ohne Grenzen,
die Grenze ist nur
im Kopf, doch
ohne sich unbedingt zu mühen.
Ich will in eine andere Welt,
denn diese ist fast vorbei.
Lass die Tränen ruhen.
Hoch oben zieht der Mond,
erhellt mir scheinbar den Weg,
aber er ist schon müde.
Die Augen leuchten nachts heller,
sieh, der Mond verblasst.
Ich will in eine andere Welt,
denn diese ist fast vorbei.
Lass die Tränen ruhen.
Hoch oben zieht der Mond,
erhellt mir scheinbar den Weg,
aber er ist schon müde.
Die Augen leuchten nachts heller,
sieh, der Mond verblasst.
Ich möchte Milch aus der Brust der Mutter trinken,
die Brot von reiner Erde aß,
die Brot aß, von reiner Erde Brot aß...