Текст и перевод песни Vasilis Papakonstadinou - Alla Ta Vradia

Alla Ta Vradia

Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δος μου το χέρι σου.
Δος μου το χέρι σου.

Ночами

Вот мы и здесь,
Без багажа,
Но под такой прекрасной луной.
И я мечтал о лучшем мире,
Бедное человечество, ты не смогло
написать даже главы,
Словно доска с печального кораблекрушения,
дрейфует наш старый континент.

Но как прекрасны ночи,
как пахнет земля.

Конечно, любил
идеалы человечества,
но птицы
летали дальше.

Жестокий, бездушный мир,
который никогда не открывал зонт
над мокрым деревом.

Но как прекрасны ночи,
как пахнет земля.

Потом они изобрели компас,
чтобы умирать и в других местах,
и жадность,
чтобы оставаться мертвыми навечно.

Но когда наступает ночь,
где-то флейта
или звезда заступается
за все человечество.

Но как прекрасны ночи,
как пахнет земля.

Когда я остаюсь в своей комнате,
мне вдруг приходят светлые мысли.
Я надеваю пиджак отца,
и вот нас уже двое,
и если меня когда-нибудь слышали лающим,
то это было для того, чтобы
придать комнате деревенский дух.

Но как прекрасны ночи,
как пахнет земля.

Когда-нибудь мы будем вершить правосудие
звездой или жасмином,
словно песня, которая под дождем
принимает сторону бедных.

Но как прекрасны ночи,
как пахнет земля!

Дай мне свою руку.
Дай мне свою руку.