Текст и перевод песни Βασίλης Καρράς - Fisai Monaxia

Fisai Monaxia

Ξέρεις τι είναι να νυχτώνει
Και να είσαι μοναχός
Να ναι άδειοι όλοι οι δρόμοι
Κι ψυχή σου δίχως φως
Ν αγκαλιάζεις το σκοτάδι
Να μιλάς με τη σιωπή
Να πεθαίνεις για ένα χάδι
Και να ζεις μ ένα γιατί
Πώς αντέχεται η νύχτα
Δε με ρώτησε κάνεις
Δίχως μια καληνύχτα
Ένα χέρι να πιαστείς
Πώς παλεύεται το βράδυ
Που φυσάει μοναξιά
Μόνος μέσα στο σκοτάδι
Και τα όνειρα φωτιά...
Το ταβάνι απόψε πάλι
Θα μ ακούει σιωπηλό
Μες στο μαύρο μου το χάλι
Έχω τόσα να του πω
Κι αν τον πόνο μου τον νοιώσει
Θα ουρλιάξει κι η σιωπή
Τόσα μ έχουνε ματώσει
Και μ αφήσαμε πληγή
Πώς αντέχεται η νύχτα
Δε με ρώτησε κάνεις
Δίχως μια καληνύχτα
Ένα χέρι να πιαστείς
Πώς παλεύεται το βράδυ
Που φυσάει μοναξιά
Μόνος μέσα στο σκοτάδι
Και τα όνειρα φωτιά...

Fisai Monaxia

Darling, do you know what it's like when night falls
And you're all alone?
When all the streets are empty,
And your soul is void of light?
To embrace the darkness,
To speak only to silence,
To crave a caress,
Yet live with an unanswered question.
How do I endure the night?
No one has ever asked me
Without a goodnight,
A hand to hold.
How does one battle an evening
That whispers of solitude?
Alone in the obscurity,
And dreams ablaze...
Tonight, my ceiling will once again
Bear witness to my voiceless pain
In my state of utter desolation,
There's so much I long to say.
If only it could comprehend my anguish,
Even silence would cry out in agony.
So many wounds have left their mark,
Inflicting scars that never heal.
How do I endure the night?
No one has ever asked me,
Without a goodnight,
A hand to hold.
How does one battle an evening
That whispers of solitude?
Alone in the obscurity,
And dreams ablaze...