Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Federico Garcia Lorca - Live

Federico Garcia Lorca - Live

Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι

Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ' αχαμνά του

Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει

Κάτω απ' τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ' έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια

Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό
στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.

Κοπέλες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ' τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη
φτενή δίχως καρένα
σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
σμάρι κοράκια να πετάν στην ερήμην αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.

Federico Garcia Lorca - Live

Tu as agité ton boléro un instant
et ta longue robe orange
C'était en août, je crois
lorsque les croisés partaient en hordes

Les bannières suivaient le vent
et les galères de la mort partaient
les enfants frissonnaient au son du tambour
et le vieil homme prenait le soleil, travailleur infatigable, sur ses maigres biens

Le taureau de Picasso reniflait lourdement
et le miel pourrissait dans les barils
traverse à l'envers, direction le nord
avance, on te suivra, ne t'en fais pas

Sous le soleil, les oliviers brillaient
et de petites croix poussaient dans les vergers
les nuits stériles restaient les étreintes
lorsqu'ils t'ont amené, petit bouc, au piquet

Gitane et maître, comment te parer ?
apportez la poussière maure, le pourpre
sur le mur de Kaisariani, ils nous ont amené de derrière
et un corps a grandi, une taille d'homme.

Filles de Distomo, apportez de l'eau et du vinaigre
et sur ta jument, lié en croix
départ pour ce dernier voyage à Cordoue
à travers les champs assoiffés et ouverts

Bateau du marais à l'envers
aile sans carène
outils qui rouillent dans une grotte de gitans
un vol de corbeaux planant sur l'arène déserte
et dans le village, sept chiens hurlent la nuit.