Federico Garcia Lorca - Live - Vasilis Papakonstadinou перевод на немецкий

Federico Garcia Lorca - Live

Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι

Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ' αχαμνά του

Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει

Κάτω απ' τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ' έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια

Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό
στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.

Κοπέλες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ' τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη
φτενή δίχως καρένα
σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
σμάρι κοράκια να πετάν στην ερήμην αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.

Federico Garcia Lorca - Live

Du hast für einen Moment dein Bolero geschwenkt
und dein tief orangefarbenes Unterkleid
August war es, war es nicht, glaube ich
damals als die Kreuzfahrer in Scharen aufbrachen

Banner wehten, vom Wind begleitet
und die Galeeren des Todes legten ab
am Busen schauderten die Kinder
und der Alte sonnte träge seine Weichteile

Picassos Stier schnaubte schwer
und in den Bienenstöcken verdarb damals der Honig
verkehrter Kurs, Marsch nach Norden
geh voran, wir folgen dir, und mach dir keine Sorgen

Unter der Sonne freuten sich die Olivenbäume
und kleine Kreuze wuchsen in den Gärten
nachts blieben die Umarmungen unfruchtbar
damals als sie dich, du Vagabund, ins Tuch wickelten

Zigeuner und mein Herr, womit soll ich dich schmücken?
bringt das maurische Tuch, das purpurrote
an die Mauer von Kesariani brachten sie uns von hinten
und gerade mannshoch türmten sie den Haufen auf.

Mädchen aus Distomo, bringt Wasser und Essig
und auf deiner Stute kreuzweise gefesselt
reite zu jener letzten Reise nach Córdoba
durch ihre durstigen, offenen Felder

Boot des Sumpfes, kieloben
leicht, ohne Kiel
Werkzeug, das rostet in einer Zigeunerhöhle
ein Schwarm Raben, der über die verlassene Arena fliegt
und im Dorf heulen nachts sieben Hunde.